سید محمدحسین آیت میردامادی

سید محمدحسین آیت میردامادی (۱۳۰۳ق-1380ق)، فرزند سید محمدجعفر، متخلص به آیت، عالم فاضل وادیب شاعر بوده است.

معرفی

او متولد شب جمعه 23 ربیع الثّانی ۱۳۰۳ق است. عالمی زاهد و در کمال استغنا بود. و در عصر خفقان رضاشاهی و ایجاد فشارها و محدودیت های فراوان برای روحانیّت، با هزینه کردن وجوه شرعی برای طلّاب و اهل علم و تشویق آنان برای تحصیل در حوزه، نقش مهمی در ادامه حیات سلسله روحانیت و علماء دیار خویش داشته است. وی طبع شعر نیز داشت.

ابیات زیر از اشعار اوست:

شیعیان درد دلم از حد طاقت بر فزون شد		چون شبيه مصطفی اکبر قتیل قوم دون شد
پرچم عباس بهر مشگ آبی سرنگون شد		حلق اصغر از برای جرعه آبی غرق خون شد
کاش می‌دیدید کاحوال فکار هردو چون شد		ليتكم في يوم عاشوراء جميعا تنظرونی

اساتید

وی در اصفهان خدمت آقا سیّد محمّدباقر درچه ای، آخوند کاشی، جهانگیرخان قشقائی، آخوند گزی، میر محمّدصادق مدرس خاتون آبادی، سیّد مهدی درچه ای و آخوند ملّا محمّد حسین فشارکی تَلّمذ نموده و مدّتی در قم در درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی حاضرشده است.

در نجف به درس آیات عظام آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی و میرزا محمّد حسین نائینی حاضر شده و پس از تکمیل تحصیلات خود به مولد خویش سِدِه [خمینی شهر کنونی] مراجعت نموده و به ارشاد و هدایت مردم و اقامه جماعت پرداخته است.

آثار

کتب زیر از اوست:

1. «دیوان آیت»

2. «رساله در قاعده علی الید» (تقریرات درس مرحوم نائینی)

3. «صومیّه» در مواعظ ماه رمضان

4. «عشریه» و غیره

تالیفات چند و دیوان اشعار ی نیز دارد.

وفات

سرانجام وی در شب جمعه اول ربیع الثانی 1380ق وفات یافته و جنب امامزاده سیّد محمّد [در خمینی شهر] مدفون گردید.

منابع

• بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.