این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدرضا بن عبدالحسین محله نوئی خوئی»
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ محمدرضا بن عبدالحسین خوئی محله نوئی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به محمدرضا بن عبدالحسین محله نوئی خوئی منتقل کرد) |
Kh1.moghadas (بحث | مشارکتها) (ویرایش صفحه از مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، درج عکس) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میرزا محمّد رضا محلّه نوئی''' فرزند آقا [[ | [[پرونده:Mohammadreza Khwuii.jpg|بندانگشتی|325x325پیکسل|ميرزا محمدرضا امين العلماء]] | ||
'''میرزا محمّد رضا محلّه نوئی''' فرزند آقا [[عبدالحسین امین العلماء]] از فضلاء اواخر دوره قاجاریه است. | |||
== | ==زندگینامه== | ||
== وفات == | === خاندان === | ||
آقا ميرزا محمد رضا امين العلماء هفتمين و آخرين فرزند آقا عبدالحسين امين العلماء بن حاج ملا [[محمدشفیع بن محمد خویی|محمدشفيع خويى]] است. | |||
== آثار و فعالیت ها == | |||
=== فعالیت ها === | |||
وی فاضلی محقق ، ماهر و با لیاقت بود که در نزد مدرسین علوم زمان در اصفهان به فراگرفتن دانش پرداخت و با همکاری جمعی از اهل فضل با تأسيس محضر شرعی به امور قضايى و شرعى و رفع خصومات و اختلافات قسمتى از شهر اصفهان مشغول شد. این محضر را جهت اصلاح مرافعات و رفع خصومات و امور مکاتبات بیع و شراء و رهن و اجاره و عقد و طلاق، وصل، فسخ و واگذاری تأسيس نمودو بر اين اساس مورد توجّه حاج [[سید جعفر بن سید محمدباقر شفتی بیدآبادی|سیّد جعفر]] (فرزند حاج [[سید محمدباقر شفتی|سیّد محمّد باقر حجه الاسلام شفتی]]) واقع شد تا جایی که ايشان تمام امور قضايى و نوشتارى و مراجعین خويش را به علت كهولت سن به محضر آن فاضل اصیل می فرستاد و در امور مختلف همچون اتمام نماهای مسجد و یاوری اهل محل از او کمک می گرفت.چنان كه گويند، پس از مرگ نا به هنگام آقا ميرزا محمد رضا، آقا سيد جعفر بيدآبادى مى گريست و مى گفت : « مَثَل من و مرگ آقا ميرزا مثل عليل چشمى است كه عينكش بشكند و تاى آن ديگر نباشد » <ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص 236.</ref> | |||
==وفات== | |||
وی در 26 ذیحجه 1317ق وفات یافت و در جنوب غربی [[تکیه خوانساری|تکیه علّامه خوانساری]] در [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون شد.<ref>یادداشت های استاد میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا).</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان،ج3،صص124-125.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
* مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
[[رده:خاندان امین‌العلماء خویی]] | |||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
نسخهٔ ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۵۵
میرزا محمّد رضا محلّه نوئی فرزند آقا عبدالحسین امین العلماء از فضلاء اواخر دوره قاجاریه است.
زندگینامه
خاندان
آقا ميرزا محمد رضا امين العلماء هفتمين و آخرين فرزند آقا عبدالحسين امين العلماء بن حاج ملا محمدشفيع خويى است.
آثار و فعالیت ها
فعالیت ها
وی فاضلی محقق ، ماهر و با لیاقت بود که در نزد مدرسین علوم زمان در اصفهان به فراگرفتن دانش پرداخت و با همکاری جمعی از اهل فضل با تأسيس محضر شرعی به امور قضايى و شرعى و رفع خصومات و اختلافات قسمتى از شهر اصفهان مشغول شد. این محضر را جهت اصلاح مرافعات و رفع خصومات و امور مکاتبات بیع و شراء و رهن و اجاره و عقد و طلاق، وصل، فسخ و واگذاری تأسيس نمودو بر اين اساس مورد توجّه حاج سیّد جعفر (فرزند حاج سیّد محمّد باقر حجه الاسلام شفتی) واقع شد تا جایی که ايشان تمام امور قضايى و نوشتارى و مراجعین خويش را به علت كهولت سن به محضر آن فاضل اصیل می فرستاد و در امور مختلف همچون اتمام نماهای مسجد و یاوری اهل محل از او کمک می گرفت.چنان كه گويند، پس از مرگ نا به هنگام آقا ميرزا محمد رضا، آقا سيد جعفر بيدآبادى مى گريست و مى گفت : « مَثَل من و مرگ آقا ميرزا مثل عليل چشمى است كه عينكش بشكند و تاى آن ديگر نباشد » [۱]
وفات
وی در 26 ذیحجه 1317ق وفات یافت و در جنوب غربی تکیه علّامه خوانساری در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[۲][۳]
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.