این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «یحیی مدرس بیدآبادی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۱۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند جعبه اطلاعات }}
{{نیازمند تکمیل}}
<br />
[[پرونده:Y.m-bidabadiiii.jpg|بندانگشتی|'''آقا ميرزا يحيى مدرس بيـدآبادى''' فرزنـد ميـرزا محمداسـماعيل ، عالم فاضل و اديب شاعر متخلّص بـه '''يحيـى''' می باشد.]]
[[پرونده:Y.m-bidabadiiii.jpg|بندانگشتی|'''آقا ميرزا يحيى مدرس بيـدآبادى''' فرزنـد ميـرزا محمداسـماعيل ، عالم فاضل و اديب شاعر متخلّص بـه '''يحيـى''' می باشد.]]
'''آقا ميرزا يحيى مدرس بيـدآبادى''' فرزنـد ميـرزا محمداسـماعيل، از احفـاد مـلا محمدباقر محقّق سبزوارى، متخلّص بـه '''يحيـى''' عالم فاضل و اديب شاعر اصفهانی در قرن چهاردهم قمری است.
'''آقا ميرزا يحيى مدرس بيـدآبادى(''' 1254ق - 1349 ق ) فرزنـد ميـرزا محمداسـماعيل، از احفـاد مـلا [[محمدباقر محقق سبزواری|محمدباقر محقّق سبزوارى]]، متخلّص بـه '''يحيـى''' عالم فاضل و اديب شاعر اصفهانی در قرن چهاردهم قمری است.
 


==زندگی نامه==
==زندگی نامه==
وی در حـدود سال 1254 در اصفهان ديده به جهان گشود.<ref>مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2 ،ص1028.</ref>وى در كليـه ى علـوم ادبيه و فقـه و اصول استاد و در انواع حكمـت از اشـراقى و مشـايى و رياضـى يگانـه ى دوران و
مخصوصاً در علوم غريبـه و فلكيـات متبحر و متخصص بود.<ref>مدرس بيدآبادى، ميرزا يحيى، ديوان يحيى، مقدمه‌ی مرحوم ميرزا على مشفقى، ص2.</ref>


در اصــفهان و نجــف از محضــر علماى بزرگى چـون [[شـيخ انصـارى]] ، [[شـيخ محمدباقر مسجدشـاهى]] ، [[محمدباقر واثق همدانی|شـيخ محمدباقر واثق همـدانى]] و [[آقـا ميـرزا محمدهاشــم چهارســوقى]] و [[سید محمدباقر خوانساری|ميــرزا محمدباقر صاحب روضـات]] و [[محمد کاشانی|آخونـد كاشى]] بهره‌مندگرديد. علوم غريبه را از [[ملاهادى سـدهى]] فراگرفـت و پـس از سالها فراگيرى علوم، حـوزه ى درسـى نزديك منزل خـود جنـب مسجدسـيد داير كرد.
===ولادت===
وی در حدود سال 1254یا 1255ق در کربلا متولد شد. <ref>مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2 ،ص1028.</ref>
 
===خاندان===
پدر وی میرزا اسماعیل در سال 1310ق فوت نمود. وی از نژاد ملا محمّدباقر محقّق سبزوارى است که از طرف مادر هم به [[آقا محمد بیدآبادی|آقا محمّد بیدآبادى]] عارف مشهور مى‏ پیوندد.
 
وی دارای دو فرزند پسر به نام های آقا میرزا [[محمدحسین مدرس زاده اصفهانی|محمدحسین مدرس زاده]] و آقا میرزا محمدمهدی مدرس زاده و سه دختر بوده است.
 
===تحصیلات===
وی تا 16 سالگى در عتبات عالیات علوم مقدّماتی را نزد شیخ [[محمدباقر واثق همدانی|محمّدباقر همدانی]] و فقه و اصول را از محضر شیخ انصاری یاد گرفت. در 16 سالگی با پدر و تمام خاندان به اصفهان آمده  و در [[مدرسه علمیه میرزا حسین|مدرسه میرزا حسین]] به تحصیل پرداخت و از اساتید خود به اجازه روایتی نائل آمد. 
 
