این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین بن عبدالکریم واعظ شیرازی اصفهانی»
Kh1.zeynali (بحث | مشارکتها) (حذف رده) |
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) (ویرایش صفحه) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''شیخ محمّد حسین واعظ''' فرزند [[عبدالکریم شیرازی|حاج عبدالکریم شیرازی]]، عالم فاضل واعظ بود. | '''شیخ محمّد حسین واعظ''' فرزند [[عبدالکریم شیرازی|حاج عبدالکریم شیرازی]]، عالم فاضل واعظ بود. | ||
==زندگی نامه== | |||
< | شیخ محمدحسین که در «نسب نامه الفت» با عنوان شیخ محمدحسین واعظ یاد شده، در اصفهان ساکن و به وعظ و خطابه مشغول بود. | ||
===خاندان=== | |||
پدرش به نوشته [[محمدباقر الفت اصفهانی|الفت]]:<blockquote>« از محترمین شهر شیراز بوده که در اثر زلزله سختی که در آن شهر روی داده، خویشان خود را از دست داده و به اصفهان مهاجرت کرده و در حوالی مسجد شاه ساکن گردیده و دختر علامه رازی از منقطعه یزدی او را به ازدواج خود درآورد و از او دارای دو پسر و یک دختر گردید. وی در حدود یک صد سال عمر کرده و مردی نیک خواه و بی آزار و درویش مسلک و شاید تا اندازه ای متصوف و سحرخیز بوده است».<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص۶۰۵.</ref></blockquote>وی نواده دختری شیخ [[محمدتقی رازی نجفی اصفهانی|محمّد تقی رازی]] است. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
او در سالهای جوانی در جمعه غرّه شوال 1288ق وفات یافت و در ضلع شرقی [[تکیه مادر شاهزاده]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد. | او در سالهای جوانی در جمعه غرّه شوال 1288ق وفات یافت و در ضلع شرقی [[تکیه مادر شاهزاده]] در [[تخت فولاد]] مدفون شد. | ||
ماده تاریخ وفاتش را | ماده تاریخ وفاتش را «[[محمدباقر بهاء خواجویی اصفهانی|بهاء]]» گفته است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|از پی تاریخ او «بهای» حزین گفت:|«شیخ حسین از زمانه کام ندیدی»<ref>مهدوی،اعلام اصفهان،ج۲ ،ص706.</ref>}} | {{ب|از پی تاریخ او «بهای» حزین گفت:|«شیخ حسین از زمانه کام ندیدی»<ref>مهدوی،اعلام اصفهان،ج۲ ،ص706.</ref>}} | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۸: | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394. | |||
[[رده: اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده: اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده: واعظین]] | |||
[[رده: مدفونین در تخت فولاد]] | |||
نسخهٔ ۲۲ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۵۵
شیخ محمّد حسین واعظ فرزند حاج عبدالکریم شیرازی، عالم فاضل واعظ بود.
زندگی نامه
شیخ محمدحسین که در «نسب نامه الفت» با عنوان شیخ محمدحسین واعظ یاد شده، در اصفهان ساکن و به وعظ و خطابه مشغول بود.
خاندان
پدرش به نوشته الفت:
« از محترمین شهر شیراز بوده که در اثر زلزله سختی که در آن شهر روی داده، خویشان خود را از دست داده و به اصفهان مهاجرت کرده و در حوالی مسجد شاه ساکن گردیده و دختر علامه رازی از منقطعه یزدی او را به ازدواج خود درآورد و از او دارای دو پسر و یک دختر گردید. وی در حدود یک صد سال عمر کرده و مردی نیک خواه و بی آزار و درویش مسلک و شاید تا اندازه ای متصوف و سحرخیز بوده است».[۱]
وی نواده دختری شیخ محمّد تقی رازی است.
وفات
او در سالهای جوانی در جمعه غرّه شوال 1288ق وفات یافت و در ضلع شرقی تکیه مادر شاهزاده در تخت فولاد مدفون شد.
ماده تاریخ وفاتش را «بهاء» گفته است:
| از پی تاریخ او «بهای» حزین گفت: | «شیخ حسین از زمانه کام ندیدی»[۲] |
پانویس
منابع
- برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.