سید محمد علوی

سید محمد علوی فرزند سید علی بن سید مرتضی بن سید احمد بن سید مرتضی مشهور به میرلوحی، در درچه در خاندان علم و اجتهاد به دنیا آمد.

زندگی نامه

خاندان

سید محمد که فامیل علوی را برای خود برگزید از خاندان معروف به میرلوحی بود. خاندان میرلوحی یا خاندان موسوی درچه ای یکی از خاندان های علمی مبی باشد که در طول چندین قرن، مهد پرورش علما و مجتهدان و مؤلفان بزرگی بود. سادات میرلوحی در اصل از اولاد و احفاد میر سید لوحی سبزواری هستند که بعدها به تناسب نام های خانوادگی مختلفی برگزیدند. این خاندان از زمان میر سید لوحی یعنی عصر صفوی تا عصر حاضر، شخصیتهای بزرگ علمی، هنری و سیاسی و غیره زیاد داشته اند.

سید مرتضی پدر سید علی خود از علمای اصفهان و دارای مدارج عالیه علمی بود و قسمت زیادی از تحصیلات فرزندان را خود به عهده داشت و چون پدرش سید احمد(م: 1244ق) ساکن درچه شده بود، او هم به امر ارشاد و تبلیغ و تدریس مردم آن جا مشغول بود. اهالی محل در مقابل منزل سید مرتضی مسجدی بنا کردند که در آنجا به امامت جماعت و تبلیغ بپردازد و پایگاه تعلیم و تدریس او باشد.

وی در 29 شعبان1288ق فوت نمود. او دارای نه پسر و یک دختر بود که از جمله فرزندان وی سید محمد باقر درچه ای و سید محمدمهدی درچه ای و همچنین سید علی درچه ای، پدر سید محمد علوی، صاحب عنوان می باشد. سید علی اولین فرزند پسر سید مرتضی بوده و با فوت پدر(م:1288ق) به امر تحصیل و تربیت برادران دیگرش می پردازد. سید علی دارای سه فرزند پسر به نام های سید محمد و سید مرتضی و سید ابوالقاسم بود.

وی پس از طی دوران تحصیلات راهی نجف اشرف شد و از نزدیکان شیخ الشریعه اصفهانی بود. از هم درسان وی در نجف آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی و سید مصطفی کاشانی بودند.

از اتفاقات دوران تحصیل علوی در نجف وقوع جنگ جهانی اول(1914-1918م) است که در آن جنگ علمای عراق فتوای جهاد می دهند. در آن زمان رسم بر این بوده که علما و طلبه ها هرکس که می خواست به جهاد برود، به حرم امیرالمؤمنین علی، علیه السلام، می رفت و پس از طواف یک شمشیر حمایل می بست و روانه جهاد می شد. اولین کسی که اقدام به این کار نمود سید محمد علوی بود و از این رو در نجف به سید محمد مجاهد اشتهار یافت.

بعد از این به دنبال سخت گیری هایی که به علمای مجاهد نجف می شد، وی ناچار به بازگشت به ایران می شود. در مسیر بازگشت به هنگام عبور از شط دچار حادثه می شود و کتابچة خاطرات روزانه اش از بین می رود.

اساتید

• سید محمدباقر درچه ای(عموی سید محمد)
• آخوند شیخ عبدالکریم گزی
• شیخ الشریعه اصفهانی

جایگاه علمی واجتماعی

پس از بازگشت به ایران در زادگاه خود، درچه ساکن می شود. در این زمان مدتی دچار نابینایی موقتی می شود. مدت دو سالی که در درچه بود به منبر می رفت و چون به مثنوی و اشعار حافظ و سعدی علاقة بسیار زیادی داشت، روی منبر مثنوی را با صدای بسیار خوشی می خواند. علاقه وی به مثنوی به حدی بود که هنگام وفات هم سر بر مثنوی نهاده و جان داده بود.

بعد از دو سال از زادگاه خود به تهران رفت و در مدرسة سادات اخویه برای مدت کوتاهی تدریس نمود و سپس به امر قضاوت در دادگستری پرداخت و از سال 1310ش در ادارة ثبت مشغول فعالیت شد.

علوی در علم موسیقی اطلاعات بسیار داشت و با بزرگانی در این علم مانند حبیب شاطر حاجی و شیخ اسماعیل تاج الواعظین دوستی و رفاقت داشت. در علم طب نیز اطلاعات و آگاهی داشت، دارای طبع بود و گاه گاهی اشعاری می سرود و در محافل دوستانه با بزرگان و معاریف اصفهان که در منزل محمد باقر الفت برگزار می شد، شرکت نمود.

وفات

وی در 21 جمادی الاولی1374ق فوت شد و پیکرش را در مکانی که محمدباقر الفت در جنوب تکیه بروجردی در تخت فولاد اصفهان بنا نموده بود، به خاک سپردند.

با تأسیس فرودگاه اصفهان در این قسمت از تخت فولاد، متأسفانه مزار این عالم نیز مانند بسیاری دیگر از قبور بزرگان و دیگران از بین رفت.

در فوت این عالم، شعرای اصفهان اشعاری سرودند از جمله سید علی بدیع زادگان متخلص به « هور» ماده تاریخی برای او سروده است:

خرد از جمع اولیای سخن / خواست تاریخ فوت او از هور

گفت سید محمد علوی/ با امیر عرب بود محشور

منبع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.