او در كليـه ى علـوم ادبيه و فقـه و اصول استاد و در انواع حكمـت از اشـراقى و مشـايى و رياضـى يگانـه ى دوران ومخصوصاً در علوم غريبـه و فلكيـات متبحر و متخصص بود<ref>مدرس بيدآبادى، ديوان يحيى، مقدمه‌ی مرحوم ميرزا على مشفقى، ص2.</ref>و پـس از سالها فراگيرى علوم، حـوزه ى درسـى نزديک منزل خـود جنـب [[مسجد سید|مسجدسـيد]] داير كرد.
 
===اساتید===
وی در اصــفهان و نجــف از محضــر علماى بزرگى بهره‌مندگرديد از جمله:
 
#شـيخ انصـارى
#[[محمدباقر نجفی مسجدشاهی|شـيخ محمدباقر مسجدشـاهى]]
#[[محمدباقر واثق همدانی|شـيخ محمدباقر واثق همـدانى]]
#[[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|آقـا ميـرزا محمدهاشــم چهارســوقى]]
#[[سید محمدباقر خوانساری|ميــرزا محمدباقر صاحب روضـات]]
#[[محمد کاشانی|آخونـد كاشى]] .
#علوم غريبه [[هادی سدهی|ملاهادى سـدهى]]
 
===شاگردان===
برخی از شاگردان حاج میرزا یحیی عبارتند از:
 
[[سید ابوالحسن اصفهانی|1.سیّد ابوالحسن اصفهانی]]
 
2.سیّد ابراهیم پوده­ای متخلص به سرّی
 
3.سیّد ابوالقاسم اعظم واقفی نطنزی
 
4.سیّد حسن چهارسویی
 
[[سید محمدحسن بن احمد روضاتی|5.سیّد محمّدحسن روضاتی]]
 
[[سید محمدحسین بن احمد روضاتی|6.سیّد محمّدحسین ملاذ روضاتی]]
 
[[حسن بن محمدقاسم وحیددستگردی اصفهانی|7.حسن وحید دستگردی]]
 
8.شیخ [[عباسعلی ادیب حبیب آبادی|عباسعلی ادیب]]
 
9.حاج میرزا عبدالعزیز غروی نطنزی نظام ­العلماء
 
10.میرزا [[علی مشفقی]]
 
11.شیخ [[غلامحسین یزدی آبشاهی|غلامحسین یزدی ­آبشاهی]]
 
[[عبدالصمد بن حسین محلاتی|12.عبدالصمد بن حسین محلاتی]]
 
13.میرزا محمّدعلی هاتفی نطنزی.
 
<br />
 
==آثاروفعالیت ها==


در ادبيات و سرودن اشعار عربى و فارسى مهارت داشـت و اغلب اشـعارش در مدح [[حضـرات ائمـه معصـومين علـيهم السـلام]] اسـت كـه مـورد توجـه مـداحان و مرثيه‌سرايان بوده.
===آثار مکتوب===
از آثارش می­توان کتاب «مرآت­المصنف» در احوال مؤلف کتاب «انیس­اللیل» علّامه میرزا [[محمدرضا کلباسی|محمّدرضا کلباسی]] و دیگر «دیوان اشعار» نزدیک 6 هزار بیت، می باشد  .


مداحان هر روز به منزل وى رفته و در دفاتر و بياض‌هـاى خـود اشـعار وى را ثبت مى‌كرده‌اند تا در مجالس روضه از آن بهره بگيرند. و چندين سال مرثيـه خـوانى در اصفهان منحصر به اشعار او بوده است.
وی به عربی و فارسی شعر می­­گفته و به خصوص مراثی او مورد توجه مداحان و مرثیه سرایان بوده، هر روز به منزل او می آمدند و در دفتر بیاض های خود آن را می خوانده و تقریباً چندین سال مرثیه خوانی در اصفهان منحصر به اشعار او بود.


