این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین مدرس کهنگی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد صفحه)
 
جز (حذف لینک)
 
(۱۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''حاج میرزا محمد حسین مدرس کهنگی بن سید محمد ابراهیم بن سید علی طباطبائی'''، عالم فاضل جلیل. در سال 1288ق در «کَهَنگ بَرزاوَند» از توابع اردستان متولد شده است.
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
[[پرونده:Seyed mohammad hossein modares kahangi.jpg|بندانگشتی|سید محمدحسین مدرس کهنگی ]]
'''حاج میرزا محمد حسین مدرس کهنگی''' ( 1288ق-1377ق)فرزند سید محمد ابراهیم بن سید علی طباطبایی، عالم فاضل زاهد جلیل از سادات جلیل القدر طباطبایی اهل زواره و مقیم کهنگ بود .  


==معرفی==
==زندگی نامه==
وی در اصفهان نزد حاج [[میرزا بدیع درب امامی]]، [[میرزا ابوالمعالی کلباسی]]، میرزا [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|محمدهاشم چهارسوقی]]، [[شیخ محمّد علی ثقهالاسلام]]، [[شیخ محمّد تقی آقانجفی]]، [[حاج آقا نوراللَّه نجفی]]، [[میرزا ابوالقاسم رشتی]]، [[آخوند کاشی]] و [[جهانگیرخان قشقایی]] به تحصیل پرداخت و سپس به عتبات عالیات رفته و نزد آیات عظام و علمای اعلام حاج آقا رضا همدانی، آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی و آقا سیّد محمّد کاظم طباطبائی یزدی کسب فیض نموده است.
میرزا محمدحسین در  سال 1288ق در «کَهَنگ بَرزاوَند» از توابع اردستان متولد شد.<ref>عمادزاده، مقدمه رساله بداء، ص5؛ رفیعی مهرآبادی، اتشکده اردستان، ج2، ص306.</ref>


وی در سال 1321ق به اصفهان مراجعت نموده و در مسجد علی علیه السلام اقامه جماعت نموده و در مدارس دینی اصفهان تدریس نموده و بدین جهت به «مدرس کَهَنگی» معروف شده است. او از طریق املاک موروثی در زادگاه خود امرار معاش می کرده و از دریافت و مصرف وجوه شرعی و یا امرار معاش از راه رفع خصومات و امثال آن خودداری می نموده است.  
وی در سال 1321ق به اصفهان مراجعت نموده و در مسجد علی علیه السلام اقامه جماعت نموده و در مدارس دینی اصفهان تدریس نموده و بدین جهت به «مدرس کَهَنگی» معروف شده است. او از طریق املاک موروثی در زادگاه خود امرار معاش می کرده و از دریافت و مصرف وجوه شرعی و یا امرار معاش از راه رفع خصومات و امثال آن خودداری می نموده است.


مرحوم مدرّس کَهَنگی تقریرات دروس اساتید خود در نجف اشرف مانند آخوند خراسانی و آقا سیّد کاظم یزدی را نوشته و رساله ای در معنی «بداء» به نام «هدیه الوری در شرح بداء» تألیف کرده که در سال 1377ق به طبع رسیده است.<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص608.</ref>
عمادزاده می نویسد: <blockquote>« آقای مدرس کهنگی از علمای سادات علما و مجسمه فضیلت و اخلاق و تعصب در اصول علمی دین اسلام و دارای شجاعت و شهامت فوق العاده و اشدائ علی الکفار رحماء بینهم بود.»<ref>عمادزاده، مقدمه رساله بداء، ص6.</ref> </blockquote>او برای امرار  معاش به حفر  قنوات و غرس اشجار و عمران و آبادی اراضی موات اشتغال جسته و ایام هفته را در  منزل تدریس می نمود. ایام تعطیل را برای تکمیل کار زراعت و دهقانی به کوهپایه می رفت و در این مدت چندین رشته قنات حفر نموده است.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص531؛ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص608؛ رفیعی مهر آبادی،آتشکده اردستان، ج2، ص307.</ref>
 
===اساتید===
وی در اصفهان نزد علمای بزرگی به تحصیل پرداخت و در 1317ق به عتبات عالیات رفته و از  محضر  آیات عظام آنجا کسب فیض نمود.
 
*[[سید محمدبدیع موسوی درب امامی|حاج میرزا بدیع درب امامی]]
*[[ابوالمعالی کلباسی|میرزا ابوالمعالی کلباسی]]
*میرزا [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|محمدهاشم چهارسوقی]]
*[[محمدعلی ثقه الاسلام|شیخ محمّد علی ثقه الاسلام]]
*[[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|شیخ محمّد تقی آقانجفی]]
*[[نورالله نجفی اصفهانی|حاج آقا نوراللَّه نجفی]]
*[[ابوالقاسم رشتی|میرزا ابوالقاسم رشتی]]
*[[آخوند کاشی]]
*[[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقایی]]
*حاج آقا رضا همدانی
*آخوند ملا محمدکاظم خراسانی
*آقا سید محمدکاظم طباطبایی یزدی.
 
