محمدحسین بن عبدالکریم واعظ شیرازی اصفهانی

شیخ محمّد حسین واعظ فرزند حاج عبدالکریم شیرازی، عالم فاضل واعظ بود.

زندگی نامه

شیخ محمدحسین که در «نسب نامه الفت» با عنوان شیخ محمدحسین واعظ یاد شده، در اصفهان ساکن و به وعظ و خطابه مشغول بود.

خاندان

پدرش به نوشته الفت:

« از محترمین شهر شیراز بوده که در اثر زلزله سختی که در آن شهر روی داده، خویشان خود را از دست داده و به اصفهان مهاجرت کرده و در حوالی مسجد شاه ساکن گردیده و دختر علامه رازی از منقطعه یزدی او را به ازدواج خود درآورد و از او دارای دو پسر و یک دختر گردید. وی در حدود یک صد سال عمر کرده و مردی نیک خواه و بی آزار و درویش مسلک و شاید تا اندازه ای متصوف و سحرخیز بوده است».

وی نواده دختری شیخ محمّد تقی رازی است.

وفات

او در سالهای جوانی در جمعه غرّه شوال 1288ق وفات یافت و در ضلع شرقی تکیه مادر شاهزاده در تخت فولاد مدفون شد.

ماده تاریخ وفاتش را «بهاء» گفته است:

از پی تاریخ او «بهای» حزین گفت:

«شیخ حسین از زمانه کام ندیدی»

منابع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.