این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شکرالله منعم اصفهانی»
Kh1.naghavi (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان (کتاب)') |
||
| سطر ۲۲: | سطر ۲۲: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]،مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]،مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)]]، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | ||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ ۷ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۱۹
میرزا شکراللّه منعم (1286ق-1360ق)، شاعر ادیب و فاضل، از سخنوران اصفهانی قرن چهاردهم هجری بود.
معرفی
او فرزند میرزا محمد علی مسکین اصفهانی بود و برادرش «میرزا عبدالرحیم افسر» و برادرزاده اش «فتح اللّه جلالی» نیز شاعر و اهل فضل و ادب بوده اند. شکرالله منعم د راصفهان متولد و در این شهر علم و ادب آموخته و فنون شعر را از میرزا محمّد حسین عنقا فرا گرفت و چون در سرودن شعر صاحب طبع روان و قریحه خدادادی بود در انجمن ادبی شیدا حضور یافت.
او از راه زرگری امرار معاش می کردو مردی عارف مسلک و سخن سنجی ماهر بود قصیده و غزل را نیکو می سرود و در گفتن مادّه تاریخ مهارتی به سزا داشت. قصیده و غزل را نیکو می سرود و در گفتن مادّه تاریخ مهارتی به سزا داشت[۱].
ابیات زیر از اوست:
| دم ز چشم تو بزد نرگس و هوشیار نبود | حرف بیهوده زدن دور ز بیمار نبود | |
| دوش گفتم ننمودی ز چه رخ بر خورشید | گفت این بی سرو پا لایق دیدار نبود |
آثار
برخی از اشعار او در کتاب «دانشنامه» به طبع رسیده و مجموعه ای از اشعارش با عنوان «سفره منعم» در سال ( 1360ق) چاپ سنگی شده است.
وفات
منعم در روز شنبه 4 جمادی الاولی 1360ق وفات یافته [و در تکیه آغاباشی واقع [در تخت فولاد اصفهان ]مدفون شد[۲].
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی،مصلح الدین، اعلام اصفهان (کتاب)، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.