عبدالقادر عاشق آبادی

عبدالقادر عاشق آبادی، عارف کامل، از مشایخ صوفیه در اواخر سده یازدهم و اوایل سده دوازدهم هجری در اصفهان بوده است.

معرفی

حاج عبدالقادر نوه ای به نام محمدتقی داشته که از خوشنویسان قرن دوازدهم هجری بوده و از آثارش قرآنی با ترجمه فارسی به خط نسخ زیبا با عناوین ثلث می باشد که در سال1168 در اصفهان نوشته شده که در کتابخانه آیت اللّه مرعشی موجود است. «عاشق آباد»، از دهات غرب اصفهان در مسیر جاده اصفهان - تهران (جاده انوشیروان) بوده است.

او عده ای کثیر مرید داشته است. از مریدان او مولانا شمس الدّین محمّد خلف فاضل مجتهد مولانا محمّدسعید گیلانی است. حزین در این مورد می نویسد:

«بعد از تحصیل بسیاری از فنون علمیّه ذوق سلوک و ریاضات بر و غالب شد و طرفه شوری و استغراقی وی را فرو گرفت. ترک علوم ظاهریه نموده، به حاجی عبدالقادر عاشق آبادی اصفهانی که خود را از مشایخ زمان می دانست و مریدان داشت نسبت ارادت درست کرد».

وفات

قبرش در تخت فولاد در کنار جاده و به فاصله قریب به پنجاه متر خارج از بقعه آقا محمّد بیدآبادی واقع در تکیه بیدآبادی قرار داشت و قبری بلند بسته بود که آن را جهت تعریض جاده خراب کردند و استخوان های او را در صحن تکیه بیدآبادی دفن کردند.

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین،اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.