تفاوت میان نسخه‌های «سید حسن بن محمد سلطان الواعظین کاشانی»

نسخهٔ ‏۲۵ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۰۰

سید حسن واعظ کاشانی

سید محمدحسن واعظ (1250ق-1320ق) فرزند سید محمد موسوی کاشانی، معروف به سید حسن واعظ کاشى و ملقب به سلطان الواعظین، از دانشمندان و اعلام اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجرى به شمار مى رود.

زندگی نامه

ولادت

وى پیش از سال 1250ق. در کاشان دیده به جهان گشود. نام پدر او سید محمد موسوى کاشانى بوده و آگاهى دیگرى درباره ى پدر و نیاکانش در دست نیست.

تحصیلات

وی در کاشان و اصفهان نزد اساتید تلمذ نموده و در اغلب علوم از جمله فقه، حدیث، تاریخ و کلام صاحب نظر گردید و سپس سالها مردم را به مواعظ شافیه ارشاد و هدایت نمود.از اساتید او تنها از فقیه اصولى و عالم رجالى، محدث و مفسر نامى، علامه میرزا ابوالمعالى کلباسى، نام برده شده است. حاج سید حسن کاشى، از اساتید علوم عقلى و نقلى در اصفهان استفاده بسیارى نمود و خود، در علوم و دانش هاى مختلف مانند فقه، تاریخ و کلام، صاحب نظر گردید. از آثارى که از ایشان در زمینه هاى متنوع فقه، کلام، تاریخ، اخلاق و تفسیر باقى مانده، به خوبى مى توان به فضل، تبحر، تتبع و گستردگى معلوماتش پى برد. از القاب مشهور حاج سید حسن کاشانى که بعضاً به همین عنوان نیز شناخته مى شود، لقب سلطان الواعظین است. در احوال او نقل شده که از همان دوران کودکى و نوجوانى به وعظ و خطابه علاقمند بوده است به طورى که از سن پانزده سالگى به سخنرانى و ارشاد مردم، همت گماشته است. ^[۱]حاج سید حسن، در قدرت بیان و فصاحت کلام، کم نظیر بوده و از مشاهیر گویندگان و خطبا و رؤساى اهل منبر اصفهان به شمار مى رفته است. ایشان سالیان متمادى، از طریق وعظ و خطابه، به هدایت و ارشاد مؤمنین اشتغال داشته و به مدح فضایل و ذکر مصائب اهل بیت(علیهم السلام) مى پرداخته است. حاج آقا رحیم ارباب اصفهانى که خود، پاى منبر حاج سید حسن واعظ بوده و از مواعظ و خطابه هاى او استفاده مى برده است، نقل مى نماید که کاشى در منبرهاى خود به ذکر مصائب اهل بیت مى پرداخت و گریه و زارى شدید و ناله هاى اندوهناکى سر مى داد.^[۲] تبحر حاج سید حسن در وعظ و تسلط کم نظیرش بر خطابه باعث شد که واژه ى واعظ جزء لقب او قرار گرفته و رئیس گویندگان و امیر سخنوران شناخته شود.

فرزندان

از نام و خاندان همسرِ سید حسن کاشى، آگاهى نداریم، اما چندین فرزند عالم، فاضل و صاحب اثر و تألیف داشته است که لقب و نام خانوادگى شان «مطهرى» بوده است. به نظر مى رسد که سبب تغییر نام خانوادگى فرزندان سید، بدنامى او در جریان حادثة تکفیر بوده است. در هر حال، فرزندان سید که سادات جلیل القدرى بوده اند، تا این اواخر در قید حیات بوده و داراى وعظ و منبر و خطابه بوده و با کمال احترام مى زیسته اند نام فرزندان بلاواسطه سید کاشى عبارت است از:

1- آقا سید اسدالله ثقة الواعظین مطهرى

2- آقا سید زین العابدین مطهری

3- حاج میرزا محمدعلى واعظ صالح محدث کامل، که تاریخ وفاتش معلوم نیست و نزد پدر و دو برادر دیگر دفن شده است.

