این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدرحیم بن عبدالله شیخ الاسلام»
Kh1.zeynali (بحث | مشارکتها) (حذف رده) |
جز (اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''حاج میرزا رحیم (سوم) شیخ الاسلام''' فرزند میرزا عبداللّه بن [[محمدرحیم بن مرتضی شیخ الاسلام|میرزا رحیم(دوم)]] بن میرزا مرتضی بن شیخ عبدالمطلب بن [[محمدرحیم بن محمدجعفر شیخ الاسلام|میرزا رحیم (اوّل)]] بن [[محمدجعفر بن محمدباقر سبزواری|میرزا محمّد جعفر سبزواری]] بن [[محمدباقر محقق سبزواری|ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری]] | '''حاج میرزا رحیم (سوم) شیخ الاسلام''' فرزند میرزا عبداللّه بن [[محمدرحیم بن مرتضی شیخ الاسلام|میرزا رحیم(دوم)]] بن میرزا مرتضی بن شیخ عبدالمطلب بن [[محمدرحیم بن محمدجعفر شیخ الاسلام|میرزا رحیم (اوّل)]] بن [[محمدجعفر بن محمدباقر سبزواری|میرزا محمّد جعفر سبزواری]] بن [[محمدباقر محقق سبزواری|ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری]]،عالم فاضل جلیل از علمای صاحب نفوذ در قرن سیزدهم هجری.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان،ج23،ص55.</ref> | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر خدمت علماء و مجتهدین تلمّذ کرده تا به مقامات عالیه علم و کمال رسیده است. از اساتید او: [[حسینعلی تویسرکانی اصفهانی|حاج ملّا حسینعلی تویسرکانی]]، [[سید محمد علی شهشهانی|آقا سیّد محمّد شهشهانی]] و حاج شیخ محمّد باقر | وی در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر خدمت علماء و مجتهدین تلمّذ کرده تا به مقامات عالیه علم و کمال رسیده است. از اساتید او: [[حسینعلی تویسرکانی اصفهانی|حاج ملّا حسینعلی تویسرکانی]]، [[سید محمد علی شهشهانی|آقا سیّد محمّد شهشهانی]] و [[محمدباقر نجفی مسجدشاهی|حاج شیخ محمّد باقر نجفی]] مسجد شاهی را باید نام برد. | ||
مشارٌالیه پس از فوت پدر به منصب شیخ الاسلامی اصفهان برقرار گردید و دختر استاد بزرگوار خود [[محمدباقر بن جمال الدین نجفی مسجد شاهی|حاج شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی]] را به زوجیّت داشته و از این مخدّره صاحب شش فرزند و از جمله [[حاج میرزا حسن شیخ الاسلام]] گردید. او همچنین امام جماعت مسجد شیخ الاسلام در محلّه سینه پایینی بوده و در امر به معروف و نهی از منکر و رسیدگی به امور درماندگان و بیچارگان ساعی و کوشا و در برابر ظلم حکّام و مأمورین سدّی محکم و استوار بوده است. سجع مهر او عبارت «سلام قولاً من رب رحیم» و سجع مهر عیال ایشان جمله «آفتاب برج عصمت فاطمه» است. | مشارٌالیه پس از فوت پدر به منصب شیخ الاسلامی اصفهان برقرار گردید و دختر استاد بزرگوار خود [[محمدباقر بن جمال الدین نجفی مسجد شاهی|حاج شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی]] را به زوجیّت داشته و از این مخدّره صاحب شش فرزند و از جمله [[حاج میرزا حسن شیخ الاسلام]] گردید. او همچنین امام جماعت مسجد شیخ الاسلام در محلّه سینه پایینی بوده و در امر به معروف و نهی از منکر و رسیدگی به امور درماندگان و بیچارگان ساعی و کوشا و در برابر ظلم حکّام و مأمورین سدّی محکم و استوار بوده است. سجع مهر او عبارت «سلام قولاً من رب رحیم» و سجع مهر عیال ایشان جمله «آفتاب برج عصمت فاطمه» است. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
این عالم جلیل در سال 1306ق وفات یافت.<ref>زندگینامه علّامه | این عالم جلیل در سال 1306ق وفات یافت.<ref>زندگینامه علّامه مجلسی،ج1،ص294؛خاندان شیخ الاسلام اصفهان،صص137-138؛تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان،ج3،صص220-222.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:علمای قرن 13]] | |||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
نسخهٔ ۲۶ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۰۶
حاج میرزا رحیم (سوم) شیخ الاسلام فرزند میرزا عبداللّه بن میرزا رحیم(دوم) بن میرزا مرتضی بن شیخ عبدالمطلب بن میرزا رحیم (اوّل) بن میرزا محمّد جعفر سبزواری بن ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری،عالم فاضل جلیل از علمای صاحب نفوذ در قرن سیزدهم هجری.[۱]
معرفی
وی در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر خدمت علماء و مجتهدین تلمّذ کرده تا به مقامات عالیه علم و کمال رسیده است. از اساتید او: حاج ملّا حسینعلی تویسرکانی، آقا سیّد محمّد شهشهانی و حاج شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی را باید نام برد.
مشارٌالیه پس از فوت پدر به منصب شیخ الاسلامی اصفهان برقرار گردید و دختر استاد بزرگوار خود حاج شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی را به زوجیّت داشته و از این مخدّره صاحب شش فرزند و از جمله حاج میرزا حسن شیخ الاسلام گردید. او همچنین امام جماعت مسجد شیخ الاسلام در محلّه سینه پایینی بوده و در امر به معروف و نهی از منکر و رسیدگی به امور درماندگان و بیچارگان ساعی و کوشا و در برابر ظلم حکّام و مأمورین سدّی محکم و استوار بوده است. سجع مهر او عبارت «سلام قولاً من رب رحیم» و سجع مهر عیال ایشان جمله «آفتاب برج عصمت فاطمه» است.
وفات
این عالم جلیل در سال 1306ق وفات یافت.[۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.