محمدجعفر بن عبدالحسین خویی محله نویی اصفهانی

میرزا محمّدجعفر محلّه نوئی ، عالم فاضل و فقیه محقّق، در خانواده ای روحانی در اصفهان متولّد شده است.

زندگینامه

خاندان

میرزا محمّدجعفر محلّه نوئی اولين فرزند آقا عبدالحسین امین العلماء بن حاج ملّا محمّد شفیع بن ملّا محمّد خوئی بود. پدر وی از فضلا و اعيان زمان خود بوده است.

اساتید

وی نزد علمای اصفهانی همچون حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی و میرزا ابوالمعالی کلباسی به تحصیل پرداخت و در ایّام تحصیل هم مباحثه با آخوند ملّا محمّدحسین فشارکی بود و بعداً از او اجازه دریافت نمود.

جایگاه

جایگاه اجتماعی

میرزا محمّد جعفر عالمی اهل جود و سخا بود و بسیاری از مستمندان و نیازمندان از احسان و بخشش او برخوردار شدند و بیشتر اوقات خود را صرف كمك ، احسان و بخشش به مردم مى نمود. او پشت و پناه مظلومین و مردم بی پناه در برابر حکّام زورگو و ظالم بود.محضرش مجمع علما و فضلاى روزگارش بود.

جایگاه سیاسی

ظل السّلطان حاکم جائر اصفهان، پس از آن که دستور محو و نابودی بسیاری از کاخ ها و عمارت های با شکوه صفویه را صادر کرد و عوامل و مزدوران او به این کار زشت اقدام کردند، عمارت باغ قورچی باشی در اراضی جنوبی اصفهان را تخریب کردند. این عمل مورد اعتراض و مخالفت میرزا جعفر قرار گرفت و از تخریب عمارتی که در املاکش بود جلوگيرى كرد ، لذا ظل السّلطان از کینه‌ای که داشت دستور داد، زمین‌ها و املاک او را تصرّف کنند. میرزا جعفر نیز بارها به تهران رفت و علیه ظل السّلطان شکایت کرد و فرمانی از مظفرالدّین شاه (برادر ظل السّلطان) گرفت و موفق به پس گرفتن زمین‌ها و املاک خود شد.

وفات

وی سرانجام در 22 ماه رجب المرجّب 1328ق وفات یافت و در آرامگاه خانوادگی ، جنوب تکیه آقا حسین خوانساری، در تخت فولاد مدفون شد.

منابع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.