در شعر تخلّص يحيى را برگزيده بود و از جمله آثار او ديوان اشعارى قريب بـه 6 هزار بيت است. كتاب مرأت‌المصنف نيز در شـرح حـال [[محمد رضا کلباسی |حـاج ميـرزا محمدرضـا كلباسى]] از وى در مقدمه كتاب انيس الليل كلباسى به طبع رسيده است. [[علی مشفقی |مرحوم ميرزا على مشفقى]] در مقدمه‌ى ديوان او در مورد خصوصيات اخلاقى او مى‌نويسد:<blockquote>داراى اخلاق حميده و صفات پسنديده بود و با وجود اينكه علامه‌ى دهر و جامع فضل و كمال بود هيچگاه در صدد شهرت و دكّاندارى نبود و با خلوص نيت و عقيده بيشتر همّ خود را صرف سرودن اشعار در مدح و مصيبت پيامبر و اهلبيت مطهـرش عليهم‌السلام مى‌نمود. <ref>مدرس بيدآبادى، همان ص5.</ref></blockquote>سرانجام در پنجم ذيقعدةالحرام 1349 هجرى قمـرى وفـات يافـت و در صـحن [[تكيه‌ى ميرزا رفيعا]] مدفون گرديد كه اكنون اين تكيه جـزو اراضـى فرودگـاه (پايگـاه هوایی بدر سپاه) است.<ref>مهدوى، همان، ص1028.</ref> متأسفانه هنگام احداث فرودگاه قـديم اصـفهان مـزار ايـن شاعر وارسته را از بين بردند.
مداحان هر روز به منزل وى رفته و در دفاتر و بياض‌هـاى خـود اشـعار او را ثبت مى‌كرده‌اند تا در مجالس روضه از آن بهره بگيرند. و چندين سال مرثيـه خـوانى در اصفهان منحصر به اشعار او بوده است.


[[محمدعلی معلم حبیب‌آبادی|معلم حبيب‌آبادى]] ماده‌تاريخ وفاتش را چنين سروده است:
از اشعار اوست كه در نعت حضرت اميرالمؤمنين على عليه‌السلام سروده است:<ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص723.</ref>
{{شعر}}
{{ب|پـــى تـــاريخ ســـال او معلـــم | به جـايى بـد ز اهـل علـم محشـون}}
{{ب|كه داخـل شـد يكـى ناگـاه و گفتـا | «حيــوة از مــرگ، يحيــى يافــت}}
{{پایان شعر}}


