این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «عبدالله صدرالمحدثین خوانساری»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Kh1.farokhi صفحهٔ عبدالله خطیب خوانساری را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به عبدالله صدرالمحدثین خوانساری منتقل کرد)
(ویرایش جزئی)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند تصویر}}{{نیازمند تکمیل}}
{{نیازمند تصویر}}{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}


'''آخوند ملاّ عبدالله صدر المحدثین خوانساری''' فرزند حاجی میرزا حسین روضه خوان ، از منبریان معروف و روضه خوانان مشهور اصفهان در قرن سیزدهم هجری بوده است.
'''آخوند ملاّ عبدالله صدر المحدثین خوانساری''' فرزند حاجی میرزا حسین روضه خوان ، از منبریان معروف و روضه خوانان مشهور اصفهان در قرن سیزدهم هجری بوده است.
سطر ۷: سطر ۶:
اخلاص و ارادت وی به خاندان اهل بيت(عليهم السلام) چنان بود که به نوشته [[عبدالکریم گزی|ملا عبدالکریم گزی]]،  در حال شدّت مرض نیز ترک ذکر مصیبت ننمود.<ref>گزی، تذكرة القبور، ص 31.</ref>
اخلاص و ارادت وی به خاندان اهل بيت(عليهم السلام) چنان بود که به نوشته [[عبدالکریم گزی|ملا عبدالکریم گزی]]،  در حال شدّت مرض نیز ترک ذکر مصیبت ننمود.<ref>گزی، تذكرة القبور، ص 31.</ref>


[[سید محمدعلی مبارکه‌ای|سید محمد علی مبارکه ای]] در موردش مینویسد:<blockquote>« از معاریف اهل منبر و روضه خوانهای مشهور بود و از خصوصیات او مثنوی خواندن بود به طوری که امروز در میان دانشمندان موسیقی و صاحبان آواز، طرز خواندن آن مثنوی به مثنوی ملا عبدالله معروف است». </blockquote>
[[سید محمدعلی مبارکه‌ای|سید محمد علی مبارکه ای]] در موردش می‌نویسد:<blockquote>« از معاریف اهل منبر و روضه خوانهای مشهور بود و از خصوصیات او مثنوی خواندن بود به طوری که امروز در میان دانشمندان موسیقی و صاحبان آواز، طرز خواندن آن مثنوی به مثنوی ملا عبدالله معروف است». </blockquote>


==وفات==
==وفات==
وی در روز 7 محرم سال 1293ق وفات یافت و در [[تکیه آباده ای|تکیه حاج محمد جعفر آباده ای]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید.<ref>مهدوی، رجال اصفهان یا تذکرة القبور، ص33؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص791؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص51.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص  362.</ref>  
وی در روز 7 محرم سال 1293ق وفات یافت و در [[تکیه آباده ای|تکیه حاج محمد جعفر آباده ای]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید.<ref>مهدوی، رجال اصفهان یا تذکرة القبور، ص33؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص791؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص51.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص  362.</ref>  


نقل است که او در حالت جان دادن، از برای خودش مصیبت و سوگواری های حضرت امام حسین علیه السلام را میخواند و گریه می‌کرد و در آن حال مرد.<ref>مبارکه ای، دانشوران اصفهان، ج ۵، مخطوط.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، ص 50.</ref>  
نقل است که او در حالت جان دادن، از برای خودش مصیبت و سوگواری های حضرت امام حسین( ع) را می‌خواند و گریه می‌کرد و در آن حال مرد.<ref>مبارکه ای، دانشوران اصفهان، ج ۵، مخطوط.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، ص 50.</ref>  


[[علیرضا پرتو اصفهانی|پرتو اصفهانی]] در وفات وی چنین سرود:  
[[علیرضا پرتو اصفهانی|پرتو اصفهانی]] در وفات وی چنین سرود:  
سطر ۳۰: سطر ۲۹:
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.


[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]]
[[رده: شهریور ماه 1401]]
[[رده: شهریور ماه 1401]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:علمای قرن 13]]

نسخهٔ ‏۶ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۲۱

آخوند ملاّ عبدالله صدر المحدثین خوانساری فرزند حاجی میرزا حسین روضه خوان ، از منبریان معروف و روضه خوانان مشهور اصفهان در قرن سیزدهم هجری بوده است.

معرفی

اخلاص و ارادت وی به خاندان اهل بيت(عليهم السلام) چنان بود که به نوشته ملا عبدالکریم گزی، در حال شدّت مرض نیز ترک ذکر مصیبت ننمود.[۱]

سید محمد علی مبارکه ای در موردش می‌نویسد:

« از معاریف اهل منبر و روضه خوانهای مشهور بود و از خصوصیات او مثنوی خواندن بود به طوری که امروز در میان دانشمندان موسیقی و صاحبان آواز، طرز خواندن آن مثنوی به مثنوی ملا عبدالله معروف است».

وفات

وی در روز 7 محرم سال 1293ق وفات یافت و در تکیه حاج محمد جعفر آباده ای در تخت فولاد مدفون گردید.[۲][۳]

نقل است که او در حالت جان دادن، از برای خودش مصیبت و سوگواری های حضرت امام حسین( ع) را می‌خواند و گریه می‌کرد و در آن حال مرد.[۴][۵]

پرتو اصفهانی در وفات وی چنین سرود:

حیف از عبدالله آن مشکین نفس که بدان شور آسمان ذاکر ندید
تا نواهای حسینی کـرد راســت پرده گوش مخالف بـر دريـد
تشنه وصل شهیدان بود زان آب کوثر از کف حیدر چشید
بلبل خوش نغمــه بــاغ عــزاچون به عرش از عرشه شهپر پرید
از پی تاریخ آن «پرتو» سرود«یا حسینی گفت پس دم در کشید»

پانویس

  1. ↑ گزی، تذكرة القبور، ص 31.
  2. ↑ مهدوی، رجال اصفهان یا تذکرة القبور، ص33؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص791؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص51.
  3. ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 362.
  4. ↑ مبارکه ای، دانشوران اصفهان، ج ۵، مخطوط.
  5. ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، ص 50.

منابع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
برگرفته از «https://wiki.esfhozeh.ir/index.php?title=عبدالله_صدرالمحدثین_خوانساری&oldid=40842»