این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمدحسن بن احمد روضاتی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
میرزا محمد حسن روضاتی(۱۲۹۸ق-۱۳۸۰ق) فرزند سید احمد ، از علما و ائمه جماعت در اصفهان بود.
زندگی نامه
ولادت
میرزا محمدحسن در 13 صفر (1298ق) متولد شد.
خاندان
آیت الله آقا میرزا محمد حسن روضاتی فرزند علامه زاهد آقا میرزا احمد(1263-1341ق مدفون در وادی السلام نجف اشرف) بن سید محمد باقر موسوی چهارسوقی صاحب روضات بود.
والد بزرگوارش داماد عموی خود آیت الله العظمی آقا میرزا محمد هاشم چهارسوئی (خوانساری) بود و به این جهت آقا میرزا محمد حسن را سبط الحجتین میخواندند.
فرزندان
حجة االسلام و المسلمین آقای حاج سید محمدرضا روضاتی(والد ما جد نگارنده سطور)خلف صالح و تنها فرزند ذکور آقا میرزا محمد حسن حین الفوت ایشان بود که نزد پدر و اساتید زمان خود تحصیل علم کرد و بعد از درگذشت والد معظم خود در مساجد ولدان از جمله مسجد رضوی به اقامه جماعت و تبلیغ دین و ارشاد خلق پرداخت. مراوده و ارادت ایشان به حضرت آیت الله العظمی آقای حاج سید محمد رضا گلپایگانی (قدس سره) سابقه ای دیرینه داشت و از طرف معظم له مجاز در امور حسبیه بودند. از تألیفات ایشان است کتاب »طرق الهدایه عن طریق الروایه« به عربی ، در حقانیت شیعه و حاصل پژوهشی ژرف در ادعیه و روایات منقول از معصومین (علیهم السلام) است.
وفات آقا سید محمد رضا ( رضوان الله تعالی علیه) در تاریخ سوم ربیع الثانی1425ق/ سوم خرداد1383ش در تهران رخ داد و در بهشت زهرا(علیها سلام)به خاک سپرده شد.[۱]
تحصیلات
وی دوران صباوت و نوجوانی را به سنت خاندان های علمی تحت تعلیم و در حجر تربیت و پرورش پدر و نیای ابوینی خود سپری کرد و چون به سن رشد رسید، در جوار دو رکن رکین علم و تقوی، شاهد و ناظر غایت و قصوای حدّ مداقه، مناظره و تحقیق در عرصه های متنوع علوم معقول و منقول، رجال، کلام، حدیث و ... بود. این موقعیّت رفیع موجب اعتلاء بینش و علو همت او گردید و سبب شد فراتر از مباحثات علمی معمول و مرسوم در حوزه های درس، به تحصیل علم بپردازد و پیوسته حاق مطلب را محققانه طلب کند.
آنچه را در تعلیم فرا گرفت، خود با تتبع و مطالعه در کتب و رسائل مربوط، به اعلی درجه تکمیل کرد. در نوشتن سخت گیر بود و به اقتفای استادش آخوند ملا محمد کاشی، به جمع آوری مطالب و تألیف کتاب رغبتی نداشت، نزهۀ الابصار را هم در جوانی به عربی تألیف کرد که خود نشان دهنده پایه ادبیت و عربیت او در سن حدود بیست سالگی است.
اساتید
در اصفهان از اساتید زیادی بهره برد، از جمله:
جایگاه
جایگاه علمی
این که در بسیاری از کتب تراجم بر کتاب شناسی ایشان تأکید شده، حکایت از احاطه عجیب آن مرحوم بر مجموعه کتب و مصنفات اسلامی در موضوعات گوناگون دارد و در این زمینه، معظم له جایگاهی منحصر به فرد داشت که مورد وثوق و مراجعه دانشمندان و خواص اهل تحقیق بود.
گفتنی است که لذت مطالعه و تحقیق در تمام عمر، ایشان را از مراودات و مخالطت های غیر ضروری بازداشت و حضور او را در مجامع عمومی و اجتماعات به حداقل ممکن رسانید. آگاهانه عمر خویش را صرف اعتلاء مقام علمی نمود و متواضعانه هیچگونه ادعایی نداشت.
جایگاه اجتماعی
درپی قانون متحدالشکل شدن اتباع ایران در سال ۱۳۰۸ش تعدادی پروانه (جواز) استعمال لباس روحانیت که به مهر آبی مشهور شد، صادر گردید که از جمله آنها جواز آقا میرزا محمد حسن بود. این جواز در تجدید نظر کلی سالهای بعد نیز تکرار شد.
جالب توجه است که برای صدور جواز بایستی دو قطعه عکس9×6 ارائه میشد در حالیکه عکس ملصق به جواز آقا میرزا محمد حسن از یک عکس دسته جمعی چیده و جدا شده است و باقیمانده لباس افراد طرفین در کناره های تصویر دیده می شود و این خود حکایت از آن دارد که آقا میرزا محمد حسن برای اخذ این جواز کوششی نکرده است. [۲]
آثار و فعالیت ها
آثار
ار آثار او کتاب نزهۀ الابصار است که به عربی تالیف شده است.
فعالیت ها
وی سال‌ها در مساجد محله های غرب اصفهان همچون جوزدان ولدان و کارلادان اقامه جماعت می نمود.
او عالمی وارسته، خلیق و خوش برخورد بود و علاوه بر اقامه جماعت به حل مشکلات مردم و وعظ و خطابه می پرداخت.
وفات
سرانجام در 17 رمضان 1380ق وفات یافت و در قبرستان مجاور تکیه کازرونی واقع در تخت فولاد مدفون گردید. صغیر اصفهانی ماده تاریخ او را چنین سروده است:
پانویس
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص 367.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، صص364-366.
- ↑ مهدوی،دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص235؛ ابن الرضا،ضیاء الأبصار، ج1، ص625؛ مهدوی،سیری در تاریخ تخت فولاد، ص175؛ریاحی، روضه رضوان، صص 323-319.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲،ص449.
منابع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.