4- دکتر سید جواد مطهرى متوفى14 تیرماه سال 1313ش و مدفون در تکیه ابوالمعالى.

آثار

کتب زیر از مؤلفات اوست:

آثار و تألیفات؛ از سلطان الواعظین، چندین اثر به شرح ذیل باقى مانده است:

1-« ینابیع الحیاة فى موارد الآیات»؛ در این کتاب، آیه هاى قرآن کریم را در موضوع هاى مختلف، دسته بندى شده و همچنین راجع به آیات ناسخ و منسوخ و ترجمه بعضى از لغات مشکل به فارسى و پاره اى مطالب قرآنى دیگر را گردآورى شده است. مؤلف در این اثر، آیات اعتقادى و اخلاقى را در دوازده باب به روش موضوعى براى واعظان و سخنگویان تنظیم کرده و این کتاب را در سن 55 سالگى پس از کتاب دیگرش، منهج الواعظین و مسلک الراشدین تألیف نموده است.^[۳]

آغاز کتاب: « الحمدلله الذى فتح على العالمین بمفتاح فاتحه کتابه ابواب النعمأ و جعل ذبح البقرة الصفرأ هدایة لال عمران من الرجال و النسأ» انجام آن: « قیل هى مکیة لا ناسخ فیها و لا منسوخ و کذا معوذتین و اختلف فى نزولهما» چند نسخه از این کتاب در برخى از کتابخانه هاى معتبر قم موجود است.

2- « مواعظ حسنه»؛ در این کتاب، مطالبى پیرامون لزوم اطاعت امر سلطان وقت ناصرالدین شاه قاجار و ظل السلطان نوشته بوده و نشر آن رساله سبب تکفیر وى شده است. این کتاب در سال 1295ق به سرمایة ظل السلطان حاکم وقت اصفهان، چاپ و منتشر گردید.

3- « رساله در امر به معروف و نهى از منکر»؛ در این کتاب دربارة امر به معروف و نهى از منکر و نکوهش کذب و غیب و نمامى و تهمت و شمه اى از مناقب و فضل علماى دین نوشته شده است. این رساله داراى یک مقدمه، چهار مقاله و یک خاتمه است و مؤلف آن را به منظور دفع تهمت تکفیر از خود نگاشته است.

4- « منهج الواعظین و مسلک الراشدین»؛ مؤلف، این کتاب را پیش از « ینابیع الحیاة» نوشته و ظاهراً نخستین کتابى باشد که نگاشته است. وى در رسالة « امر به معروف و نهى از منکر» از کتاب « منهج الواعظین» و آثار دیگرش یاد مى کند.

5- « رساله اى از حاج سید حسن کاشى در جواب نامه حاج ملا على کنى».^[۴]

6- «روح الارواح و بهجة الاشباح»، ترتیب موضوعی است از اشعار «مثنوی معنوی» مولوی، که مؤلف ابتدا برای سهولت دسترسی به اشعار مثنوی پیرامون موضوعات گوناگون، اشعار آن را در 8 جلد به ترتیب حروف تهجی عنوان موضوعات، جمع آوری و آن را « منهج الواعظین» نامید و چون آن کتاب مفصل بوده در کتاب حاضر آن را خلاصه نموده است. مؤلف موضوعات را به ترتیب الفبائی و هر حرف را در یک کتاب و هر کتاب را در چند باب تنظیم نموده است. ^[۵]

7-« احادیث نبوی» مؤلف در این رسالة کوتاه اشعاری پیرامون احادیث حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله وارد شده، جمع آوری و مرتب نموده است.

ماجراى تکفیر یا تفسیق حاج سید حسن کاشى و سبب آن

او در سال 1295ق به دستور ظل السلطان حاکم جابر اصفهان کتابی در تفسیر آیه «اولی الامر» موسوم به کتاب «مواعظ حسنه» را نوشته و به سرمایه ظل السلطان به چاپ رسانید و در آن کتاب شاه و حاکم را «اولی الامر» و «واجب الاطاعه» دانست.