از اشعار اوست كه در نعت [[حضرت اميرالمؤمنين على عليه‌السلام]] سروده است:
<br />{{شعر}}  
{{شعر}}  
{{ب|ساقيا خيز كـه چـون وادى ايمـن شـده كِشـت | جلوه‌گر چون يـد بيضـاى كلـيم اسـت كنشـت}}
{{ب|ساقيا خيز كـه چـون وادى ايمـن شـده كِشـت | جلوه‌گر چون يـد بيضـاى كلـيم اسـت كنشـت}}
{{م|***}}
{{م|***}}
سطر ۲۷: سطر ۸۱:
{{م|**}}
{{م|**}}
{{ب|دســت فيـاض خــدا صــهر نبــى زوج بتــول | حــامى ملّــت و مبنــاى فــروع، اصــل اصــول}}
{{ب|دســت فيـاض خــدا صــهر نبــى زوج بتــول | حــامى ملّــت و مبنــاى فــروع، اصــل اصــول}}
{{ب|قاصــر از درك صــفاتش شــده آراء عقــول | بـــه ثنـــاخوانى او آمـــده يحيـــى مشـــغول<ref>همان، صص110 ـ 108.</ref>}}
{{ب|قاصــر از درک صــفاتش شــده آراء عقــول | بـــه ثنـــاخوانى او آمـــده يحيـــى مشـــغول<ref> مدرس بيدآبادى، ديوان يحيى، مقدمه‌ی مرحوم ميرزا على مشفقى، .، صص110 ـ 108.</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
===فعالیت ها===
وی در مدرسه میرزا حسین متجاوز از ده سال اشتغال به تدریس صرف، منطق، معانی، بیان، بدیع، رجال، اصول، فقه، نجوم، حساب و غیره داشته و در اواخر عمر در منزلش نزدیک مسجد سیّد در محلّة بیدآباد تدریس مى‏ نمود و طلاب به درسش حاضر مى ‏شدند و چندین نفر از بزرگان از مجلس درس او بیرون آمدند. <ref>روزنامه اخگر، ص1.</ref>با همه فضائل و کمالات، در سخن­ سرایى به مرتبه‏اى بلند نایل، و از معاریف شعراى عصر خود بوده، و اقسام اشعار خصوصاً قصیده و مخمّس و مسمّط و غیره را غالباً به سبک میرزا جیحون یزدى، به غایت زیبا و دلربا مى­‏سرود و در مجالس مدّاحى و مصیبت شرکت می­ کرد. او براى تحصیل معاش همواره به تحریرات شرعیّه اشتغال داشت، و در خانه خود بدان کار همّت مى‏ گماشت <ref>روضاتی، زندگی نامه آیت الله چهارسویی، صص164-165.</ref>  و همچنین چهل سال در مدرسه میرزا حسین در بیدآباد تدریس می نموده است .<ref>مدرس بیدآبادی، دیوان یحیی،مقدمه ص4؛ وحیددستگردی، مقاله آقا میرزا یحیای مدرس اصفهانی، ص458.</ref>
==سیره اخلاقی==
[[علی مشفقی |مرحوم ميرزا على مشفقى]] در مقدمه‌ى ديوان اشعار مدرس در مورد خصوصيات اخلاقى او مى‌نويسد:<blockquote>داراى اخلاق حميده و صفات پسنديده بود و با وجود اينكه علامه‌ى دهر و جامع فضل و كمال بود هيچگاه در صدد شهرت و دكّاندارى نبود و با خلوص نيت و عقيده بيشتر همّ خود را صرف سرودن اشعار در مدح و مصيبت پيامبر و اهلبيت مطهـرش عليهم‌السلام مى‌نمود. </blockquote>
==وفات==
وی سرانجام در پنجم ذيقعده الحرام 1349 هجرى قمـرى وفـات يافـت و در صـحن [[تکیه میرزا رفیعا|تكيه‌ى ميرزا رفيعا]]  در [[تخت فولاد]] مدفون گرديد كه اكنون اين تكيه جـزو اراضـى فرودگـاه (پايگـاه هوایی بدر سپاه) است. متأسفانه هنگام احداث فرودگاه قـديم اصـفهان مـزار ايـن شاعر وارسته را از بين بردند.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص113-116.</ref>
[[محمدعلی معلم حبیب‌آبادی|معلم حبيب‌آبادى]] ماده‌تاريخ وفاتش را چنين سروده است:
{{شعر}}
{{ب|پـــى تـــاريخ ســـال او معلـــم | به جـايى بـد ز اهـل علـم محشـون}}
{{ب|كه داخـل شـد يكـى ناگـاه و گفتـا | «حيــات از مــرگ، يحيــى يافــت}}
{{پایان شعر}}
<br />


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />


==منابع==
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
*لطفی ،علیرضا (حامد اصفهانی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.


==منبع==
برگرفته از کتاب [[تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 723
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:علمای قرن 14]]
[[رده:مدرسین]]
[[رده:مجتهدین]]
[[رده:شاگردان آخوند کاشی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۲۸


آقا ميرزا يحيى مدرس بيـدآبادى فرزنـد ميـرزا محمداسـماعيل ، عالم فاضل و اديب شاعر متخلّص بـه يحيـى می باشد.

