این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
موسی کلباسی
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
حاج شیخ موسى کلباسی (۱۲۸۸ق_۱۳۵۸ق) فرزنــد حــاج محمد جعفر ، از علمای خاندان کلباسی در قرن چهاردهم هجری است. [۱]
زندگی نامه
ولادت
شیخ موسی در ماه شعبان سال ۱۲۸۸ق/۱۲۵۰ش در اصفهان متولد شد. گفتنی است که در پشت نسخه ای از قرآن کریم بـه خط حاج شیخ محمدجعفر است که در آن تاریخ دقیـق ولادت فرزندش شیخ موسی، شب پنج شنبه ۲۵ شعبان ، ۱۲۸۸ق و نام او تبرکاً به اسم حضرت موسی بن جعفر (ع) و لقبش رضی و کنیه اش ابی البركات نوشته شده است و سپس برای پیشرفت علمی و عملی و سعادت اخروی او دعا شده است.[۲]
خاندان
پدر وی حاج شیخ محمدجعفر، سومین پسر حاجی کرباسی از علما و فقهای نامی اصفهان بوده است و بنابراین حاج شیخ موسی با یک واسطه بـه جـد گرامی اش حاجی کرباسی می رسد.
حاج شیخ موسی در نجف اشرف با یکی از دختران آقای حاج سید ابوالقاسم کاشانی ازدواج کرد. وی در واقع، باجناق برادرش حاج شیخ ابوتراب شد.
تحصیلات
شیخ موسی، دروس مقدماتی و سطوح را نزد علمای اصفهان به انجام رسانید. گفتنی اسـت کـه بـه احتمال زیاد حاج شیخ موسی در ایام تحصیلاتش در اصفهان، از محضر عموی علامه اش میرزا ابوالمعالی، نیز بهره برده است. وی سپس به همراه برادرش حاج شیخ ابوتراب، رهسپار نجف اشرف شد و در محضر فقهای آن دیار اندوخته های خود را تکمیل نمود[۳] و ظاهراً در درس بزرگانی ماننــد آخوند خراسانی شرکت کرده است. او پس از اتمام تحصیلات راهی اصفهان گردید.
فعالیت ها
از جمله فعالیتهای وی می توان به تدریس فقه و اصول در حوزه علمیه اصفهان اشاره کرد.
با اینکه او نواده حاجی کرباسی بوده و از شهرت بسیار و وجاهت بالایی در میان مردم برخوردار بود و طبعاً انتظار می رفت که امامت جماعت مسجد حکیم را همچون پدران خود برعهده گیرد، اما به علت وسواسی که در قرائت حمد و سوره داشت، این مسؤولیت را نپذیرفت و بیشتر اوقات خود را در منزل شخصی اش می گذراند.
وفات
حاج شیخ موسی در ماه صفر ۱۳۵۸ق / ۸ فروردین ۱۳۱۸ش در سن حدود ۷۰ سالگی، به رحمت ایزدی پیوست و در تخت فولاد تکیه عموی بزرگوارش یعنی تکیه میرزا ابوالمعالی داخل بقعه، آرام گرفت.[۴]
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۳، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.