این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمدباقر سروش اصفهانی
محمدباقر سروش اصفهانى با تخلص سروش اصفهانی ، ادیب و خوشنویس و از شعراى قرن سيزدهم هجرى در اصفهان است.[۱]
معرفی
در كتاب سفينةالمحمود و در پى آن حديقةالشعرا وى را از شاگردان درويـش عبدالمجيد معرفى كرده است. اما اختـر گرجى در تذكره ى خود يعنى تذكره ى انجمن‌آراى در مورد او مى نويسد:
«از آدمى‌زادگان اصفهان خلدبنيان، صحبتش مكرّر اتّفاق افتـاده . جـوان مطبـوع نظيفى (بود) به گوشه نشينى اوقات مى‌گذرانيد. خط شكسته را خـوب مـى نوشـت از جمله ى شاگردان استادى عبدالمجيد درويش رحمةاللّه تعالى بود. در مراتب نظم بـه غزلسرايى مايل. سليقه ى خوش و اشعار صافى دارد خيالاتش دو هزار بيت مى شود.»
در اين اوقات ديوانش در دسترس نبود.[۲] این اشعار از اوست:
| با تو گويم شِمّه ای از سرگذشت | بى تو آب ديده‌ام از سر گذشت[۳] |
وفات
صاحب تذکره اختر وفات وی را به سال 1205ق و در جوانی می نویسد و محل دفن او را در تخت فولاد آورده است. سنگ مزاری از وی موجود نیست. مخفی نماند که این شخص غیر از میرزا محمدعلی سروش اصفهانی شاعر شهیر در عهد ناصرالدین شاه، متوفی1285ق می باشد.[۴] مرحوم سيد احمد ديوان بيگى نيز تاريخ فوت او را 1205 نقل كـرده اسـت. [۵]موقعيت مزار وى اكنون در تخت فولاد مشخّص نيست.[۶]
پانویس
منابع
- لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۲، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.