عبدالحسین تاج العلما اصفهانی

عبدالحسین تاج العلمأ اصفهانی( 1238ش- 1323ش)، عالم فاضل، روحانی وارسته و از علمای قانع و فروتن اصفهان در دوران معاصر بود.

عبدالحسین تاج العلماء اصفهانی

زندگی‌نامه

ولادت

وی در سال 1238ش در اصفهان در محلّه موسوم به چهارسوق درب شیخ متولد شد.

خاندان

پدر عبدالحسین، میرزا ابراهیم از علما و امام جماعت مسجد خواجه تاج الدین بود و اجدادش نیز تا چند نسل از اهل علم بودند. فرزند تاج العلماء، استاد شمس الدين تاج اصفهانى، اديبی فاضل و فرزانه بود كه در بهمن ماه 1383 ش وفات نمود و در قطعه نام آوران باغ رضوان مدفون شد.

تحصیلات

او تا سنّ چهارده سالگی در نزد پدر خود تحصیل نمود و سپس نزد اساتید به نام اصفهان به تحصیلات خود ادامه داد. وی پس از قریب به 13 سال تحصیل در اصفهان به نجف اشرف مشرف شد و در نزد بزرگان حوزه نجف به کسب علم مشغول گردید.

اساتید

اساتید او در اصفهان عبارتند از:

• میرزا عبدالعلی هرندی
• آخوند ملاّ محمّد کاشانی
• جهانگیر خان قشقایی

اساتید وی در حوزه نجف عبارتند از:

• آخوند ملاّ محمّد کاظم خراسانی
• سیّد محمّد کاظم یزدی

سیره اخلاقی

وی عالمی زاهد، قانع و وارسته بود. سادگی و بی پیرایگی در خانه و زندگی او کاملا مشهود بود و با مردم رفتاری ساده و بی تکلّف داشت. او در عین وقار و نفوذ کلمه، دارای تواضع و فروتنی و ملاطفت فراوان بود. عبدالحسین در امر به معروف و نهی از منکر بسیار جدّی و کوشا بود. او در صدد چاره جویی برای مستمندان و فقیران بود و از هر راهی که می توانست، برای فقرا از افراد خیّر کمک می گرفت. وی شیفته خاندان عصمت و طهارت بود. به تهذیب نفس و کسب رضایت الهی در کارها بسیار اهمیت می داد. او دارای همّتی بلند و اخلاقی نیکو بود و برای طلاب و شاگردانش همچون پدری مهربان بود و در رفع مشکلات آنان می کوشید. وی به خواندن زیارت عاشورا، حدیث کسأ و دعای کمیل علاقه فراوانی داشت.

فعالیت ها

وی در نجف اشرف با عالم جلیل شهید آیت اللّه سیّد حسن مدرّس هم حجره و رفیق بود و پس از بازگشت آن دو به اصفهان نیز رفاقتشان ادامه یافت به نحوی که در جریان اعتراض شهید مدرّس علیه زورگویی های صمصام السلطنه، والی اصفهان که به تبعید و تحصّن او در تخت فولاد انجامید؛ مرحوم تاج العلمأ به همراه عده ای از مردم اصفهان برای حمایت از مدرّس راهی تخت فولاد گردیدند که در نتیجه صمصام السلطنه مجبور شد با عذرخواهی از شهید مدرّس او را به اصفهان بازگرداند.

مرحوم تاج العلمأ پس از بازگشت به اصفهان به اقامه جماعت و تبلیغ در مسجد خواجه تاج الدین و تدریس در مدرسه جده کوچک پرداخت و علاوه بر تدریس دروس حوزوی، نهج البلاغه را نیز برای مشتاقان معارف علوی تدریس می نمود. وی از صدایی خوش و دلنشین برخوردار بود و شب های جمعه در مسجد خواجه تاج الدین جلسه دعای کمیل برگزار می نمود.

وفات

مرحوم تاج العلمأ سرانجام پس از عمری پربار و بابرکت در سال 1365ق/ 1323ش دار فانی را وداع گفت و در صحن تکیه سیّد العراقین مدفون شد. سنگ نوشته مزارش چنین است:

« هذا مضجع العالم العامل الفاضل آقای عبدالحسین بن ابراهیم تاج الاصفهانی عفی عن جرائمه به تاریخ جمادی الاولی 1365».

منابع

• قاسمی، رحیم، شرح مجموعه گل: مشاهير مدفون در تكيه سيدالعراقين تخت فولاد اصفهان، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ دوم، ۱۳۹۰.

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.