سید محمدباقر بهشتی

سیّد محمّد باقر بهشتی(1272ق-1337ق) فرزند سیّد محمّد حسن بهشتی،عالم فاضل قرن سیزدهم و چهاردهم قمری در اصفهان بوده است.

زندگی‌نامه

ولادت

وی در روز پنجشنبه 10 رمضان 1272 ق متولد شد.

فرزندان

او فردى سخى و متانت پيشه بود و در كمال سادگی زندگى مى كرد. ثمره زندگى اين عالم گرانقدر سه فرزند بود كه هر سه همچون پدر صاحب فضل و كمالات بسيار بودند:

1.آقا طه بهشتى، از دانشمندان و واعظان صاحب نام شهر

2. آقا سيد احمد، از ائمه جماعات و محدثين

3.آقا سيد جمال الدين، از علما و ائمه جماعت

اساتید

او از محضر درس ملّا محمدباقرفشارکی، آقا میرزا محمد هاشم چهارسوقی و میرزا محمد باقر صاحب روضات مستفیض شده و در امور حسبيه به دریافت اجازه از ملّا محمّد باقر فشارکی، آقا نجفی، ميرزا محمد هاشم چهارسویی و صاحب روضات نائل آمد.

فعالیت ها

وی پس از کسب اجازه از اساتید به ترویج دین و اداره محضر شرعی، جهت رفع خصومات و ثبت اسناد و عقود و ایقاعات پرداخت. وی از ائمه جماعت مسجد سرجوی شاه و مسجد صحرا کارها (گازرها) در محلّه لنبان بود و و در امر به معروف و نهى از منكر اهتمام فراوان داشت.

وفات

اين عالم فاضل و متقى در 7 رمضان 1337 ق یا 1347ق وفات یافت و در تکیه سادات بهشتی جنب قبرستان پشت مصلای تخت فولادنزديک مزار پدر بزرگوارشان مدفون گردید.

طه بهشتى در رثاى پدرش اين گونه سروده است:

باز ز جور فلک وزستم آسمان		خلق صفاهان شدندجمله به شور و فغان
باقر علم رسول رفت زدار فنا		همره اهل ولا شد سوى باغ جنان
به ماتمش مرد و زن گشته به هر انجمن		به گريه و زاريند جمله ز پير و جوان
كرد« بهشتى» يكى جمع به تاريخ و گفت:		« باقر علم نبى كرد به جنت مكان»

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.