آقا ميرزا يحيى مدرس بيـدآبادى( 1254ق - 1349 ق ) فرزنـد ميـرزا محمداسـماعيل، از احفـاد مـلا محمدباقر محقّق سبزوارى، متخلّص بـه يحيـى عالم فاضل و اديب شاعر اصفهانی در قرن چهاردهم قمری است.


زندگی نامه

ولادت

وی در حدود سال 1254یا 1255ق در کربلا متولد شد. [۱]

خاندان

پدر وی میرزا اسماعیل در سال 1310ق فوت نمود. وی از نژاد ملا محمّدباقر محقّق سبزوارى است که از طرف مادر هم به آقا محمّد بیدآبادى عارف مشهور مى‏ پیوندد.

وی دارای دو فرزند پسر به نام های آقا میرزا محمدحسین مدرس زاده و آقا میرزا محمدمهدی مدرس زاده و سه دختر بوده است.

تحصیلات

وی تا 16 سالگى در عتبات عالیات علوم مقدّماتی را نزد شیخ محمّدباقر همدانی و فقه و اصول را از محضر شیخ انصاری یاد گرفت. در 16 سالگی با پدر و تمام خاندان به اصفهان آمده و در مدرسه میرزا حسین به تحصیل پرداخت و از اساتید خود به اجازه روایتی نائل آمد.

او در كليـه ى علـوم ادبيه و فقـه و اصول استاد و در انواع حكمـت از اشـراقى و مشـايى و رياضـى يگانـه ى دوران ومخصوصاً در علوم غريبـه و فلكيـات متبحر و متخصص بود[۲]و پـس از سالها فراگيرى علوم، حـوزه ى درسـى نزديک منزل خـود جنـب مسجدسـيد داير كرد.

اساتید

وی در اصــفهان و نجــف از محضــر علماى بزرگى بهره‌مندگرديد از جمله:

  1. شـيخ انصـارى
  2. شـيخ محمدباقر مسجدشـاهى
  3. شـيخ محمدباقر واثق همـدانى
  4. آقـا ميـرزا محمدهاشــم چهارســوقى
  5. ميــرزا محمدباقر صاحب روضـات
  6. آخونـد كاشى .
  7. علوم غريبه ملاهادى سـدهى

شاگردان

برخی از شاگردان حاج میرزا یحیی عبارتند از:

1.سیّد ابوالحسن اصفهانی

2.سیّد ابراهیم پوده­ای متخلص به سرّی

3.سیّد ابوالقاسم اعظم واقفی نطنزی

4.سیّد حسن چهارسویی

5.سیّد محمّدحسن روضاتی

6.سیّد محمّدحسین ملاذ روضاتی

7.حسن وحید دستگردی

8.شیخ عباسعلی ادیب

9.حاج میرزا عبدالعزیز غروی نطنزی نظام ­العلماء

10.میرزا علی مشفقی

11.شیخ غلامحسین یزدی ­آبشاهی

12.عبدالصمد بن حسین محلاتی

13.میرزا محمّدعلی هاتفی نطنزی.


آثاروفعالیت ها

آثار مکتوب

از آثارش می­توان کتاب «مرآت­المصنف» در احوال مؤلف کتاب «انیس­اللیل» علّامه میرزا محمّدرضا کلباسی و دیگر «دیوان اشعار» نزدیک 6 هزار بیت، می باشد  .

وی به عربی و فارسی شعر می­­گفته و به خصوص مراثی او مورد توجه مداحان و مرثیه سرایان بوده، هر روز به منزل او می آمدند و در دفتر بیاض های خود آن را می خوانده و تقریباً چندین سال مرثیه خوانی در اصفهان منحصر به اشعار او بود.

مداحان هر روز به منزل وى رفته و در دفاتر و بياض‌هـاى خـود اشـعار او را ثبت مى‌كرده‌اند تا در مجالس روضه از آن بهره بگيرند. و چندين سال مرثيـه خـوانى در اصفهان منحصر به اشعار او بوده است.

