این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «جلال‌الدین همایی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱۴: سطر ۱۴:
وی در سال 1347 قمری مطابق با 1308 شمسی به خـدمت رسـمی دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـی وفقه... مشغول گرديد.  
وی در سال 1347 قمری مطابق با 1308 شمسی به خـدمت رسـمی دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـی وفقه... مشغول گرديد.  


از مقامات علمی او می توان به اجازه ی روايتـی از آيـة اللّـه آقـا [[شـيخ مرتضـی آشتيانی]] ، شيخ [[محمدحسین فشارکی اصفهانی |محمدحسـين فشـاركی]] و آقـا [[سید محمد نجف آبادی |سـيد محمـد نجـف آبـادی]] و مرحـوم[[عبدالحسین سیّد العراقین |سيدالعراقين]] اشاره كرد.<ref> همايی، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، ص 31.</ref>
از مقامات علمی او می توان به اجازه ی روايتـی از آيـة اللّـه آقـا [[شـيخ مرتضـی آشتيانی]] ، شيخ [[محمدحسین فشارکی اصفهانی |محمدحسـين فشـاركی]] و آقـا [[سید محمد نجف آبادی |سـيد محمـد نجـف آبـادی]] و مرحـوم [[عبدالحسین سیّد العراقین |سيدالعراقين]] اشاره كرد.<ref> همايی، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، ص 31.</ref>


سراسر زندگی او به تدريس و تأليف گذشـت و از پسـت و مناصـب پيشـنهادی دستگاه حاكمه ی طاغوت اعراض می نمود. <ref>گلی زوارهای، ناصح صالح، ص268.</ref>
سراسر زندگی او به تدريس و تأليف گذشـت و از پسـت و مناصـب پيشـنهادی دستگاه حاكمه ی طاغوت اعراض می نمود. <ref>گلی زوارهای، ناصح صالح، ص268.</ref>

نسخهٔ ‏۲۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۱۵

جلال الدين همايی شيرازی اصفهانی متخلّص بـه سـنا فرزنـد ميـرزا ابوالقاسم محمدنصير

جلال الدين همايی شيرازی اصفهانی متخلّص بـه سـنا فرزنـد ميـرزا ابوالقاسم محمدنصير متخلّص به طـرب كـوچكترين فرزنـد شـاعر و عـارف همـای شيرازی بنا به نوشته ی خود در سحر چهارشنبه غـره رمضـان المبـارک سـنه 1317 قمری مطابق با 19 دی ماه 1278 شمسی در خانه ی مـوروثی جـد خـويش همـای شيرازی جلو خان حاج هادی در محله ی پاقلعه ی اصفهان ديده به جهان گشود.

زندگی نامه

وی تحصيلات خود را از 5 سالگی در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال های 1326و 1327 به ترتيب در مدارس حقايق و قدسيه كسب علم نمود.

در دوازدهم فروردين ماه سال 1330شمسی پدر خويش را از دست داد و تحت سرپرستی عموی خويش ميرزا محيی الدين محمد متخلّص به سها تحصيلات خويش را در علوم قديمه از جمله مباحث دينی وطلبگی كه از سال 1328 در مدرسه ی نيم آورد آغاز نموده بود ادامه داد. در سال 1331 حجره نشين مدرسه ی نيم آورد شد و از محضر آيةاللّه العظمی سيدمحمدباقر درچه ای بهره مند گرديد.

از ديگر اساتيد او بايد به شيخ علی مدرس يزدی وحاج سيد محمدكاظم كروندی و آخوند ملا عبدالكريم گزی و حاج ميرزا علی آقاواعظ و ميرزا ابوالقاسم ناصرحكمت و حاج آقا رحيم ارباب اشاره نمود.

وی در سال 1347 قمری مطابق با 1308 شمسی به خـدمت رسـمی دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـی وفقه... مشغول گرديد.

از مقامات علمی او می توان به اجازه ی روايتـی از آيـة اللّـه آقـا شـيخ مرتضـی آشتيانی ، شيخ محمدحسـين فشـاركی و آقـا سـيد محمـد نجـف آبـادی و مرحـوم سيدالعراقين اشاره كرد.[۱]

سراسر زندگی او به تدريس و تأليف گذشـت و از پسـت و مناصـب پيشـنهادی دستگاه حاكمه ی طاغوت اعراض می نمود. [۲]

سرانجام اين استاد فرزانه در ششم رمضان المبارك 1400 قمری مطابق با بيسـت و هفتم تيرماه 1359 شمسی ديده از جهان فرو بست و در تکیه ی لسان الارض ضلع شرقی مقبره يوشع نبی تخت فولاد مدفون گرديد.[۳]

از آخرين اشعار او می توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود:

پایان شب سخنسراییمی‌گفت ز سوزِ دل همایی
جز وهم محال پرورم نیستمی‌میرم و مرگ باورم نیست
در خوابگه عدم بَرَندملب تا ابد از سخن ببندم ...[۴]
****
عمــری بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم
چـــون طـــاير آواره ی تشـــويش گرفتـــه هر لحظه از ايـن شـاخ بـدان شـاخ پريـديم
گيتی اسـت «سـنا» گلشـنی آراسـته لـيكن ما جـز علـف هـرزه از ايـن بـاغ نچيـديم [۵]

آثار

از وی آثار و مقالات متعددی به رشته ی تحرير درآمده است كه از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

1 ـ تاريخ ادبيات فارسی در پنج مجلّد

2 ـ تاريخ اصـفهان در ده مجلّـد كـه دو جلد آن تاكنون به چاپ رسـيده اســـت.

3 ــ دو رســاله در فلـسفه ی اســلامی

4 ـ غزالی نامه

5 ـ مولوی نامه فنون بلاغت و صـناعت ادبـی

7 ــ ديـوان اشـعار

8 ـ همايی نامه

9 ـ شعوبيه

10 ـ ديوان سه شاعر

11 ـ مقدمه ديوان طرب كه حاوی مطالب بسيار ارزشمند است.

پانویس

  1. همايی، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، ص 31.
  2. گلی زوارهای، ناصح صالح، ص268.
  3. نصری، عبداللّه، پايان شب سخنسرايی، ص 8 ـ 117.
  4. همايی، جلال‌الدین ، ديوان سنا، ص215.
  5. همان، ص94.

منبع

برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 307