انتشار کتاب در بین علماء و مجتهدین سر و صدایی راه انداخته و موجب شد که چند نفر از مجتهدین بزرگ مانند میرزا محمدحسن نجفی، حاج سید علی‌اکبر فال اسیری شیرازی و آقا میرزا محمدباقر چهارسوقی (صاحب روضات) حکم کفر او را صادر کردند^[۶] و او از ترس عواقب آن در سال 1305ق به عتبات مهاجرت کرده و در آنجا و تهران از جمعی از علماء نامه ای در برائت خود گرفته و گفتند: مقصودش، لزوم اطاعت سلطان نبوده بلکه مى خواسته مطلب صحیحى را بیان کند ولى عبارات او نارسا بوده که باعث چنین توهمى شده است. سید کاشى پس از دریافت گواهى ها و نامه هاى متعدد از علما و فقها، به اَشکال مختلف، آن ها را تکثیر و نشر داد که صورت تمامى آن ها در خاتمه رساله او« امر به معروف و نهى از منکر» آمده است در رساله جداگانه اى نیز که چاپ هم شده است نوشته هاى گروهى از علماى اصفهان و کاشان و غیره در تبرئه سید کاشى، ذکر شده است. نام چند نفر از عالمان و فقیهانى که سید را تأئید و تبرئه کرده اند، عبارت است از حضراتِ آیات: حاج ملا على کنى، آقا میرزا محمدتقى، میرزا ابوالقاسم مدرس، حاج میرزا فخرالدین، آقا شیخ محمدتقى، حاج میرزا ابوالقاسم بن حجت الاسلام، میرزا ابوالقاسم بن محمد نراقى، محمد و ملا حبیب الله کاشانى.

وی پس از دو سال به اصفهان برگشته اما دیگر آن عنوان و شخصیت اولیه را نداشت.^[۷]

وفات

سلطان الواعظین حاج سید محمد حسن کاشانى سرانجام در اول ربیع الثانى 1320ق جان به جان آفرین تسلیم کرد و در تخت فولاد اصفهان، تکیه استادش میرزا ابوالمعالى کلباسی در اطاقى مخصوص(حجره دست راست) به خاک خفت.^[۸] این حجره با دفن فرزند و اعقاب سید در آن، بعدها به مقبره خانوادگى ایشان مشهور شد گفتنى است که جنس سنگ قبر آقا سید حسن کاشى از کاشى سبز رنگ بوده و از میان رفته است.

پانویس

↑ حسینی، فهرست مرعشی، ج1، ص257.
↑ روضاتی، مقدمه النهریه، سلسله مخطوطات، ص38.
↑ جناب اصفهانی، رجال و مشاهیر، صص 596-594؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص62؛ همو،رجال اصفهان، ص44؛ همو، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 475 و 476؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، صص 173، 258 - 259؛ حسینی، فهرست مرعشی، ج12، ص113؛ استادی،فهرست گلپایگانی، ج2، ص124، همو، فهرست گلپایگانی، ج1، ص35.
↑ استادی، فهرست مرعشی، ج2، ص265.
↑ صدرایی خویی، فهرست نسخه های خطی مجلس شورای اسلامی، ج26، صص396-397.
↑ جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، ص595.
↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص488-492.
↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص544-545.

منابع

مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.

[1] حسینی، فهرست مرعشی، ج1، ص257.

[2] روضاتی، مقدمه النهریه، سلسله مخطوطات، ص38.

[3] جناب اصفهانی، رجال و مشاهیر، صص 596-594؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص62؛ همو،رجال اصفهان، ص44؛ همو، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 475 و 476؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، صص 173، 258 - 259؛ حسینی، فهرست مرعشی، ج12، ص113؛ استادی،فهرست گلپایگانی، ج2، ص124، همو، فهرست گلپایگانی، ج1، ص35.

[4] استادی، فهرست مرعشی، ج2، ص265.

