این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

جلال‌الدین همایی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
نسخهٔ تاریخ ‏۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۱۱ توسط Kh1.ghasemi (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «استاد علامه '''جلال الدين همايى''' شيرازى اصفهانى متخلّص بـه '''سـنا''' فرزنـد ميـرزا ابوالقاسم محمدنصير متخلّص به طـرب می باشد. (١٢٧٨_١٣٥٩ ه.ش) ==زندگی نامه== در سحر چهارشنبه غـره رمضـان المبـارك سـنه 1317 قمرى مطابق با 19 دى ماه 1278 شمسى در خانه ى مـو...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

استاد علامه جلال الدين همايى شيرازى اصفهانى متخلّص بـه سـنا فرزنـد ميـرزا ابوالقاسم محمدنصير متخلّص به طـرب می باشد. (١٢٧٨_١٣٥٩ ه.ش)

زندگی نامه

در سحر چهارشنبه غـره رمضـان المبـارك سـنه 1317 قمرى مطابق با 19 دى ماه 1278 شمسى در خانه ى مـوروثى جـد خـويش همـاى شيرازى در جلو خان حاج هادى در محله ى پاقلعه ى اصفهان ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را از 5 سالگى در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال هاى 1326 و 1327 به ترتيب در مدارس حقايق و قدسيه كسب علم نمود. در دوازدهم فروردين ماه سال 1330 شمسى پدر خويش را از دست داد و تحت سرپرستى عموى خويش ميرزا محيى الدين محمد متخلّص به سها تحصيلات خويش را در علوم قديمه از جمله مباحث دينى و طلبگى كه از سال 1328 در مدرسه ى نيم آورد آغاز نموده بود ادامه داد. در سال 1331 حجره نشين مدرسه ى نيم آورد شد و از محضر آيةاللّه العظمى سيدمحمدباقر درچه اى بهره مند گرديد. از ديگر اساتيد او بايد به شيخ على مدرس يزدى و حاج سيد محمدكاظم كروندى و آخوند ملا عبدالكريم گزى و حاج ميرزا على آقاواعظ و ميرزا ابوالقاسم ناصرحكمت و حاج آقا رحيم ارباب اشاره نمود. وى در سال 1347 قمرى مطابق با 1308 شمسى به خـدمت رسـمى دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـى و فقه... مشغول گرديد. از مقامات علمى او مى توان به اجازه ى روايتـى از آيـة اللّـه آقـا شـيخ مرتضـى آشتيانى ، شيخ محمدحسـين فشـاركى و آقـا سـيد محمـد نجـف آبـادى و مرحـوم سيدالعراقين اشاره كرد.[۱]

سراسر زندگى او به تدريس و تأليف گذشـت و از پسـت و مناصـب پيشـنهادى دستگاه حاكمه ى طاغوت اعراض مى نمود. [۲]

سرانجام اين استاد فرزانه در ششم رمضان المبارك 1400 قمرى مطابق با بيسـت و هفتم تيرماه 1359 شمسى ديده از جهان فرو بست و در تكيه ی لسان الارض ضلع شرقى مقبره يوشع نبى تخت فولاد مدفون گرديد.[۳]

از آخرين اشعار او مى توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود:

پايــان شــب ســخنســرايى مى‌گفـت ز سـوزِ دل همـايى
جز وهم محـال پـرورم نيسـت مى‌ميرم و مرگ باورم نيسـت
در خوابگــه عــدم بَرَنــدم لب تا ابد از سخن ببنـدم ...[۴]
****
عمــرى بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم
چـــون طـــاير آواره ى تشـــويش گرفتـــه هر لحظه از ايـن شـاخ بـدان شـاخ پريـديم
گيتى اسـت «سـنا» گلشـنى آراسـته لـيكن ما جـز علـف هـرزه از ايـن بـاغ نچيـديم [۵]

آثار

از وى آثار و مقالات متعددى به رشته ى تحرير درآمده است كه از آن جمله می‌توان به:

1 ـ تاريخ ادبيات فارسى در پنج مجلّد

2 ـ تاريخ اصـفهان در ده مجلّـد كـه دو جلد آن تاكنون به چاپ رسـيده اســـت.

3 ــ دو رســاله در فلـسفه ى اســلامى

4 ـ غزالى نامه

5 ـ مولوى نامه فنون بلاغت و صـناعت ادبـى

7 ــ ديـوان اشـعار

8 ـ همايى نامه

9 ـ شعوبيه

10 ـ ديوان سه شاعر

11 ـ مقدمه ديوان طرب كه حاوى مطالب بسيار ارزشمند است،

اشاره نمود.

پانویس

  1. همايى، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، صفحه سى و يك.
  2. گلى زوارهاى، ناصح صالح، ص268.
  3. نصرى، عبداللّه، پايان شب سخنسرايى، صص 8 ـ 117.
  4. همايى، جلال‌الدین ، ديوان سنا، ص215.
  5. همان، ص94.


منبع

برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 307