جلال‌الدین همایی

جلال الدين همايی شيرازی اصفهانی متخلّص بـه سـنا فرزنـد ميـرزا ابوالقاسم محمدنصير

جلال الدين همايی شيرازی اصفهانی متخلّص بـه سـنا فرزنـد ميـرزا ابوالقاسم محمدنصير متخلّص به طـرب كـوچكترين فرزنـد شـاعر و عـارف همـای شيرازی بنا به نوشته ی خود در سحر چهارشنبه غـره رمضـان المبـارک سـنه 1317 قمری مطابق با 19 دی ماه 1278 شمسی در خانه ی مـوروثی جـد خـويش همـای شيرازی جلو خان حاج هادی در محله ی پاقلعه ی اصفهان ديده به جهان گشود.

زندگی نامه

وی تحصيلات خود را از 5 سالگی در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال های 1326و 1327 به ترتيب در مدارس حقايق و قدسيه كسب علم نمود.

در دوازدهم فروردين ماه سال 1330شمسی پدر خويش را از دست داد و تحت سرپرستی عموی خويش ميرزا محيی الدين محمد متخلّص به سها تحصيلات خويش را در علوم قديمه از جمله مباحث دينی وطلبگی كه از سال 1328 در مدرسه ی نيم آورد آغاز نموده بود ادامه داد. در سال 1331 حجره نشين مدرسه ی نيم آورد شد و از محضر آيةاللّه العظمی سيدمحمدباقر درچه ای بهره مند گرديد.

از ديگر اساتيد او بايد به شيخ علی مدرس يزدی وحاج سيد محمدكاظم كروندی و آخوند ملا عبدالكريم گزی و حاج ميرزا علی آقاواعظ و ميرزا ابوالقاسم ناصرحكمت و حاج آقا رحيم ارباب اشاره نمود.

وی در سال 1347 قمری مطابق با 1308 شمسی به خـدمت رسـمی دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـی وفقه... مشغول گرديد.

از مقامات علمی او می توان به اجازه ی روايتـی از آيـة اللّـه آقـا شـيخ مرتضـی آشتيانی ، شيخ محمدحسـين فشـاركی و آقـا سـيد محمـد نجـف آبـادی و مرحـومسيدالعراقين اشاره كرد.

سراسر زندگی او به تدريس و تأليف گذشـت و از پسـت و مناصـب پيشـنهادی دستگاه حاكمه ی طاغوت اعراض می نمود.

سرانجام اين استاد فرزانه در ششم رمضان المبارك 1400 قمری مطابق با بيسـت و هفتم تيرماه 1359 شمسی ديده از جهان فرو بست و در تکیه ی لسان الارض ضلع شرقی مقبره يوشع نبی تخت فولاد مدفون گرديد.

از آخرين اشعار او می توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود:

پایان شب سخنسرایی		می‌گفت ز سوزِ دل همایی
جز وهم محال پرورم نیست		می‌میرم و مرگ باورم نیست
در خوابگه عدم بَرَندم		لب تا ابد از سخن ببندم ...

****
عمــری بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم		يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم
چـــون طـــاير آواره ی تشـــويش گرفتـــه		هر لحظه از ايـن شـاخ بـدان شـاخ پريـديم
گيتی اسـت «سـنا» گلشـنی آراسـته لـيكن		ما جـز علـف هـرزه از ايـن بـاغ نچيـديم

آثار

از وی آثار و مقالات متعددی به رشته ی تحرير درآمده است كه از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

1 ـ تاريخ ادبيات فارسی در پنج مجلّد

2 ـ تاريخ اصـفهان در ده مجلّـد كـه دو جلد آن تاكنون به چاپ رسـيده اســـت.

3 ــ دو رســاله در فلـسفه ی اســلامی

4 ـ غزالی نامه

5 ـ مولوی نامه فنون بلاغت و صـناعت ادبـی

7 ــ ديـوان اشـعار

8 ـ همايی نامه

9 ـ شعوبيه

10 ـ ديوان سه شاعر

11 ـ مقدمه ديوان طرب كه حاوی مطالب بسيار ارزشمند است.

منبع

برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 307