محمدرضا بن عبدالحسین محله نوئی خوئی

ميرزا محمدرضا امين العلماء

آقا میرزا محمّد رضا محلّه نوئی، هفتمين و آخرين فرزند آقا عبدالحسین امین العلماء فرزند حاج ملا محمدشفيع خويى، از فضلاء اواخر دوره قاجاریه است.

معرفی

وی فاضلی محقق ، ماهر و با لیاقت بود که در نزد مدرسین علوم زمان در اصفهان به فراگرفتن دانش پرداخت و با همکاری جمعی از اهل فضل با تأسيس محضر شرعی به امور قضايى و شرعى و رفع خصومات و اختلافات قسمتى از شهر اصفهان مشغول شد. این محضر را جهت اصلاح مرافعات و رفع خصومات و امور مکاتبات بیع و شراء و رهن و اجاره و عقد و طلاق، وصل، فسخ و واگذاری تأسيس نمودو بر اين اساس مورد توجّه حاج سیّد جعفر (فرزند حاج سیّد محمّد باقر حجه الاسلام شفتی) واقع شد تا جایی که ايشان تمام امور قضايى و نوشتارى و مراجعین خويش را به علت كهولت سن به محضر آن فاضل اصیل می فرستاد و در امور مختلف همچون اتمام نماهای مسجد و یاوری اهل محل از او کمک می گرفت.چنان كه گويند، پس از مرگ نا به هنگام آقا ميرزا محمد رضا، آقا سيد جعفر بيدآبادى مى گريست و مى گفت : « مَثَل من و مرگ آقا ميرزا مثل عليل چشمى است كه عينكش بشكند و تاى آن ديگر نباشد »

وفات

وی در 26 ذیحجه 1317ق وفات یافت و در جنوب غربی تکیه علّامه خوانساری در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.