این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمدحسین خاتون آبادی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
این مقاله ممکن است در رده اشتباه قرار گرفته باشد یا متعلق به ردههای اضافی است. |
سید محمدحسين خاتون آبادی(ف ۱۳۵۲ه .ق)متخلّص به «آزاد»شــاعر، اديــب، دانشــمند و نسب شناس معاصر است. وی فرزند ميرزا محمود خاتون آبادی از علمــاء و ائمــه ی جماعــت اصفهان بود. [۱]
زندگینامه
وی در غره رمضان ۱۳۱۶ قمری (مقـارن بـا ۱۲۷۴ شمسی) در محله‌ی پاقلعه‌ی اصفهان به دنيا آمد. تحصـيلات خـود را در مدرسـه ی حقايق كه دومين مدرسه ی جديد اصفهان در آن عصر به شمار می‌آمد آغـاز كـرد و سپس به تكميل آن در مدارس قديمی همت گماشت. [۲]مدتی در مدرسه جده كوچك حجره گرفت و پس از آن عازم تهران شد و چندی در مدرسه شـيخ عبدالحسـين و مدتی در مدرسه آصفيه در يكی از حجرات آن ساكن و روزها در مدرسه سيروس به تحصيل علوم جديد پرداخت.
پس از آن به نجف اشرف مشرف گرديد و تا اندازهای فقه و اصول و مختصری حكمت فرا گرفت.چندی هم از روی علاقه به تحصيل طب قديم همت گماشـته و در مطـب ميـرزا عبدالباقی حكيم باشی تلمذ نمود. [۳]
در سال ۱۲۹۸ شمسی به اسـتخدام وزارت فرهنـگ در آمـد و در سـال ۱۳۳۴ شمسی مدير دبستان فردوسی اصفهان شد. [۴] در علوم متعدد بهره‌ای وافر برده بـود و از اين رو آثار قابل توجه ی در حدود پانزده جلد از او به يادگار مانده است.
این شعراز اشعار اوست:
| گر شبی گیرم یکف زلف نگار خویش را | گویمش شرح پریشان روزگارخویش را [۵] |
این شعر از اشعار اوست:
| گر صلاح دین و دنیا طالبی ای مرد راه | با خدای خویشتن بگذار کار خویش را | |
| در جهان هرکس بگیسویت نماید یک نظر | می کند آخر پریشان روزگار خویش را | |
| خواهی ار آزاد گردی همچنان «آزاد» رو | تا توانی بندگی کن کردگار خویش را[۶] |
آثار
1 ـ «جنگل مولی» در تاريخ
2 ـ «العالم والتمدن» در شرح يكی از خطبـه هـای نهـج البلاغـه حضـرت علـی (عليه‌السلام) و در مورد پيدايش آدم
3 ـ «اغصان طيبـه »، در شـرح احـوال سـادات و نقـل نسـب نامـه هـای آنـان، نسب شناسی اين محقق و شاعر ارجمند جايگاه ويژهای را در بين شعرای مدفون در تخت فولاد به او اختصاص داده است.
4 ـ مسائل حساب و هندسه برای محصلين مدارس.
5 ـ ديوان اشعار.
او از جمله اعضای انجمن ادبی شيدا بود و در اين انجمن مورد توجـه و تشـويق آخوند ملا عبدالكريم گزی واقع می‌شد و خود از اساتيد شعر و ادب به شمار آمد.
وفات
وی در نوزدهم ذی‌القعده سال ۱۴۰۰ قمری برابر با هفتم مهرمـاه ۱۳۵۹ شمسـی ديده از جهان فرو بست و در تكيه‌ی خاتون آبادی مربوط به خاندان خود، مدفون گرديد.[۷]
از اشعار اوست كه به مناسبت ميلاد باسعادت حضرت ولی عصر عجل اللّه تعـالی فرجه‌الشريف سروده است.
| قــم الا يــا ايهــا الســاقی كــه شــد گــاه نشــاط | ريـــزد از پســـتان دايـــه ابـــر شـــيرِ انبســـاط | |
| كــرده اطفــال ريــاحين دســت بيــرون از قمــاط | وقــت آن شــد تــا بــه طــرف ســبزه انــدازی بســاط | |
**** | ||
| دل تهی سازی زغم، وز می كنی لبريز جام | موســم عــيش و نشــاط اســت ای نگــار دلفريــب | |
| وی رخـــت بربـــوده از دل صـــبر و آرام و شـــكيب | تـا بـه كـی در كـنج عزلـت از تفكّـر سـر بـه جيـب | |
اشعار زیر بر متن سنگ مزارش حک شده است:
| بشــنود هــركس نــوايی از دل شــيدای مــن | يـا بـه چشـم دل ببينـد حـال غـم افـزای مـن | |
| ز صــميم قلــب حمــد و ســوره بنمايــد نثــار | یاد آرد زيـر خـاك ايـن منـزل و مـأوای مـن |
پانویس
- ↑ مهدوی، سيری در تاريخ تخت فولاد اصفهان. ص ۱۴۶.
- ↑ مهدوی، تذكره شعرای معاصر اصفهان، ص12.
- ↑ خاتون آبادی، سيد حسين، طب آزاد، ص10 ،مخطوط.
- ↑ مرحوم حبيب اللّه فضائلی در كتاب اصحاب رس به خدمت چند سـاله او در ابرقـو نيـز اشـاره داشـته است.
- ↑ بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان ص،245 ؛تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص13
- ↑ 87. مهدوی: تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص 15 ؛عقیلی، تخت فولاد اصفهان، ص 76.
- ↑ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص 41
منبع
- لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)،تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، ، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.