این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «مرتضی حجت نجفی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجادصفحه)
 
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''شیخ مرتضی حجت نجفی،''' ملقب به '''«عمادالاسلام»''' عالم فاضل، محبوب و خوش اخلاق که مورد علاقه و احترام مردم بود.  
{{ نیازمند جعبه اطلاعات }}
[[پرونده:شیخ مرتضی حجت نجفی.jpg|بندانگشتی|شیخ مرتضی حجت نجفی]]
'''شیخ مرتضی حجت نجفی،''' فرزند جمال الدین نجفی، ملقب به '''«عمادالاسلام»''' عالم فاضل، محبوب و خوش اخلاق که مورد علاقه و احترام مردم بود.  


== معرفی ==
وی فرزند آیت اللّه شیخ جمال الدین نجفی، و داماد شیخ محمدتقی نجف(آقا نجفی) است ونزد علمای بزرگ اصفهان از جمله حاج آقا منیرالدین بروجردی، [[سید محمد صادق خاتون آبادی|حاج میر محمدصادق خاتون آبادی]]، حاج آقا نوراللّه نجفی و پدر بزرگوار خویش شیخ جمال الدین نجفی کسب علم نمود. وی در تمام طول عمر مردم را با اخلاق فاضله و سخنان دلنشینش موعظه می نمود. مردم از هر طبقه و گروهی به او و سخناش علاقه داشتند.<ref>مهدوی: سیری در تخت فولاد، ص 107 .</ref> 


== وفات ==
وی متوفّی 1386ق و مدفون در [[تکیه حجت نجفی]] است.


== پانویس ==
 
 
 
==زندگی نامه==
 
=== ولادت ===
شیخ مرتضى عماد الاسلام،  در حدود سال 1315ق متولد شد.
 
وی فرزند آیت اللّه شیخ جمال الدین نجفی، و داماد [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|شیخ محمدتقی نجف(آقا نجفی)]] است.
وی در تمام طول عمر مردم را با اخلاق فاضله و سخنان دلنشینش موعظه می نمود. مردم از هر طبقه و گروهی به او و سخناش علاقه داشتند.
 
===اساتید===
نزد علمای بزرگ اصفهان کسب علم نمود، از جمله:
 
#حاج آقا [[منیرالدین بن جمال‌الدین بروجردی|منیرالدین بروجردی]]
#[[سید محمد صادق خاتون آبادی|حاج میر محمدصادق خاتون آبادی]]
#حاج آقا [[نورالله نجفی اصفهانی|نوراللّه نجفی]]
#پدر بزرگوار خویش شیخ جمال الدین نجفی
#حاج ملّا [[فرج الله دری|فرج اللّه درّى]]
#[[علی مدرس یزدی|شیخ على مدرّس یزدى]]
#[[سید محمد نجف آبادی|سیّد محمّد مدرس نجف آبادى]]<ref>مهدوی، تاريخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخير، ج3، ص 169؛ مهدوی، سيری در تاريخ تخت فولاد اصفهان، ص107.</ref>
 
== سیره اخلاقی ==
به نوشته [[سید مصلح الدین مهدوی|سیّد مصلح الدّین مهدوى]]: <blockquote>«وى عالمى خلیق و مهربان و فاضل و زاهد و عابد و نکته دان، خوش صحبت، دایم الذکر و در صورت و سیرت ممتاز بود. عموم طبقات مردم اصفهان او را محترم داشته و صحبتش را به جهت اخلاق و ملکات نفسانى او مایل و راغب بوده و از جان و دل دوستش مى داشتند».</blockquote>وى در مسجد قصر منشى به اقامه جماعت و ارشاد مردم مى پرداخت.
 
==وفات==
سرانجام در بعدازظهر روز دوشنبه 6 جمادى الثانى 1386ق/ مهر 1345ش به هنگام بازگشت از مسجد در راه سکته کرد و فوت شد. پیکر وی با تشییعى باشکوه به تخت فولاد حمل شد و در تکیه اى مخصوص  [[تکیه حجت نجفی]] [[تخت فولاد]] در شمال شرقى [[تکیه مادر شاهزاده]] دفن گردید.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2،صص76-77.</ref>
 
شاعر شهیر [[محمدحسین بن اسدالله صغیر اصفهانی|محمّدحسین صغیر اصفهانى]] ماده تاریخی در سوگ او سروده است:
{{شعر}}
{{ب| یکى از جمع برون شد پى تاریخش گفت |جا به فردوس برین یافت عماد الاسلام}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
<references />
<references />
==منبع==
==منابع==
برگرفته از: عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ با همکاری مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385
 
*عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول،1389.
 
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:ائمه جماعت]]
[[رده:علمای قرن 14]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۵۷

شیخ مرتضی حجت نجفی

شیخ مرتضی حجت نجفی، فرزند جمال الدین نجفی، ملقب به «عمادالاسلام» عالم فاضل، محبوب و خوش اخلاق که مورد علاقه و احترام مردم بود.




زندگی نامه

ولادت

شیخ مرتضى عماد الاسلام، در حدود سال 1315ق متولد شد.

وی فرزند آیت اللّه شیخ جمال الدین نجفی، و داماد شیخ محمدتقی نجف(آقا نجفی) است. وی در تمام طول عمر مردم را با اخلاق فاضله و سخنان دلنشینش موعظه می نمود. مردم از هر طبقه و گروهی به او و سخناش علاقه داشتند.

اساتید

نزد علمای بزرگ اصفهان کسب علم نمود، از جمله:

  1. حاج آقا منیرالدین بروجردی
  2. حاج میر محمدصادق خاتون آبادی
  3. حاج آقا نوراللّه نجفی
  4. پدر بزرگوار خویش شیخ جمال الدین نجفی
  5. حاج ملّا فرج اللّه درّى
  6. شیخ على مدرّس یزدى
  7. سیّد محمّد مدرس نجف آبادى[۱]

سیره اخلاقی

به نوشته سیّد مصلح الدّین مهدوى:

«وى عالمى خلیق و مهربان و فاضل و زاهد و عابد و نکته دان، خوش صحبت، دایم الذکر و در صورت و سیرت ممتاز بود. عموم طبقات مردم اصفهان او را محترم داشته و صحبتش را به جهت اخلاق و ملکات نفسانى او مایل و راغب بوده و از جان و دل دوستش مى داشتند».

وى در مسجد قصر منشى به اقامه جماعت و ارشاد مردم مى پرداخت.

وفات

سرانجام در بعدازظهر روز دوشنبه 6 جمادى الثانى 1386ق/ مهر 1345ش به هنگام بازگشت از مسجد در راه سکته کرد و فوت شد. پیکر وی با تشییعى باشکوه به تخت فولاد حمل شد و در تکیه اى مخصوص تکیه حجت نجفی تخت فولاد در شمال شرقى تکیه مادر شاهزاده دفن گردید.[۲]

شاعر شهیر محمّدحسین صغیر اصفهانى ماده تاریخی در سوگ او سروده است:

یکى از جمع برون شد پى تاریخش گفت جا به فردوس برین یافت عماد الاسلام

پانویس

  1. مهدوی، تاريخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخير، ج3، ص 169؛ مهدوی، سيری در تاريخ تخت فولاد اصفهان، ص107.
  2. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2،صص76-77.

منابع

  • عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول،1389.