سید محمدطاهر تویسرکانی

سيدمحمدطاهر تويسركانی

سید محمدطاهر تویسرکانی( متوفی 1327ق) عالم فاضل، عارف زاهد و از علمای اواخر دوره قاجاریه که در اصفهان ساکن بود . وی عالمی قانع و منيع الطبع بوده است.

معرفی

او در همدان مقدّمات علوم دینی را فرا گرفت. سپس به تهران رفت و در جنب مدرسه دارالفنون، در مدرسه ای به ادامه تحصیل پرداخت؛ امّا چون آوازه جامعیّت حوزه علمیه اصفهان را شنید، به اصفهان آمد و در مدرسه صدر حجره گرفت و به تحصیل مشغول شد. جهانگیرخان قشقائی و آخوند کاشی از مصاحبان و همدرسان وی بودند و در روحیه با صفای او تأثیر فراوان به جا گذاشتند. او در مدرسه صدر به بحث و درس می پرداخته و پيش نماز مسجد سرخی اصفهان بوده است. از وی دو فرزند پسر باقی مانده كه در عرصه هنر موسيقی نام آشنا هستند، سيد حسين طاهر زاده از هنرمندان برجسته موسیقی و استاد مُسَلّم آواز ایران و سيد محمدعلی طاهر پور.

او از نزدیکی به حکام و بزرگان شهر پرهیز داشته است. ظل السّلطان حاکم ستمگر اصفهان کیسه ای پر از سکه های طلا نزد او می فرستد تا آنرا، سیّد تویسرکانی میان فقراء تقسیم کند. سیّد که آنرا حاصل زورگویی به زحمتکشان و گرفتن حق آنان به زور می دانسته است، پولها را پس می فرستد و در نامه ای این بیت از حافظ را برای ظل السّلطان می نویسد. همين شعر نيز بر سنگ مزارش حک شده است:

ما آبروی فقر و قناعت نمی بریم

با پادشه بگوی که روزی مقدّر است

وفات

وی سرانجام در ماه جمادی الاولی سال 1327ق وفات یافت و در اطاق بالا سر قبر میر ابوالقاسم فندرسکی درتکیه میر در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی شهرداری اصفهان، 1386.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.