[5] صدرایی خویی، فهرست نسخه های خطی مجلس شورای اسلامی، ج26، صص396-397.

[6] جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، ص595.

[7] مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص488-492.

[8] مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص544-545.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
-[[پرونده:Seyed hasan kashi.jpg|بندانگشتی|سید حسن واعظ کاشانی]]{{رده‌بندی‌نشده}}
+[[پرونده:Seyed hasan kashi.jpg|بندانگشتی|سید حسن واعظ کاشانی]]{{رده‌بندی‌نشده}}'''سید محمدحسن واعظ''' (1250ق-1320ق) فرزند سید محمد موسوی کاشانی، معروف به '''سید حسن واعظ کاشى''' و ملقب به '''سلطان الواعظین'''، از دانشمندان و اعلام اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجرى به شمار مى رود.
-'''حاج سید حسن واعظ کاشانی''' فرزند سید محمد موسوی، معروف و ملقب به «سید حسن کاشی» از علماء و خطبای معروف اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بود و در کاشان متولد شد.
-==معرفی==
+==زندگی نامه==
-وی در کاشان و اصفهان نزد اساتید تلمذ نموده و در اغلب علوم از جمله فقه، حدیث، تاریخ و کلام صاحب نظر گردید و سپس سالها مردم را به مواعظ شافیه ارشاد و هدایت نمود.
-او در سال 1295ق به دستور ظل السلطان حاکم جابر اصفهان کتابی در تفسیر آیه «اولی الامر» موسوم به کتاب «مواعظ حسنه» را نوشته و به سرمایه ظل السلطان به چاپ رسانید و در آن کتاب شاه و حاکم را «اولی الامر» و «واجب الاطاعه» دانست.
+=== ولادت ===
+وى پیش از سال 1250ق. در کاشان دیده به جهان گشود. نام پدر او سید محمد موسوى کاشانى بوده و آگاهى دیگرى درباره ى پدر و نیاکانش در دست نیست.
+=== تحصیلات ===
+وی در کاشان و اصفهان نزد اساتید تلمذ نموده و در اغلب علوم از جمله فقه، حدیث، تاریخ و کلام صاحب نظر گردید و سپس سالها مردم را به مواعظ شافیه ارشاد و هدایت نمود.از اساتید او تنها از فقیه اصولى و عالم رجالى، محدث و مفسر نامى، علامه [[ابوالمعالی کلباسی|میرزا ابوالمعالى کلباسى]]، نام برده شده است.
+حاج سید حسن کاشى، از اساتید علوم عقلى و نقلى در اصفهان استفاده بسیارى نمود و خود، در علوم و دانش هاى مختلف مانند فقه، تاریخ و کلام، صاحب نظر گردید. از آثارى که از ایشان در زمینه هاى متنوع فقه، کلام، تاریخ، اخلاق و تفسیر باقى مانده، به خوبى مى توان به فضل، تبحر، تتبع و گستردگى معلوماتش پى برد.
+از القاب مشهور حاج سید حسن کاشانى که بعضاً به همین عنوان نیز شناخته مى شود، لقب سلطان الواعظین است. در احوال او نقل شده که از همان دوران کودکى و نوجوانى به وعظ و خطابه علاقمند بوده است به طورى که از سن پانزده سالگى به سخنرانى و ارشاد مردم، همت گماشته است. <ref>حسینی، فهرست مرعشی، ج1، ص257.</ref>حاج سید حسن، در قدرت بیان و فصاحت کلام، کم نظیر بوده و از مشاهیر گویندگان و خطبا و رؤساى اهل منبر اصفهان به شمار مى رفته است. ایشان سالیان متمادى، از طریق وعظ و خطابه، به هدایت و ارشاد مؤمنین اشتغال داشته و به مدح فضایل و ذکر مصائب اهل بیت(علیهم السلام) مى پرداخته است. حاج [[رحیم ارباب|آقا رحیم ارباب]] اصفهانى که خود، پاى منبر حاج سید حسن واعظ بوده و از مواعظ و خطابه هاى او استفاده مى برده است، نقل مى نماید که کاشى در منبرهاى خود به ذکر مصائب اهل بیت مى پرداخت و گریه و زارى شدید و ناله هاى اندوهناکى سر مى داد.<ref>روضاتی، مقدمه النهریه، سلسله مخطوطات، ص38.</ref> تبحر حاج سید حسن در وعظ و تسلط کم نظیرش بر خطابه باعث شد که واژه ى واعظ جزء لقب او قرار گرفته و رئیس گویندگان و امیر سخنوران شناخته شود.