==آثار==
مرحوم مدرس کَهَنگی تقریرات دروس اساتید خود در نجف اشرف مانند آخوند خراسانی و آقا سید کاظم یزدی را نوشته و رساله ای در معنی «بداء» به نام «هدیه الوری در شرح بداء» تألیف کرده که در سال 1377ق به طبع رسیده است.<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص608.</ref>


==وفات==
==وفات==
بالاخره در 17 جمادی الثّانیه سال 1376ق در اصفهان وفات یافته و در ضلع شمالی قبرستان عمومی جنب مصلای تخت فولاد مدفون گردید.<ref>آتشکده اردستان، ج2، صص306 و 307؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص531.</ref><br />
بالاخره در 17 جمادی الثانیه سال 1376ق (29 دی 1335ش)در اصفهان وفات یافته و در ضلع شمالی قبرستان عمومی جنب [[تکیه مصلی|مصلای]] [[تخت فولاد]] مدفون گردید.<ref>رفیعی مهرآبادی  ،آتشکده اردستان، ج2، صص306 و 307؛مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص531.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص128-129.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />


== منبع ==
==منابع==
بر گرفته از [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:شاگردان آخوند خراسانی]]
[[رده:علمای قرن 13]]
[[رده:مدرسین]]
[[رده:ائمه جماعت]]
[[رده:شاگردان جهانگیرخان قشقایی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۵۲

سید محمدحسین مدرس کهنگی

حاج میرزا محمد حسین مدرس کهنگی ( 1288ق-1377ق)فرزند سید محمد ابراهیم بن سید علی طباطبایی، عالم فاضل زاهد جلیل از سادات جلیل القدر طباطبایی اهل زواره و مقیم کهنگ بود .

زندگی نامه

میرزا محمدحسین در سال 1288ق در «کَهَنگ بَرزاوَند» از توابع اردستان متولد شد.[۱]

وی در سال 1321ق به اصفهان مراجعت نموده و در مسجد علی علیه السلام اقامه جماعت نموده و در مدارس دینی اصفهان تدریس نموده و بدین جهت به «مدرس کَهَنگی» معروف شده است. او از طریق املاک موروثی در زادگاه خود امرار معاش می کرده و از دریافت و مصرف وجوه شرعی و یا امرار معاش از راه رفع خصومات و امثال آن خودداری می نموده است.

عمادزاده می نویسد:

« آقای مدرس کهنگی از علمای سادات علما و مجسمه فضیلت و اخلاق و تعصب در اصول علمی دین اسلام و دارای شجاعت و شهامت فوق العاده و اشدائ علی الکفار رحماء بینهم بود.»[۲]

او برای امرار معاش به حفر قنوات و غرس اشجار و عمران و آبادی اراضی موات اشتغال جسته و ایام هفته را در منزل تدریس می نمود. ایام تعطیل را برای تکمیل کار زراعت و دهقانی به کوهپایه می رفت و در این مدت چندین رشته قنات حفر نموده است.[۳]

اساتید

وی در اصفهان نزد علمای بزرگی به تحصیل پرداخت و در 1317ق به عتبات عالیات رفته و از محضر آیات عظام آنجا کسب فیض نمود.

آثار

مرحوم مدرس کَهَنگی تقریرات دروس اساتید خود در نجف اشرف مانند آخوند خراسانی و آقا سید کاظم یزدی را نوشته و رساله ای در معنی «بداء» به نام «هدیه الوری در شرح بداء» تألیف کرده که در سال 1377ق به طبع رسیده است.[۴]

وفات

بالاخره در 17 جمادی الثانیه سال 1376ق (29 دی 1335ش)در اصفهان وفات یافته و در ضلع شمالی قبرستان عمومی جنب مصلای تخت فولاد مدفون گردید.[۵][۶]

پانویس

  1. عمادزاده، مقدمه رساله بداء، ص5؛ رفیعی مهرآبادی، اتشکده اردستان، ج2، ص306.
  2. عمادزاده، مقدمه رساله بداء، ص6.
  3. مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص531؛ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص608؛ رفیعی مهر آبادی،آتشکده اردستان، ج2، ص307.
  4. مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص608.
  5. رفیعی مهرآبادی ،آتشکده اردستان، ج2، صص306 و 307؛مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص531.
  6. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص128-129.

منابع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.