این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
کمال الدین عاکف مجلسی
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
كمال الدين مجلسى(1304ق-1387ق) متخلص به «عاکف»، شاعر و ادیب دانشمند اصفهانی است. وی از دبيران ادبيات عربى و فارسى بود و مدتى نيز مديريت كتابخانه ى فرهنگ را به عهده داشت.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در سال 1266ش مطابق با 1304ق در اصفهان ديده بـه جهـان گشـود.
خاندان
او فرزند میرزا نورالدین مجلسی متخلص به « چهره» از احفاد ملا محمد تقی مجلسی است. پدرش از روزنامه نگاران و ادبا و وعاظ برجسته شهر اصفهان عصر مشروطه بود. به علت انتساب به خاندان مجلسی، نام خانوادگی مجلسی را برای خود انتخاب کردند.[۱]
تحصیلات
کمال الدین مجلسی تحصيلات قديمه خود را در نزد پدر و حاج مير محمدصادق خاتون آبادى و آقا شـيخ محمـد خراسـانى و سيدالعراقين و ديگران به پايان رسانيد و تحصيلات جديدش را نزد مرحوم ميرزا آقاخان محاسب الدوله و ميرزا رضاخان نائينى گذراند. مدتى نيز در مدرسةالاسلاميه‌ى بغداد و در نجف اشرف به تكميل فضـايل و معلومـات خـود پرداخـت. در سـال 1298ش در شهر دزفول در نزد آقا شيخ محمدباقر دزفولى از علماى آن ديـار كه شاعر نيز بود و تخلّص شيدا داشت بهره هاى علمى برد.[۲]
عاکف با ادبا و شعرای برجسته روزگار خویش نیز دوستی و معاشرت زیادی داشت. از جمله دوستان نزدیک وی می‌توان به ابوالفضل و جلال الدین همایی، خاندان کلانترها، اشتری و فانی اشاره کرد. از شاعران مصاحب وی می توان صغیر اصفهانی، سید رضابهشتی(دریا) و فضل الله اعتمادی(برنا) را نام برد.
سیره اخلاقی
او مردی فوق العاده گشاده روی و چهره ای با ارزش و خدمتگزار بود و عمری را به تعلیم و تربیت افراد شهر اصفهان سپری نمود و از پرتو علم و معرفت او، افراد باارزش و تحصیل کرده ای تحویل جامعه گردید. وی در امور اجتماعی مردی مصلح و خیراندیش و برای دوستان راهنمای خوبی به شمار می رفت.[۳]
آثار و فعالیت‌ها
آثار
از جمله آثار وی چاپ روزنامه «بوستان» در اصفهان بود که از سال 1325ش شروع شد و تا سال 1351ش ادامه داشته و دو هفته یک بار چاپ می شد.[۴]
حسین عمادزاده می نویسد:
« میرزا کمال الدین مجلسی متخلص به عاکف از خانواده مرحوم مجلسی. این جوان با احساس در استخدام وزارت معارف به تعلیم و تعلم در دبیرستان های خوزستان مشغول و گاه گاهی به سرودن اشعار مبادرت می کند».[۵]
از اشعار اوست:
| ای که با تیر نگه قصد دل ما داری | باخبر باش که در گوشه دل جا داری | |
| ز چه رو فتنه برانگیزی در کشور دل | با سپاه مژه هر دم سر یغما داری | |
**** | ||
| داری ای لعبت شیرین ز دلم عزم رحیل | به کجا می روی آنجا که تو پروا داری | |
| همه دلها بگرفتی به یکی تیر نگاه | جز دل «عاکف» ژولیده که شیدا داری[۶] | |
فعالیت‌ها
وی پس از بازگشت به ایران در وزارت فرهنگ آن زمان به آموزش ادبیات عرب و فارسی مشغول گردید و در ضمن آن به مدیریت مدارس، بازرسی و تدریس در مدارس پرداخت. مدت زمان زیادی نیز مسئولیت کتابخانه فرهنگ(امام صادق کنونی) در جوار مدرسه چهارباغ را به عهده داشت.[۷]
کمال الدین مجلسی و همسرش بتول مسعود ناصری از پیشگامان آموزش و فرهنگ جدید اصفهان محسوب می شوند. همسر وی از افرادی است که اولین مدرسه دخترانه را در اصفهان در دوره ای دایر نمود که اوضاع زمانه به شدت با تحصیل دختران مخالف بود. همچنین کمال الدین مجلسی بنیان گذار آموزش و فرهنگ جدید در خوزستان بود و در آن سامان خدمات مهم فرهنگی انجام داد.[۸]
کمال الدین علاوه بر مراتب فضل و دانش فردی ادیب بوده و در شعر و شاعری نیز مقام ارجمندی داشت و اشعاری نیز سروده که به چاپ نرسیده است. اشعارش بیشتر در روزنامه به چاپ می رسید. در سرودن ماده تاریخ نیز مهارت زیادی داشت و از جمله فعالیت های ادبی دیگر وی همکاری در تأسیس دوره سوم انجمن ادبی کمال در سال 1323ش و نظافت آن انجمن بود.
وفات
وی در شب شنبه2 رجب 1387ق برابر با 14مهر1346ش ديده از جهان فروبست و در تكيه ى ميرفندرسـكى واقع در تخت فولاد به خاك سپرده شد.[۹]
| اى اهـــل ذوق زنـــده بمانيـــد جـــاودان | من زين جهـان گذشـتم و گرديـده ام نهـان | |
| اين جايگـاه تنـگ، فـراخ اسـت بهـر مـن | دنياى بـس فـراخ، نشـد از بهـر مـا مكـان | |
| ديگــر مــرا بــه دل نبــود آرزوى هــيچ | هرچه از خداى خواسـته ام داد بـيش از آن[۱۰] |
پانویس
- ↑ همایی، تاریخ اصفهان(مجلد ابنیه و عمارات)، ص177؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج6، صص2080-2078.
- ↑ مجلسی، شرح حال دست نویس؛ مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص329.
- ↑ روزنامه راه نجات، ش 824، ص3.
- ↑ برزین، شناسنامه مطبوعات اصفهان از 1258 تا 1357شمسی، ص452.
- ↑ عمادزاده، گویندگان معاصر، ص82.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص191-189.
- ↑ مجلسی، شرح حال دست نویس؛ مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص329.
- ↑ روزنامه راه نجات، ش824، ص1.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص305.
- ↑ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد،ص۴۱۸.
منابع
- لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.