محمدحسین فقیه نطنزی

شیخ محمّدحسین فقیه نطنزی (1285ش-1355ش) از فضلا و محصّلین مدرسه چهارباغ، عالم فاضل و پارسا بود.

معرفی

این عالم فاضل زاهد و مدرّس توانا، در سال 1285 شمسی در نطنز به دنیا آمد. مقدّمات علوم را نزد پدر خود ملّا علی‌رضا فراگرفته و جهت ادامه تحصیل با پاى پیاده به اصفهان آمده و در مدرسه چهارباغ در حجره برادر بزرگ خود حاج شیخ محمود ساكن شد.

اساتید

برخی از اساتید این عالم فرزانه ـ افزون بر پدر دانشمندش ـ عبارتند از حضرات آیات و حجج‌اسلام:

ـ حاج‌آقا رحیم ارباب

ـ شیخ محمّدجواد فریدنى

ـ شیخ محمّدحسن عالم نجف‌آبادی

سید محمّدرضا خراسانى

ـ میرزا محمّدعلى معلّم حبیب‌آبادی

ـ سیّد مهدی درچه­ ای

ـ شیخ مهدى نجفى

شاگردان

مرحوم فقیه نطنزی از سنین جوانى به تدریس در مدارس علمیّه «ملّا عبدالله»، «الماسیه»، «عربان» و «مدرسه شیخ محمّدعلی نجفی» در اصفهان پرداخت و طلّاب زیادی از درس او استفاده نمودند که برخی از آنان، عبارتند از حضرات آیات و حجج‌اسلام:

ـ استاد فقید سیّد حسن فقیه امامی اصفهانی (1354 ـ 1432 ق).

ـ شیخ عبدالکبیر جعفری شیخ شبانی دام‌ظلّه­ العالی.

ـ استاد فقید شیخ علی‌اکبر فقیه (1327 ـ 1389 ش).

ـ مرحوم سیّد محمّد احمدی خمینی‌شهری (1313 ـ 1382).

وفات

این عالم فرزانه در زهد و تقوا زبانزد خاص و عام و مورد توجّه مراجع و علما بود و سرانجام در بیست و نهم محرّم سال 1395 قمرى (برابر با بیست و دوم بهمن 1355) دار فانى را وداع گفته و در تخت فولاد، تكیه ملك (گلستان شهدا) مدفون شد.

یادی از استاد شیخ علی‌اکبر فقیه

فرزند گرامی مرحوم آقا شیخ محمّدحسین فقیه نطنزی، مرحوم استاد آیةالله شیخ علی‌اکبر فقیه رضوان‌الله تعالی علیه می‌باشد.

این فقیه فرزانه در 1327 شمسی در اصفهان متولد شد و افزون بر پدر بزرگوارش، نزد اساتیدی چون آیات: حاج‌آقا مجتبی حاتمی لنکرانی، حاج شیخ محمّدحسین فاضل کوهانی و حاج شیخ حسن صافی، به کسب دانش پرداخت.

مرحوم آیةالله فقیه یکی از مدرّسین موفّق حوزه علمیّه اصفهان بود و سالیان متمادی در مدارس علمیّه این شهر به تدریس دروس مختلف اشتغال داشت و شاگردان بسیاری پرورش داد؛ این نویسنده نیز چندی توفیق خوشه چینی از خرمن دانش آن فقیه فرزانه و شرکت در سه درس «شرح لمعه»، «مکاسب» و «کفایه» وی را داشته‌ است. مرحوم استاد فقیه، افزون بر سمت استادی، برای طلّاب و شاگردان خویش، همچون پدری دلسوز بود و نصیحت‌های مشفقانه او چون از دل بر می‌خواست و خود قبل از دیگران عامل به آن بود، بر دل‌ها می‌نشست.

درس استاد فقیه افزون بر آن‌که قال باشد، حال بود و توجه و التفات به خدا.

از ویژگی­های بارز و شاخص مرحوم استاد فقیه، اهتمام ویژه ایشان به تدریس علوم آل­ محمّد علیهم السلام بود. وی افزون بر تدریس رسمی ایام غیر تعطیل، هر ساله در ماه رمضان، دو درس تفسیر و عقاید برای جمعی از طلّاب داشتند که سرشار از نکات آموزنده و کاربردی اخلاقی ـ اجتماعی بود؛ این درس در «مسجد ذوالفقار»، برپا می­ شد.

این نویسنده اکنون‌ که به نوشتن این قسمت مشغول است، صحنه‌هایی دلپذیر از تدریس آن استاد فقید، در «مدرسه محمدیه»، «مسجد ذوالفقار» و «مسجد نو بازار» اصفهان را پیش چشم، مجسّم دارد.

استاد شیخ علی‌اکبر فقیه در تاریخ شانزدهم شعبان 1431 قمری برابر با ششم مردادماه 1389 شمسی چشم از جهان فروبست و خیل شاگردان و ارادتمندان خویش را سوگوار نمود و جسم مطهرش پس از تشییع در جوار امامزاده احمد ـ پشت مسجد امام اصفهان ـ در دل خاک آرام گرفت.

اگرچه استاد فقیه رخ در نقاب خاک کشید امّا نام و یادش در قلوب، زنده و مانا خواهد بود؛ آری

هرگز نمیرد آن­که دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جریده عالم دوام ما

منبع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.