+=== فرزندان ===
+از نام و خاندان همسرِ سید حسن کاشى، آگاهى نداریم، اما چندین فرزند عالم، فاضل و صاحب اثر و تألیف داشته است که لقب و نام خانوادگى شان «مطهرى» بوده است. به نظر مى رسد که سبب تغییر نام خانوادگى فرزندان سید، بدنامى او در جریان حادثة تکفیر بوده است. در هر حال، فرزندان سید که سادات جلیل القدرى بوده اند، تا این اواخر در قید حیات بوده و داراى وعظ و منبر و خطابه بوده و با کمال احترام مى زیسته اند نام فرزندان بلاواسطه سید کاشى عبارت است از:
+- آقا [[سید اسدالله بن محمدحسن مطهری موسوی کاشانی|سید اسدالله ثقة الواعظین مطهرى]]
+- [[سید زین العابدین بن سید محمدحسن مطهری کاشانی|آقا سید زین العابدین مطهری]]
+- حاج میرزا محمدعلى واعظ صالح محدث کامل، که تاریخ وفاتش معلوم نیست و نزد پدر و دو برادر دیگر دفن شده است.
-انتشار کتاب در بین علماء و مجتهدین سر و صدایی راه انداخته و موجب شد که چند نفر از مجتهدین بزرگ مانند [[محمدحسن نجفی هزار جریبی مازندرانی|میرزا محمدحسن نجفی،]] حاج سید علی‌اکبر فال اسیری شیرازی و [[سید محمدباقر خوانساری|آقا میرزا محمدباقر چهارسوقی (صاحب روضات)]] حکم کفر او را صادر کردند و او از ترس عواقب آن در سال 1305ق به عتبات مهاجرت کرده و در آنجا و تهران از جمعی از علماء نامه ای در برائت خود گرفته و پس از دو سال به اصفهان برگشته اما دیگر آن عنوان و شخصیت اولیه را نداشت.
+- دکتر سید جواد مطهرى متوفى14 تیرماه سال 1313ش و مدفون در تکیه ابوالمعالى.
 ==آثار==
 کتب زیر از مؤلفات اوست:
-. «رساله در امر به معروف و نهی از منکر»
+آثار و تألیفات؛ از سلطان الواعظین، چندین اثر به شرح ذیل باقى مانده است:
+-« ینابیع الحیاة فى موارد الآیات»؛ در این کتاب، آیه هاى قرآن کریم را در موضوع هاى مختلف، دسته بندى شده و همچنین راجع به آیات ناسخ و منسوخ و ترجمه بعضى از لغات مشکل به فارسى و پاره اى مطالب قرآنى دیگر را گردآورى شده است. مؤلف در این اثر، آیات اعتقادى و اخلاقى را در دوازده باب به روش موضوعى براى واعظان و سخنگویان تنظیم کرده و این کتاب را در سن 55 سالگى پس از کتاب دیگرش، منهج الواعظین و مسلک الراشدین تألیف نموده است.<ref>جناب اصفهانی، رجال و مشاهیر، صص 596-594؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص62؛ همو،رجال اصفهان، ص44؛ همو، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 475 و 476؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، صص 173، 258 - 259؛ حسینی، فهرست مرعشی، ج12، ص113؛ استادی،فهرست گلپایگانی، ج2، ص124، همو، فهرست گلپایگانی، ج1، ص35.</ref>
-. «منهج الواعظین و مسلک الرّاشدین»