از اشعار اوست كه در نعت حضرت اميرالمؤمنين على عليه‌السلام سروده است:[۳]


ساقيا خيز كـه چـون وادى ايمـن شـده كِشـت جلوه‌گر چون يـد بيضـاى كلـيم اسـت كنشـت
***
اى رخ كعبــه و خالــت حَجَــر، ابــروت حطــيم در منايـــت بـــه تمنّـــاى مقـــام ابـــراهيم
**
دســت فيـاض خــدا صــهر نبــى زوج بتــول حــامى ملّــت و مبنــاى فــروع، اصــل اصــول
قاصــر از درک صــفاتش شــده آراء عقــول بـــه ثنـــاخوانى او آمـــده يحيـــى مشـــغول[۴]

فعالیت ها

وی در مدرسه میرزا حسین متجاوز از ده سال اشتغال به تدریس صرف، منطق، معانی، بیان، بدیع، رجال، اصول، فقه، نجوم، حساب و غیره داشته و در اواخر عمر در منزلش نزدیک مسجد سیّد در محلّة بیدآباد تدریس مى‏ نمود و طلاب به درسش حاضر مى ‏شدند و چندین نفر از بزرگان از مجلس درس او بیرون آمدند. [۵]با همه فضائل و کمالات، در سخن­ سرایى به مرتبه‏اى بلند نایل، و از معاریف شعراى عصر خود بوده، و اقسام اشعار خصوصاً قصیده و مخمّس و مسمّط و غیره را غالباً به سبک میرزا جیحون یزدى، به غایت زیبا و دلربا مى­‏سرود و در مجالس مدّاحى و مصیبت شرکت می­ کرد. او براى تحصیل معاش همواره به تحریرات شرعیّه اشتغال داشت، و در خانه خود بدان کار همّت مى‏ گماشت [۶]  و همچنین چهل سال در مدرسه میرزا حسین در بیدآباد تدریس می نموده است .[۷]

سیره اخلاقی

مرحوم ميرزا على مشفقى در مقدمه‌ى ديوان اشعار مدرس در مورد خصوصيات اخلاقى او مى‌نويسد:

داراى اخلاق حميده و صفات پسنديده بود و با وجود اينكه علامه‌ى دهر و جامع فضل و كمال بود هيچگاه در صدد شهرت و دكّاندارى نبود و با خلوص نيت و عقيده بيشتر همّ خود را صرف سرودن اشعار در مدح و مصيبت پيامبر و اهلبيت مطهـرش عليهم‌السلام مى‌نمود.

وفات

وی سرانجام در پنجم ذيقعده الحرام 1349 هجرى قمـرى وفـات يافـت و در صـحن تكيه‌ى ميرزا رفيعا در تخت فولاد مدفون گرديد كه اكنون اين تكيه جـزو اراضـى فرودگـاه (پايگـاه هوایی بدر سپاه) است. متأسفانه هنگام احداث فرودگاه قـديم اصـفهان مـزار ايـن شاعر وارسته را از بين بردند.[۸]

معلم حبيب‌آبادى ماده‌تاريخ وفاتش را چنين سروده است:

پـــى تـــاريخ ســـال او معلـــم به جـايى بـد ز اهـل علـم محشـون
كه داخـل شـد يكـى ناگـاه و گفتـا «حيــات از مــرگ، يحيــى يافــت


پانویس

  1. مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2 ،ص1028.
  2. مدرس بيدآبادى، ديوان يحيى، مقدمه‌ی مرحوم ميرزا على مشفقى، ص2.
  3. لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص723.
  4. مدرس بيدآبادى، ديوان يحيى، مقدمه‌ی مرحوم ميرزا على مشفقى، .، صص110 ـ 108.
  5. روزنامه اخگر، ص1.
  6. روضاتی، زندگی نامه آیت الله چهارسویی، صص164-165.
  7. مدرس بیدآبادی، دیوان یحیی،مقدمه ص4؛ وحیددستگردی، مقاله آقا میرزا یحیای مدرس اصفهانی، ص458.
  8. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص113-116.

منابع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
  • لطفی ،علیرضا (حامد اصفهانی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.