حسين بن قدمعلی شفيعی اصفهانی

حاج حسین شفیعی فرزند قدمعلی بن حسین بن محمّد علی بن محمّد شفیع اصفهانی شاعر عارف دانشمند معاصر است.

زندگي نامه

او در سوم محرّم 1341ق در محلّه لُنبان اصفهان متولّد شد. در اصفهان نزد فضلای این شهر همچون سیّد صدرالدین کوهپایه ای، شیخ اسداللَّه ایزدگشسب، شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی، و حاج آقا رحیم ارباب به کسب علم پرداخته و مدّت 15 سال از محضر میرزا علی آقا شیرازی بهره علمی و معنوی برد.

در قم نیز از درس آیات عظام بروجردی و مرعشی نجفی بهره گرفته و در شیراز نیز به خدمت ذو الرّیاستین رسیده و کسب فیض نمود و از سیّد نورالدّین شیرازی بهره علمی گرفت.

وی مدّتی در اصفهان به کتابفروشی و زمانی به تدریس در دبیرستانها و دانشگاه اصفهان و یا در منزل خود می پرداخته و با درس اخلاق خود خصوصاً نهج البلاغه مردم و خصوصاً دانشجویان و جوانان را با حکمت و عرفان آشنا می نموده و جان های مشتاق عرفان الهی را سیراب می کرده است.

آثار

1. «نورالیقین» در شرح صفات المتقین معروف به خطبه همام، مطبوع

2. «شرح وصیت نامه حضرت علی (ع) به فرزندش حضرت مجتبی (ع)»

3. «لوامع العرفان» منظومه عربی در توحید و عرفان

4. «مجموعه ای از غزلیات شعرای قدیم و جدید»

5. «ترجمه تجلی فضیلت» به فارسی، متن اصلی به عربی از ابوالفضل میرلوحی منتخب از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید درباره فضائل حضرت علی (ع)

6. «مقدمه کنوز الرّموز» تألیف میرحسین هروی

7. «دارالجنون عشق» مطبوع

8. «بهجه الطالبین» در منطق و غیره

ابیات زیر از اشعار اوست:

شوق دیدار تو ای خسرو خوبان تا چند		بر سر خار بیابان بدواند ما را[...]
جان به شکرانه دهم گر نفسی آن دلبر		به کنارش ز محبّت بنشاند ما را

وفات

وی سرانجام در سوم بهمن 1378ش وفات یافته و در قطعه نام آوران گورستان باغ رضوان اصفهان مدفون شد.

منبع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.