این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حسین بن باقر نایینی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اضافه کردن اطلاعات و ایجاد لینک)
(ویرایش صفحه)
سطر ۱: سطر ۱:
'''آخوند ملّا حسین بن میرزا باقر نائینی'''، از علماء و فضلای اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بوده است.
'''آخوند ملّا حسین بن میرزا باقر نائینی'''، از علماء و فضلای اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بوده است.


==زنگی نامه==
==زندگی نامه==
وی از شاگردان [[محمد کاشانی|آخوند ملّا محمد کاشانی]] بوده و در دستگاه آقایان [[خاندان مسجد شاهی|مسجد شاهی]] اصفهان موقعیتی داشته است.
 
او در یکی از حجرات [[مدرسه مسجد سید|مسجد سیّد]] سکونت داشته و سطوح فقه و اصول و ادبیات تدریس می نموده است.  
او در یکی از حجرات [[مدرسه مسجد سید|مسجد سیّد]] سکونت داشته و سطوح فقه و اصول و ادبیات تدریس می نموده است.  


شیخ فخرالدین فشارکی در یادداشت های خود می نویسد:  <blockquote>« در آن وقت بعضی حجرات فوقانی مسجد سید بعضی از اهل علم و بعضی دیگر که در زمره طلاب شاید محسوب میشدند، روزها بلکه شبها هم سکنی و منزل داشتند که از جمله آنها طلبه فاضلی بود که مخصوصا در علم نحو و صرف در اصفهان متخصص بود و در حجرات فوقانی مشرقی منزل داشت و مرد مقدس زاهد هم بود و زوجه و عیال هم اختیار ننموده بودو از معمرین بود. او آخوند ملا حسین نائینی بود و تنها در حجره مذکور بیتوته می کرد و رندگی می نمود.»<ref>فشارکی، الامال و شرح ایام حیات و الاحوال، ص33، مخلوط.</ref> </blockquote>
شیخ فخرالدین فشارکی در یادداشت های خود می نویسد:  <blockquote>« در آن وقت بعضی حجرات فوقانی مسجد سید بعضی از اهل علم و بعضی دیگر که در زمره طلاب شاید محسوب میشدند، روزها بلکه شبها هم سکنی و منزل داشتند که از جمله آنها طلبه فاضلی بود که مخصوصا در علم نحو و صرف در اصفهان متخصص بود و در حجرات فوقانی مشرقی منزل داشت و مرد مقدس زاهد هم بود و زوجه و عیال هم اختیار ننموده بودو از معمرین بود. او آخوند ملا حسین نائینی بود و تنها در حجره مذکور بیتوته می کرد و رندگی می نمود.»<ref>فشارکی، الامال و شرح ایام حیات و الاحوال، ص33، مخلوط.</ref> </blockquote>
=== اساتید ===
وی از شاگردان [[محمد کاشانی|آخوند ملّا محمد کاشانی]] بوده و در دستگاه آقایان [[خاندان مسجد شاهی|مسجد شاهی]] اصفهان موقعیتی داشته است.


===شاگردان===
===شاگردان===
وی شاگردان زیادی را تربیت کرده از جمله:
وی شاگردان زیادی را تربیت کرده از جمله:


1.[[رضا بن عبدالرحیم کلباسی|حاج میرزا رضا کلباسی]]
* [[رضا بن عبدالرحیم کلباسی|حاج میرزا رضا کلباسی]]
* [[سید حسن بن مسیح موسوی خوانساری چهارسوقی|حاج میرزا سیّد حسن چهارسوقی]] .<ref>تاریخ نائین، ج4، ص46؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص530؛ همو، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص195؛ روضاتی، زندگانی آیت اللَّه چهارسوقی، ص164.</ref>
* [[غلامرضا گورتانی]]<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص433-434.</ref>
 
==وفات==
این عالم سرانجام  در زمستان سال 1325ق شبانه از ضعف و پیری پاهایش در خواب زیر کرسی سوخته و بدین علّت وفات یافته، در [[تخت فولاد]]، در بقعه  [[تکیه بیدآبادی|آقا محمّد بیدآبادی]] و پایین پای علامه آقا [[محمد بیدآبادی]] مدفون گردید. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۳۸.</ref>
 
سید عبدالحجه بلاغی مینویسد:


2.[[سید حسن بن مسیح موسوی خوانساری چهارسوقی|حاج میرزا سیّد حسن چهارسوقی]] .<ref>تاریخ نائین، ج4، ص46؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص530؛ همو، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص195؛ روضاتی، زندگانی آیت اللَّه چهارسوقی، ص164.</ref>
« از علمای اتقیا بود. شبی  آتش در خرمن هستی او افتاد و سوخت و وفات یافت.»<ref>بلاغی، انساب خاندانهای مردم نائین، ص145.</ref>


3 .[[غلامرضا گورتانی]]<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص433-434.</ref>


