این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدحسین درچه‌ای»
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) جز |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بررسی رده}} | {{بررسی رده}} | ||
[[رده: | [[رده:علمای قرن 14]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[پرونده:Seyedmohammadhosein.jpg|بندانگشتی|سید محمد حسین درچه ای]] | [[پرونده:Seyedmohammadhosein.jpg|بندانگشتی|سید محمد حسین درچه ای]] | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
وی دارای مشرب اخباری بود و سال ها به غور و تعمّق در احادیث اهل بیت علیهم السلام پرداخته و چنانچه از او نقل شده دو بار موسوعه عظیم "بحارالانوار" را با دقت مطالعه کرده بود.<ref>درچه ای، ستاره ای از شرق، صص858-854.</ref> | وی دارای مشرب اخباری بود و سال ها به غور و تعمّق در احادیث اهل بیت علیهم السلام پرداخته و چنانچه از او نقل شده دو بار موسوعه عظیم "بحارالانوار" را با دقت مطالعه کرده بود.<ref>درچه ای، ستاره ای از شرق، صص858-854.</ref> | ||
==سیره‌ی اخلاقی== | ==سیره‌ی اخلاقی== | ||
او عالمی وارسته و از دنیا گذشته و به تهجّد و عبادت و اخلاص شهرت داشت و در مسائل دینی بسیار احتیاط می کرد. مورد علاقه و ارادت مردم بود، چرا که آنان بارها مشکلات خود را با دعای او رفع کرده و در اثر دعا و تأثیر نفس او بر مشکلات فایق آمده بودند.این عالم وارسته در احترام و ادب نسبت به افراد مختلف مردم معروف بود و حتی در سال های پایانی عمر که بینایی خود را تا حدّ زیادی از دست داده بود باز هم احترام مراجعین را کاملا رعایت می نمود. گویند: آیت اللّه العظمی [[عبدالکریم گزی|آخوند ملّا عبدالکریم گزی]] که خود از علمای بزرگ اصفهان بود نیز به خلوص و معنویت و تاثیر نفس او عقیده داشت.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2،ص273.</ref> | او عالمی وارسته و از دنیا گذشته و به تهجّد و عبادت و اخلاص شهرت داشت و در مسائل دینی بسیار احتیاط می کرد. مورد علاقه و ارادت مردم بود، چرا که آنان بارها مشکلات خود را با دعای او رفع کرده و در اثر دعا و تأثیر نفس او بر مشکلات فایق آمده بودند. | ||
این عالم وارسته در احترام و ادب نسبت به افراد مختلف مردم معروف بود و حتی در سال های پایانی عمر که بینایی خود را تا حدّ زیادی از دست داده بود باز هم احترام مراجعین را کاملا رعایت می نمود. گویند: آیت اللّه العظمی [[عبدالکریم گزی|آخوند ملّا عبدالکریم گزی]] که خود از علمای بزرگ اصفهان بود نیز به خلوص و معنویت و تاثیر نفس او عقیده داشت.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2،ص273.</ref> | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در سال 1334ق یا در شام جمعه 23 محرم 1336ق دعوت حق را لبیک گفت و پس از تشییعی شایسته به [[تخت فولاد]] منتقل و نزدیک مزار مطهر [[محمداسماعیل خواجویی|علّامه خواجوئی]] واقع در [[تکیه ملا اسماعیل خواجویی]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص769؛ قاسمی، بزم معرفت، صص 249 - 250.</ref> | وی در سال 1334ق یا در شام جمعه 23 محرم 1336ق دعوت حق را لبیک گفت و پس از تشییعی شایسته به [[تخت فولاد]] منتقل و نزدیک مزار مطهر [[محمداسماعیل خواجویی|علّامه خواجوئی]] واقع در [[تکیه ملا اسماعیل خواجویی]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص769؛ قاسمی، بزم معرفت، صص 249 - 250.</ref> | ||
| سطر ۲۹: | سطر ۳۱: | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | ||
[[رده:مجتهدین]] | |||
[[رده:محدثین]] | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده: | [[رده:کتاب بزم معرفت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۱۵
این مقاله ممکن است در رده اشتباه قرار گرفته باشد یا متعلق به ردههای اضافی است. |
سید محمد حسین درچه ای(متوفی:1334یا 1336ق)، معروف به اخباری عالم کامل و فقیه محدّث زاهد اصفهانی است.
زندگی‌نامه
ولادت
سید محمدحسین فرزند عالم زاهد سیّد مرتضی موسوی، در درچه اصفهان در بیت علم و سیادت متولد شد.
خاندان
او از اعقاب سیّد محمّد میرلوحی محدث مشهور دوره صفوی و برادر ش آقا سیّد محمّد باقر درچه ای است. همچنین فرزندش سید نصرالله درچه ای(1275ش- 1347ش) از علمای معاصر اصفهان است.
تحصیلات
سید محمدحسین تحصیلات خود را ابتدا نزد پدر و پس از چند سال راهی اصفهان شد و پس استفاده از درس علمای این شهر به نجف اشرف مهاجرت نموده و از محضر علمای بزرگی همچون آیات عظام: میرزا محمّد حسن شیرازی و میرزا حبیب اللّه رشتی بهره برد و به اجتهاد نائل آمده است.
وی دارای مشرب اخباری بود و سال ها به غور و تعمّق در احادیث اهل بیت علیهم السلام پرداخته و چنانچه از او نقل شده دو بار موسوعه عظیم "بحارالانوار" را با دقت مطالعه کرده بود.[۱]
سیره‌ی اخلاقی
او عالمی وارسته و از دنیا گذشته و به تهجّد و عبادت و اخلاص شهرت داشت و در مسائل دینی بسیار احتیاط می کرد. مورد علاقه و ارادت مردم بود، چرا که آنان بارها مشکلات خود را با دعای او رفع کرده و در اثر دعا و تأثیر نفس او بر مشکلات فایق آمده بودند.
این عالم وارسته در احترام و ادب نسبت به افراد مختلف مردم معروف بود و حتی در سال های پایانی عمر که بینایی خود را تا حدّ زیادی از دست داده بود باز هم احترام مراجعین را کاملا رعایت می نمود. گویند: آیت اللّه العظمی آخوند ملّا عبدالکریم گزی که خود از علمای بزرگ اصفهان بود نیز به خلوص و معنویت و تاثیر نفس او عقیده داشت.[۲]
وفات
وی در سال 1334ق یا در شام جمعه 23 محرم 1336ق دعوت حق را لبیک گفت و پس از تشییعی شایسته به تخت فولاد منتقل و نزدیک مزار مطهر علّامه خواجوئی واقع در تکیه ملا اسماعیل خواجویی مدفون شد.[۳]
پانویس
منابع
- قاسمی، رحیم، بزم معرفت: مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.