این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمدصالح بن محسن جویباره ای مازندرانی
ملا محمد صالح جویباره ای مازندرانی، فرزند ملا محسن عالم فاضل و فقیه محقق از علمای اصفهان در قرن سیزدهم هجری است.
معرفی
ظاهرا وی از اعقاب ملا محمد فاضل سراب تنکابنی عالم مشهور عصر صفویه است. او اصفهان متولد شد و در مسجد شیره پزها امامت و قضاوت می نمودوداز دوستان حاج محمد جعفر آباده ای بوده است. دو فرزندش شیخ محمد حسین جویباره ای و حاج میرزا مهدی از علمای اصفهان بوده اند.
اساتید
او جهت تحصیل به عتبات عالیات رفت و به اجتهاد نائل شدو به اصفهان مراجعت نمود.در آنجا مرجعیت کلی یافته و به دامادی سید صدرالدین عاملی استاد خود مفتخر گردید. وی از درس شریف العلماء مازندرانی، شیخ علی کاشف الغطاء و شیخ موسی کاشف الغطاء بهره برد .
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست:
- «اصول فقه» در یک مُجَلَّد، شامل مباحث الفاظ و اَدِلِّه عقلیّه، که ظاهرا مسوّده کتاب «کواشف الحجب» است. نسخه اصل به خط مؤلّف در کتابخانه سیّد محمّد طباطبائی یزدی در نجف موجود بودکه سیّد محمّد علی بحرالعلوم آن را خریداری کرده است.
- «رساله فی جواز الغسل للحائض الذی صارت جنبا»
- «رساله فی الاقرار»
- «سؤال و جواب»
- «العشره الکامله» (چهار کتاب اخیر در کتابخانه فاضل ارجمند آقای سیّد احمد روضاتی در اصفهان موجود است).
- «قواعد الشّریفیّه» یا «تقریرات درس شریف العلماء» موجود در کتابخانه مدرسه مروی در تهران.
- «رساله صحیح واعم» موجود در کتابخانه مدرسه مروی تهران
- «کواشف الحجب عن مشکلات الکتب»، در اصول فقه، به عربی، مشهورترین تألیف صاحب عنوان، [در دو جزء که در سال 1247ق تألیف شده است. نسخه های مختلفی از این کتاب در کتابخانه ها موجود است. از جمله :
- نسخه ای در کتابخانه عمومی ساری که در ماه رمضان 1252ق کتابت شدو دارای حواشی مؤلف است و با نسخه اصل مقابله شده است.
- نسخه ای هم در کتابخانه آستان قدس رضوی (به شماره 11323) موجود است.
- نسخه دیگری از جلد اوّل کتاب ضمن مجموعه شماره 4510 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است که آن را محمّد ابراهیم بن محمّد اسماعیل بن محمّد جعفر خراسانی در پنج شنبه 21 محرم سال 1252ق در اصفهان به خط نسخ کتابت کرده است.
وفات
عاقبت او در [شب شنبه[ غرّه محرم 1285ق وفات یافته و در بقعه تکیه مادر شاهزاده در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.میرزا آقاجان پرتو ماده تاریخ وفاتش را چنین سروده است:
| حیف از مقتدای دین صالح | که یگانه بد از صلاح و سرشت | |
| گفت «پرتو» برای تاریخش: | «صالحین را مقام باد بهشت»[۱][۲] |
پانویس
- ↑ الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص472؛ تاریخ اصفهان (جابری)، ص347؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص74؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 727 و 728؛ بیان المفاخر، ج2، صص 175 و 176؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، صص 271 و 272؛ الکرام البرره، ج2، ص651؛ الذریعه، ج18، ص177؛ گلشن اهل سلوک، صص 79-86؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص95؛الذریعه، ج2، ص205؛فهرست روضاتی، صص 115 و 17؛ فهرست مروی، ص288؛فهرست مروی، ص288؛فهرست عمومی ساری، ص48؛فهرست رضوی، ج16، ص392؛ فهرست مرعشی، ج12، ص86.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص499-501.
منبع
برگفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.