==وفات==
سید مصلح الدین مهدوی می نویسد: <blockquote>«نگارنده از قول عالم جلیل مرحوم حاج رضا کلباسی نقل می کند که ایشان پس از تجلیل زیادکه از مشارالیه فرمودند و اینکه وی از اساتید مقدماتی ایشان بوه، فرمودند روز تشیع جنازه او حاضر بودیم. در موقع حفر قبر وی به قبر آقا محمد بیدآبادی راه یافت و پاهای آقا محمد را جمیع حاضرین که خود جزو آنها بودم، مشاهده کردند که بعد از گذشت 127 سال هیچ تغییری نکرده بود.»<ref>مهدوی، دارالعلم شرق،  مخلوط، ص135،</ref></blockquote>
این عالم سرانجام  در زمستان سال 1325ق شبانه از ضعف و پیری پاهایش در خواب زیر کرسی سوخته و بدین علّت وفات یافته، در [[تخت فولاد]]، در بقعه [[ آقا محمّد بیدآبادی]] و پایین پای علامه آقا [[محمد بیدآبادی]] مدفون گردید. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۳۸.</ref>
سید عبداحجه بلاغی مینویسد: <blockquote>« از علمای اتقیا بود. شبی  آتش در خرمن هستی او افتاد و سوخت و وفات یافت.»<ref>بلاغی، انساب خاندانهای مردم نائین، ص145.</ref></blockquote>سید مصلح الدین مهدوی می نویسد: <blockquote>«نگارنده از قول عالم جلیل مرحوم حاج رضا کلباسی نقل می کند که ایشان پس از تجلیل زیادکه از مشارالیه فرمودند و اینکه وی از اساتید مقدماتی ایشان بوه، فرمودند روز تشیع جنازه او حاضر بودیم. در موقع حفر قبر وی به قبر آقا محمد بیدآبادی راه یافت و پاهای آقا محمد را جمیع حاضرین که خود جزو آنها بودم، مشاهده کردند که بعد از گذشت 127 سال هیچ تغییری نکرده بود.»<ref>مهدوی، دارالعلم شرق،  مخلوط، ص135،</ref></blockquote>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۲۶: سطر ۳۱:
==منابع==
==منابع==


* مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1394.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1394.
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:مدرسین]]
[[رده:مدرسین]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:شاگردان آخوند کاشی]]

نسخهٔ ‏۱۴ دی ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۱۶

آخوند ملّا حسین بن میرزا باقر نائینی، از علماء و فضلای اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بوده است.

زندگی نامه

او در یکی از حجرات مسجد سیّد سکونت داشته و سطوح فقه و اصول و ادبیات تدریس می نموده است.

شیخ فخرالدین فشارکی در یادداشت های خود می نویسد:

« در آن وقت بعضی حجرات فوقانی مسجد سید بعضی از اهل علم و بعضی دیگر که در زمره طلاب شاید محسوب میشدند، روزها بلکه شبها هم سکنی و منزل داشتند که از جمله آنها طلبه فاضلی بود که مخصوصا در علم نحو و صرف در اصفهان متخصص بود و در حجرات فوقانی مشرقی منزل داشت و مرد مقدس زاهد هم بود و زوجه و عیال هم اختیار ننموده بودو از معمرین بود. او آخوند ملا حسین نائینی بود و تنها در حجره مذکور بیتوته می کرد و رندگی می نمود.»[۱]

اساتید

وی از شاگردان آخوند ملّا محمد کاشانی بوده و در دستگاه آقایان مسجد شاهی اصفهان موقعیتی داشته است.

شاگردان

وی شاگردان زیادی را تربیت کرده از جمله:

وفات

این عالم سرانجام در زمستان سال 1325ق شبانه از ضعف و پیری پاهایش در خواب زیر کرسی سوخته و بدین علّت وفات یافته، در تخت فولاد، در بقعه آقا محمّد بیدآبادی و پایین پای علامه آقا محمد بیدآبادی مدفون گردید. [۴]

سید عبدالحجه بلاغی مینویسد:

« از علمای اتقیا بود. شبی آتش در خرمن هستی او افتاد و سوخت و وفات یافت.»[۵]


سید مصلح الدین مهدوی می نویسد:

«نگارنده از قول عالم جلیل مرحوم حاج رضا کلباسی نقل می کند که ایشان پس از تجلیل زیادکه از مشارالیه فرمودند و اینکه وی از اساتید مقدماتی ایشان بوه، فرمودند روز تشیع جنازه او حاضر بودیم. در موقع حفر قبر وی به قبر آقا محمد بیدآبادی راه یافت و پاهای آقا محمد را جمیع حاضرین که خود جزو آنها بودم، مشاهده کردند که بعد از گذشت 127 سال هیچ تغییری نکرده بود.»[۶]

پانویس

  1. فشارکی، الامال و شرح ایام حیات و الاحوال، ص33، مخلوط.
  2. تاریخ نائین، ج4، ص46؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص530؛ همو، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص195؛ روضاتی، زندگانی آیت اللَّه چهارسوقی، ص164.
  3. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص433-434.
  4. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۳۸.
  5. بلاغی، انساب خاندانهای مردم نائین، ص145.
  6. مهدوی، دارالعلم شرق، مخلوط، ص135،

منابع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1394.
  • مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.