سید طه بهشتی

آقا سید طه بهشتی شاعری ادیب و واعظی فاضل بود .

آقا سيّد طه بهشتی (1322ق-1403ق) فرزند سیّد محمّد باقر از ادباء و فضلای معاصر در اصفهان ديده به جهان گشود. وی شاعری اديب و واعظی فاضل بود.

معرفی

آقا سیّد طه (طاها) بهشتی در 4 صفر 1322ق در اصفهان متولّد شد و نزد شیخ علی یزدی، حاج میر سیّد علی نجف آبادی و آقا میرزا احمد اصفهانی و دیگران به تحصیل مشغول شد. دو پسر او در سالهای نوجوانی عمر وفات یافته و پدر را به مفارقت خود گرفتار ساختند.

با توجه به علاقه ای كه به تبليغ داشت، از همان دوران تحصيل به بيان احكام و وعظ و ذكـر مصـائب ائمـه اطهار عليهم السلام پرداخت.

او محقّقی كوشا و باهمّت بود.

از جمله اشعار او، كه در پايان كتاب تحفة الاحباب نقل كرده است:

بــاد بهــاری گرفــت پــرده ز روی چمــن		گشــت جــوان دوســتان بــاز جهــان كهــن
كــرد بــه بســتان بهــار پيــرهن ســبز را		قبــایِ زردِ خــزان ربــودش اكنــون ز تــن

این رباعی از اوست:

چون نوبت باغ و موسم گلزار است		بلبل به نوا و نغمه و گفتار است
با سروقدان رویم اندر بُستان		چون باغ پر از شاهد گلرخسار است

آثار

ديوان سيد طه بهشتی

نوادر المواعظ از سید طه بهشتی

تأليفات متعدّدی از او به يادگـار مانـده است كه از آثار او مـی تـوان بـه كتابهـای زیر اشاره نمود:

1. تحفةالاحباب در شرح حال جمعـی از مشاهير خـاندان بهشتی
2. نـورالايمان در شرح خطبه رمضان
3. هدايةالصـالحين
4. ديوان اشعار او كـه بـه چـاپ نرسـيده است .
5. انیس المتّقین
6. دُرَر المواعظ» شامل 41 مجلس
7. «دیوان بهشتی»، مطبوع
8. «عشریه» راجع به ایّام عاشورا
9. «علائم المتّقین» در شرح خطبه همام از نهج البلاغه در 3 جلد، مطبوع
10. «کنز المواعظ» در 51 مجلس
11. لئالی المواعظ
12. نوادر المواعظ

وفات

در سال ۱۳۶۸ قمری در اثر سكته ی نـاقص در منـزل بسـتری بـود؛ تا این که در سال 1374ق به علت بیماری رماتیسم و معالجات غلط پزشکان فلج شده و تا آخر عمر خانه نشین گردید. امّا از جادّه صبر و رضا خارج نشد. و پیوسته به یاد خدا بود و به مطالعه و تحقیق و سرودن شعر می پرداخت.

وی در ۱۷ رمضان المبارك ۱۴۰۳ هجری قمری پس از ساليانی رنج بيماری بـه ديار باقی شتافت و در تکیه سادات بهشتی در تخت فولاد مدفون گرديد.

اشعار زير بر سنگ نوشته مزارش چنين است:

بهشتی مرغ روحش بال بگشاد		از اين خاكی قفس گرديـد آزاد
حسينی بود در سر تا سر عمـر		نشد ذكر حسينش يك دم از ياد
نكـو نـام شـريفش بـود طــه		كه با طه به جنّت همنشـين بـاد
به تاريخ وفاتش طبـع نحـوی		رقم زد: «عترت طه زو شـاد‌»

منابع

• کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.