این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سيد شهاب‌الدين صفوی قمی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
سیّد شهاب الدّین صفوی قمی(1304ش-1382ش) از علمای معاصر اصفهان است.[۱]
زندگي‌نامه
ولادت
وی در سال 1304ش در روستای «سُه» از توابع شهرستان نطنز (و فعلاً تابع شهرستان بُرخوار و میمه) متولّد شد.
فرزندان
او داماد ملا علی کهیازی شیخ‌الاسلام اصفهانی است. فرزند او حاج سیّد عبدالمجید صفوی در سن 22 سالگى در سال 1362 ش در جبهه های نبرد ایران و عراق به شهادت رسید و دو فرزند دیگرش حاج سیّد محمّد باقر و سیّد حسام الدّین در زمان حیات پدر وفات یافتند.[۲]
تحصیلات
او پس از تحصیل مقدّمات به قم رفته و سطح را نزد برخی از علماء آنجا از جمله شیخ علی فیض (مشکینی) تحصیل کرد و در درس خارج مرجع عالیقدر حاج آقا حسین بروجردی حاضر شد. امّا با رحلت او به اصفهان مراجعت کرده و از درس حضرات آیات خادمی، فانی و حاج آقا رحیم ارباب بهره برد. پس از آن به وعظ و ارشاد مشغول شده و با بیانی شیوا و سخنانی گیرا مردم را جذب معارف اهل بیت(ع) نمود.
سیره اخلاقی
وى خطیبى توانا و پر مطالعه بود. مطالعه فراوان و عبادت و ریاضت هاى شرعى دوران جوانى از رموز موفقیت او در منبر به شمار مى رفت. او با بسیارى از اولیاء خدا همچون: سید هاشم حداد، حاج عبد الزهراء کعبى، سید عبدالله فاطمى شیرازى، شیخ محمد جواد انصارى همدانى و غیره دیدار داشته و براى همه آنان احترام خاصى قائل بود؛ ولى به استاد ارجمند خود حاج آقا رحیم ارباب علاقه اى ویژه داشت و او را برتر از دیگران مى دانست و در این خصوص این شعر را مى خواند:
| عابد و زاهد و صوفى همه طفلان رهند | مرد اگر هست به جز عالم ربانى نیست |
از خصوصیات او اهتمام به عبادت و نماز اول وقت، نماز جماعت، نماز جمعه، تهجد و تلاوت قرآن بود. در گره گشایى از کار مردم و خدمت به آنان اهتمام فراوان داشت و کمک به مستمندان و ایتام از برنامه هاى زندگى او بود. وى مصائب سختى در زندگى متحمل شد و تا آخر عمر از جادّه صبر و رضا خارج نشد و مصائب را تحمّل کرد.
وفات
او در اواخر عمر به سکته مبتلا شده و از قوای جسمانیش کاسته شد و عاقبت پس از بازگشت از زیارت حضرت ثامن الائمه (ع) در پاییز سال 1382ش دچار سانحه تصادف شده و چند روز پس از عمل جراحی روز 5 رمضان 1424ق وفات یافت و در شهر مقدس قم مدفون گردید .[۳]
پانويس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.