این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «غلامعلی بکایی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ایجاد لینک و رده) |
(ویرایش متن) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''آقا شيخ غلامعلى بكايى'''، فرزند مقصود على | {{نیازمند تصویر}} {{نیازمند جعبه اطلاعات}}'''آقا شيخ غلامعلى بنی‌نجاریان'''(1280ق- 1367ق) متخلص به '''بكايى'''، شاعر ادیب و خطاط، فرزند مقصود على بن نظر على بن حسينعلى از شـعراى قرن چهاردهم قمرى است. | ||
<br /> | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
در كتاب گلزار جاويدان، | وی در سال 1280ق چشم به جهان گشود. او در محله نیم آورد سكونت داشته و گاهى به منبر و وعظ مى پرداخته است. | ||
در كتاب گلزار جاويدان، نوشته‌ی محمود هدايت، او را مردى وارسـته و آزاده كـه شـغلش مكتبدارى و كتابت بوده و خطوط مختلفه را خوب مى نوشته معرفى مى كند.<ref>هدايت، گلزار جاويدان، ج۱، ص ۲۱۳؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص378.</ref> | |||
معمولاً در اشعارش از تخلّص بكايى استفاده مـى كـرده و در اشـعارى كـه بـراى مراسم هاى شادى مى سروده است، از تخلّص خنده بهره مى گرفته اسـت. | معمولاً در اشعارش از تخلّص بكايى استفاده مـى كـرده و در اشـعارى كـه بـراى مراسم هاى شادى مى سروده است، از تخلّص خنده بهره مى گرفته اسـت. | ||
بـا [[محمدعلی معلم حبیب‌آبادی| | بـا مرحـوم [[محمدعلی معلم حبیب‌آبادی|محمد على معلم حبيب آبادى]]، مؤلف مكارم الآثار و مرحوم [[محمدعلی رجاء زفره ای|محمد على رجـاء زفـره اى]]، دوستى و رفاقت داشته است.<ref> مصاحبه با آقاى محمد حسن رجايى زفره ای.</ref> | ||
در تذكره شعراى معاصر نيز اين دو بيت را از او نقل مى كند: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|هيچ دانى كـه چـرا در نظـر اهـل خـرد |مــاه شــعبان مــه ممتــاز و معظّــم باشــد}} | {{ب|هيچ دانى كـه چـرا در نظـر اهـل خـرد |مــاه شــعبان مــه ممتــاز و معظّــم باشــد}} | ||
{{ب|بهر آن است كه در نيمه ى اين ماه شريف |عيــد مولــود ولــى اللّــه اعظــم باشــد<ref>مهدوى، تذكره شعراى معاصر اصفهان، ص ۹۱</ref>}} | {{ب|بهر آن است كه در نيمه ى اين ماه شريف |عيــد مولــود ولــى اللّــه اعظــم باشــد<ref>مهدوى، تذكره شعراى معاصر اصفهان، ص ۹۱.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
همچنين از نمونه اشعار و خط زيباى وى در مرثيه وفات [[ | همچنين از نمونه اشعار و خط زيباى وى در مرثيه وفات [[محمدعلی مدرس فتحی دزفولی|آيت اللّه شيخ محمد على مدرس دزفولى]] است.<ref>قاسمى، شرح مجموعه گل، ص ۱۸۹.</ref> | ||
==وفات== | |||
وفات او را در شب سوم رمضان المبارک ۱۳۶۷ قمرى ذكر كرده اند.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص304.</ref> مرحوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوى]] قبر او را نزديک [[تکیه فاضل هندی|تكيه فاضلان]] در [[تکیه فیض]] [[تخت فولاد]] ذكر نموده و اين دو بيـت را در كتـاب رجـال اصفهان از او نقل كرده است:{{شعر}} | |||
{{ب|در روز جــزا ز قــدرت لــم يزلــى| بر اهل قبور چون رسد صوت جلى}} | |||
{{ب|خواهند چو از قبور خود برخيزنـد| گويند علـى علـى غلامـان علـى<ref>مهدوى، رجال اصفهان، ص ۲۰۶.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== | ==منابع== | ||
*لطفی، علیرضا(حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | |||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:شعرا]] | |||
[[رده:واعظین]] | |||
[[رده:خطاطان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۳۷
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
آقا شيخ غلامعلى بنی‌نجاریان(1280ق- 1367ق) متخلص به بكايى، شاعر ادیب و خطاط، فرزند مقصود على بن نظر على بن حسينعلى از شـعراى قرن چهاردهم قمرى است.
معرفی
وی در سال 1280ق چشم به جهان گشود. او در محله نیم آورد سكونت داشته و گاهى به منبر و وعظ مى پرداخته است.
در كتاب گلزار جاويدان، نوشته‌ی محمود هدايت، او را مردى وارسـته و آزاده كـه شـغلش مكتبدارى و كتابت بوده و خطوط مختلفه را خوب مى نوشته معرفى مى كند.[۱]
معمولاً در اشعارش از تخلّص بكايى استفاده مـى كـرده و در اشـعارى كـه بـراى مراسم هاى شادى مى سروده است، از تخلّص خنده بهره مى گرفته اسـت.
بـا مرحـوم محمد على معلم حبيب آبادى، مؤلف مكارم الآثار و مرحوم محمد على رجـاء زفـره اى، دوستى و رفاقت داشته است.[۲]
در تذكره شعراى معاصر نيز اين دو بيت را از او نقل مى كند:
| هيچ دانى كـه چـرا در نظـر اهـل خـرد | مــاه شــعبان مــه ممتــاز و معظّــم باشــد | |
| بهر آن است كه در نيمه ى اين ماه شريف | عيــد مولــود ولــى اللّــه اعظــم باشــد[۳] |
همچنين از نمونه اشعار و خط زيباى وى در مرثيه وفات آيت اللّه شيخ محمد على مدرس دزفولى است.[۴]
وفات
وفات او را در شب سوم رمضان المبارک ۱۳۶۷ قمرى ذكر كرده اند.[۵] مرحوم مهدوى قبر او را نزديک تكيه فاضلان در تکیه فیض تخت فولاد ذكر نموده و اين دو بيـت را در كتـاب رجـال اصفهان از او نقل كرده است:
| در روز جــزا ز قــدرت لــم يزلــى | بر اهل قبور چون رسد صوت جلى | |
| خواهند چو از قبور خود برخيزنـد | گويند علـى علـى غلامـان علـى[۶] |
پانویس
منابع
- لطفی، علیرضا(حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.