+آغاز کتاب: « الحمدلله الذى فتح على العالمین بمفتاح فاتحه کتابه ابواب النعمأ و جعل ذبح البقرة الصفرأ هدایة لال عمران من الرجال و النسأ» انجام آن: « قیل هى مکیة لا ناسخ فیها و لا منسوخ و کذا معوذتین و اختلف فى نزولهما» چند نسخه از این کتاب در برخى از کتابخانه هاى معتبر قم موجود است.
+- « مواعظ حسنه»؛ در این کتاب، مطالبى پیرامون لزوم اطاعت امر سلطان وقت ناصرالدین شاه قاجار و ظل السلطان نوشته بوده و نشر آن رساله سبب تکفیر وى شده است. این کتاب در سال 1295ق به سرمایة ظل السلطان حاکم وقت اصفهان، چاپ و منتشر گردید.
+- « رساله در امر به معروف و نهى از منکر»؛ در این کتاب دربارة امر به معروف و نهى از منکر و نکوهش کذب و غیب و نمامى و تهمت و شمه اى از مناقب و فضل علماى دین نوشته شده است. این رساله داراى یک مقدمه، چهار مقاله و یک خاتمه است و مؤلف آن را به منظور دفع تهمت تکفیر از خود نگاشته است.
+- « منهج الواعظین و مسلک الراشدین»؛ مؤلف، این کتاب را پیش از « ینابیع الحیاة» نوشته و ظاهراً نخستین کتابى باشد که نگاشته است. وى در رسالة « امر به معروف و نهى از منکر» از کتاب « منهج الواعظین» و آثار دیگرش یاد مى کند.
+- « رساله اى از حاج سید حسن کاشى در جواب نامه حاج ملا على کنى».<ref>استادی، فهرست مرعشی، ج2، ص265.</ref>
+- «روح الارواح و بهجة الاشباح»، ترتیب موضوعی است از اشعار «مثنوی معنوی» مولوی، که مؤلف ابتدا برای سهولت دسترسی به اشعار مثنوی پیرامون موضوعات گوناگون، اشعار آن را در 8 جلد به ترتیب حروف تهجی عنوان موضوعات، جمع آوری و آن را « منهج الواعظین» نامید و چون آن کتاب مفصل بوده در کتاب حاضر آن را خلاصه نموده است. مؤلف موضوعات را به ترتیب الفبائی و هر حرف را در یک کتاب و هر کتاب را در چند باب تنظیم نموده است. <ref>صدرایی خویی، فهرست نسخه های خطی مجلس شورای اسلامی، ج26، صص396-397.</ref>
+-« احادیث نبوی» مؤلف در این رسالة کوتاه اشعاری پیرامون احادیث حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله وارد شده، جمع آوری و مرتب نموده است.
+== ماجراى تکفیر یا تفسیق حاج سید حسن کاشى و سبب آن ==
+او در سال 1295ق به دستور ظل السلطان حاکم جابر اصفهان کتابی در تفسیر آیه «اولی الامر» موسوم به کتاب «مواعظ حسنه» را نوشته و به سرمایه ظل السلطان به چاپ رسانید و در آن کتاب شاه و حاکم را «اولی الامر» و «واجب الاطاعه» دانست.
-. «مواعظ حسنه»
+انتشار کتاب در بین علماء و مجتهدین سر و صدایی راه انداخته و موجب شد که چند نفر از مجتهدین بزرگ مانند [[محمدحسن نجفی هزار جریبی مازندرانی|میرزا محمدحسن نجفی،]] حاج سید علی‌اکبر فال اسیری شیرازی و [[سید محمدباقر خوانساری|آقا میرزا محمدباقر چهارسوقی (صاحب روضات)]] حکم کفر او را صادر کردند<ref>جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، ص595.</ref> و او از ترس عواقب آن در سال 1305ق به عتبات مهاجرت کرده و در آنجا و تهران از جمعی از علماء نامه ای در برائت خود گرفته و گفتند: مقصودش، لزوم اطاعت سلطان نبوده بلکه مى خواسته مطلب صحیحى را بیان کند ولى عبارات او نارسا بوده که باعث چنین توهمى شده است. سید کاشى پس از دریافت گواهى ها و نامه هاى متعدد از علما و فقها، به اَشکال مختلف، آن ها را تکثیر و نشر داد که صورت تمامى آن ها در خاتمه رساله او« امر به معروف و