این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید بهاءالدین رضوی خوانساری»
(ویرایش متن و پانویس و افزودن رده و منبع) |
(ویرایش متن و افزودن رده) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | {{نیازمند جعبه اطلاعات}}'''سيد بهاءالدين رضوی خوانسارى'''(1290ش-1328ش) فرزند [[سید محمد رضوی|سيد محمد رضوى خوانسارى]]، متخلّص به '''جهدى''' فاضـل و اديب و شاعر معاصر اصفهانی است. | ||
'''سيد بهاءالدين رضوی خوانسارى'''(1290ش-1328ش) فرزند [[سید محمد رضوی|سيد محمد رضوى خوانسارى]] متخلّص به '''جهدى''' فاضـل و اديب و شاعر معاصر اصفهانی است. | |||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۵: | ||
===آثار=== | ===آثار=== | ||
وی دارای طبع شعر نیز بوده، دارای دیوان اشعار و مجموعه برگزیده | وی دارای طبع شعر نیز بوده، دارای دیوان اشعار و مجموعه برگزیده شعر است. مرحوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوى]] در تذكره شعراى معاصر اصفهان مى نويسد:«گاهى شعر مى گفت، ديوانى مرتب كرده است.» بيشتر اشعار او رباعى است.<ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص 193.</ref> | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|ای پــادشــــه کـــون و مـکـــان ادرکـنــــــــی|ای طایـــــر عنقـــای جهـــــــان ادرکنــــــــی}} | {{ب|ای پــادشــــه کـــون و مـکـــان ادرکـنــــــــی|ای طایـــــر عنقـــای جهـــــــان ادرکنــــــــی}} | ||
{{ب|ای بـــاخـبــــــر از راز نـهـــــان دل مــــــــن|یــــا حضــــرت صاحـــب الزمــــان ادرکنــــی<ref>بخشی، شعرای خوانسار، ص43.</ref>}} | {{ب|ای بـــاخـبــــــر از راز نـهـــــان دل مــــــــن|یــــا حضــــرت صاحـــب الزمــــان ادرکنــــی<ref>بخشی، شعرای خوانسار، ص43.</ref>}} | ||
{{ | {{م|****}} | ||
{{ب|آنانكه از ايـن شـراب مسـت افتادنـد|دادند دل و ز پا و دست افتادند}} | {{ب|آنانكه از ايـن شـراب مسـت افتادنـد|دادند دل و ز پا و دست افتادند}} | ||
{{ب|اين باده چه باده است يـاران كـه از او|اين قوم چو ماهيان به شسـت افتادنـد<ref> مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص138؛ | {{ب|اين باده چه باده است يـاران كـه از او|اين قوم چو ماهيان به شسـت افتادنـد<ref> مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص138؛ موسسه پژوهشی علمی فرهنگی طلیعه منطق، فرزانگان خوانسار، صص 43- 42.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===فعالیت‌ها=== | ===فعالیت‌ها=== | ||
وی از طرف آیت الله اصفهانی | وی از طرف آیت الله اصفهانی جهت تبلیغ به حجاز و کشورهای آفریقا مسافرت کرد. علاوه بر این به زبان های عربی، انگلیسی، فرانسه و آلمانی آشنایی و تسلط داشت.<ref>بخشى، تذكره شعراى خوانسار، ص۴2.</ref> | ||
در حوادث سیاسی عصر مشروطه از موافقین این حرکت محسوب شده و به فعالیت پرداخته است. | در حوادث سیاسی عصر مشروطه از موافقین این حرکت محسوب شده و به فعالیت پرداخته است. | ||
| سطر ۵۳: | سطر ۵۰: | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | [[رده:علمای قرن 14]] | ||
[[رده:فعالان سیاسی]] | [[رده:فعالان سیاسی]] | ||
[[رده:مبلغین]] | |||
[[رده:مجتهدین]] | |||
[[رده:شاگردان حائری یزدی]] | |||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
نسخهٔ ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۰۶
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
سيد بهاءالدين رضوی خوانسارى(1290ش-1328ش) فرزند سيد محمد رضوى خوانسارى، متخلّص به جهدى فاضـل و اديب و شاعر معاصر اصفهانی است.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در سال ۱۲۹۰ شمسى در اصفهان ديده بـه جهـان گشود.
خاندان
سید بهاءالدین فرزند عالم فاضل سید محمد رضوی، متخلص به فنائی است.
تحصیلات
او تحصيلات خود را در مدرسه ى جده بزرگ آغاز نمود[۱] و پس از آن چنـد سالى راهى نجف شد و به تكميل معلومات خويش پرداخـت. وی از محضر پدر عالی مقام خود و حــاج سيد صدرالدين كوپـايى، حـاج شـيخ عبدالكريم حـائرى، سـيد ابوالحسـن اصـفهانى و سایر علماء و مراجع تقلید بهره ها برد و به درجه اجتهاد نایل گردید[۲] و بعـد از شـهريور ۱۳۲۰ بـه ايـران مراجعــت كــرد.
آثار و فعالیت‌ها
آثار
وی دارای طبع شعر نیز بوده، دارای دیوان اشعار و مجموعه برگزیده شعر است. مرحوم مهدوى در تذكره شعراى معاصر اصفهان مى نويسد:«گاهى شعر مى گفت، ديوانى مرتب كرده است.» بيشتر اشعار او رباعى است.[۳]
| ای پــادشــــه کـــون و مـکـــان ادرکـنــــــــی | ای طایـــــر عنقـــای جهـــــــان ادرکنــــــــی | |
| ای بـــاخـبــــــر از راز نـهـــــان دل مــــــــن | یــــا حضــــرت صاحـــب الزمــــان ادرکنــــی[۴] | |
**** | ||
| آنانكه از ايـن شـراب مسـت افتادنـد | دادند دل و ز پا و دست افتادند | |
| اين باده چه باده است يـاران كـه از او | اين قوم چو ماهيان به شسـت افتادنـد[۵] | |
فعالیت‌ها
وی از طرف آیت الله اصفهانی جهت تبلیغ به حجاز و کشورهای آفریقا مسافرت کرد. علاوه بر این به زبان های عربی، انگلیسی، فرانسه و آلمانی آشنایی و تسلط داشت.[۶]
در حوادث سیاسی عصر مشروطه از موافقین این حرکت محسوب شده و به فعالیت پرداخته است.
مرحــوم مهــدوى در كتــاب دانشمندان و بزرگان اصفهان مـى نويسـد: «در اين اواخر جزو آزادی خواهان شد و موجبـات نارضايتى پدر را فراهم نمود».[۷]
وفات
آن عالم و شاعر وارسته در سال ۱۳۲۸ش مطابق با 1363ق وفـات يافـت و در تكيـه ى سادات رضوى جنب تکیه کلباسی نزدیکی قبرستان لسان الارض در جوار پـدر و جـد خـويش در تخت فولاد مـدفون گرديد.[۸]
پانویس
- ↑ مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص151.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص458.
- ↑ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص 193.
- ↑ بخشی، شعرای خوانسار، ص43.
- ↑ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص138؛ موسسه پژوهشی علمی فرهنگی طلیعه منطق، فرزانگان خوانسار، صص 43- 42.
- ↑ بخشى، تذكره شعراى خوانسار، ص۴2.
- ↑ مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲ ،ص۶۶۲.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۸۰.
منابع
- لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.