این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمدحسین رازی ایوان کیفی حائری اصفهانی
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
شیخ محمّدحسین اصفهانی حائری صاحب فصول فرزند حاج محمّد رحیم بن محمّدقاسم بیگ رازی ایوان کیفی، فقیه محقق و اصولی مدقق، از اکابر علمای قرن سیزدهم هجری بود.
معرفی
وی در ایوان کیف در حوالی تهران متولّد گردیده و در کودکی به همراه پدر و مادر به نجف اشرف مهاجرت کرد و در آنجا نزد علماء و فقهاء از جمله شیخ علی نجفی به تحصیل پرداخت. در سال 1214ق به همراه خانواده از خوف حمله وهابی ها به نجف، به کربلا مهاجرت نموده و مدتی بعد همراه برادرش شیخ محمّدتقی رازی (صاحب حاشیه) به اصفهان آمد و مدّتی نیز در نجف آباد ساکن بود. سپس به کربلا بازگشت و در آنجا به تدریس مشغول شده و در حرم مطهر امام حسین علیه السلام به اقامه جماعت پرداخت و کم کم به شهرت دست یافته و مرجعیّت یافت. وی در کربلا با سیّد کاظم رشتی و شیخ احمد احسائی از پیشوایان شیخیّه مخالفت های شدیدی را انجام داده و به مبارزه با مرام آنان برخاست.
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست:
- «حاشیه بر زبده الاصول» که در سال 1302ق در هامش زبده الاصول در تهران به طبع رسیده است.
- «رساله الصّومیّه» که در کتابخانه میرزا محمّد طهرانی در سامرا وجود داشته و به فارسی نوشته شده است.
- «رساله عملیه» که در سال 1253ق تألیف شده است.
- «الفصول الغرویّه فی الاصول الفقیهیّه» معروف ترین تألیفات آن مرحوم است و به همین مناسبت او را «صاحب فصول» می گویند. کتاب را در جمعه 19ذی الحجه 1232ق در نجف اشرف به پایان رسانیده است، در این کتاب اعتراضاتی را به کتاب «قوانین الاصول» تألیف میرزا ابوالقاسم قمی وارد ساخته است. این کتاب به چاپ رسیده و بسیاری از علماء و فضلاء بر آن شرح و حاشیه نوشته اند.
- «مشارع الاحکام فی تحقیق مسائل الحلال و الحرام» که نسخه ای از آن در کتابخانه عالم جلیل حاج سیّد احمد زنجانی موجود است و در جلد پنجم مجموعه میراث حوزه اصفهان با تحقیق آقای شیخ مهدی باقری به طبع رسیده است.
- همچنین کتاب «نماز برهنه» به فارسی مطابق با فتاوای حاج سیّد محمّد باقر حجه الاسلام شفتی ظاهراً از تألیفات اوست که در کتابخانه آقا میرزا محمّد طهرانی در سامرا وجود داشته است.[۱]
وفات
وی در سال 1255ق وفات یافت و در صحن صغیر حضرت سیدالشهداءعلیه السلام دفن شد.[۲]
پانویس
- ↑ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج1، ص213-187؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص411 و 412؛ ریحانهالادب، ج3، ص380؛ الذریعه، ج11، صص205 و 206 و ج16، صص242 241 و 286؛ الکرام البرره، ج1، صص 390 و 391؛ هدیهالاحباب، ص198؛ فوائد الرضویه، ج1، ص501؛ معارف الرّجال، ج2، ص104؛ الاعلام، ج6، ص104؛ قصص العلماء (چ 1380ش)، ص121؛ روضات الجنات، ج2، ص126؛ مکارم الآثار، ج5، صص1484 و 1485؛ آشنایی با چند نسخه خطی، ج1، صص208 و 209؛ لباب الالقاب، صص50 و 51؛ معجم المؤلفین، ج9، ص256؛ رجال اصفهان (دکتر کتابی)، ج1، ص119؛ میراث حوزه اصفهان، جلد پنجم.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص673-674.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.