نهى از منکر» آمده است در رساله جداگانه اى نیز  که چاپ هم شده است نوشته هاى گروهى از علماى اصفهان و کاشان و غیره در تبرئه سید کاشى، ذکر شده است. نام چند نفر از عالمان و فقیهانى که سید را تأئید و تبرئه کرده اند، عبارت است از حضراتِ آیات: حاج ملا على کنى، آقا میرزا محمدتقى، میرزا ابوالقاسم مدرس، حاج میرزا فخرالدین، آقا [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|شیخ محمدتقى]]، حاج میرزا ابوالقاسم بن حجت الاسلام، میرزا ابوالقاسم بن محمد نراقى،  [[محمد کاشی|محمد]] و ملا حبیب الله کاشانى.
-. «ینابیع الحیاه فی موارد الآیات» کتاب را در 55 سالگی و بعد از «منهج الواعظین» تألیف نموده است.<ref>[1] الاصفهان: رجال و مشاهیر، صص 596-594؛ رجال اصفهان، ص44؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 475 و 476؛ تاریخ اصفهان (جابری)، صص 173 و 258 و 259؛ فهرست مرعشی، ج12، ص113؛ فهرست گلپایگانی، ج2، ص124 و ج1، ص35؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص62.</ref>
+وی پس از دو سال به اصفهان برگشته اما دیگر آن عنوان و شخصیت اولیه را نداشت.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص488-492.</ref>
 ==وفات==
-او سرانجام در غرهّ ربیع الثّانی سال 1320ق در اصفهان وفات یافته و در [[تکیه کلباسی|تکیه میرزا ابوالمعالی]] (یکی از اساتید خود) در [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون شد. سپس فرزندان او نیز در همان تکیه مدفون شدند.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص544-545و</ref>
+سلطان الواعظین حاج سید محمد حسن کاشانى سرانجام در اول ربیع الثانى 1320ق جان به جان آفرین تسلیم کرد و در [[تخت فولاد]] اصفهان، [[تکیه کلباسی|تکیه استادش میرزا ابوالمعالى کلباسی]] در اطاقى مخصوص(حجره دست راست) به خاک خفت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص544-545.</ref> این حجره با دفن فرزند و اعقاب سید در آن، بعدها به مقبره خانوادگى ایشان مشهور شد گفتنى است که جنس سنگ قبر آقا سید حسن کاشى از کاشى سبز رنگ بوده و از میان رفته است.
+<br />
 ==پانویس==
 <references />
-==منبع==
+==منابع==
 *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی،]] مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
+*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
 [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
 [[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
+[[رده:متکلمین]]
+[[رده:واعظین]]
+[[رده:علمای قرن 14]]

تفاوت میان نسخه‌های «سید حسن بن محمد سلطان الواعظین کاشانی»

نسخهٔ ‏۲۵ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۰۰

محتویات

زندگی نامه

ولادت

تحصیلات

فرزندان

آثار

ماجراى تکفیر یا تفسیق حاج سید حسن کاشى و سبب آن

وفات

پانویس

منابع

منوی ناوبری

تفاوت میان نسخه‌های «سید حسن بن محمد سلطان الواعظین کاشانی»

نسخهٔ ‏۲۵ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۰۰

زندگی نامه

ولادت

تحصیلات

فرزندان

آثار

ماجراى تکفیر یا تفسیق حاج سید حسن کاشى و سبب آن

وفات

پانویس

منابع

منوی ناوبری

جستجو