تفاوت میان نسخه‌های «سید طه بهشتی»

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۲۵

آقا سید طه بهشتی شاعری ادیب و واعظی فاضل بود .

آقا سيّد طه بهشتی (1322ق-1403ق) فرزند سیّد محمّد باقر، از ادباء و فضلای معاصر در اصفهان و شاعری اديب و واعظی دانشمند بود.

زندگی‌نامه

ولادت

آقا سیّد طه (طاها) بهشتی در 4 صفر 1322ق در اصفهان متولّد شد.

خاندان

سید طه فرزند سید محمدباقر بن سید محمدحسن بن سید علی بهشتی در خانواده‌ای عالم و فاضل به دنیا آمد. دو پسر او در سالهای نوجوانی عمر وفات یافتند و پدر را به مفارقت خود گرفتار ساختند.

اساتید

وی نزد شیخ علی یزدی، حاج میر سیّد علی نجف آبادی و آقا میرزا احمد اصفهانی و دیگران به تحصیل مشغول شد. او از علماى بزرگ از جمله آيت الله العظمى آقا سيد ابوالحسن اصفهانى، آيت الله حاج ميرزا حسين فقيه سبزوارى، آيت الله حاج ميرزا محمد رضا كلباسى و آيت الله شيخ محمد حسين آل كاشف الغطاء اجازه روايت داشت.^[۱]

آثار و فعالیت ها

آثار

ديوان سيد طه بهشتی

نوادر المواعظ از سید طه بهشتی

تأليفات متعدّدی از او در موعظه و نصايح به يادگـار مانـده است كه مـی تـوان بـه كتابهـای زیر اشاره نمود:^[۲]

تحفةالاحباب در شرح حال جمعـی از مشاهير خـاندان بهشتی
نـورالايمان در شرح خطبه رمضان
هدايةالصـالحين
ديوان اشعار او كـه بـه چـاپ نرسـيده است .
انیس المتّقین
دُرَر المواعظ» شامل 41 مجلس
«دیوان بهشتی»، مطبوع
«عشریه» راجع به ایّام عاشورا
«علائم المتّقین» در شرح خطبه همام از نهج البلاغه در 3 جلد، مطبوع
«کنز المواعظ» در 51 مجلس
لئالی المواعظ
نوادر المواعظ^[۳]

وى طبعى روان داشته و ديوان شعرى نيز از خود به يادگار گذاشته است. در اشعارش« بهشتی» تخلص مى نموده است. از جمله اشعار او كه در پايان كتاب تحفة الاحباب نقل كرده است:

بــاد بهــاری گرفــت پــرده ز روی چمــن		گشــت جــوان دوســتان بــاز جهــان كهــن
كــرد بــه بســتان بهــار پيــرهن ســبز را		قبــایِ زردِ خــزان ربــودش اكنــون ز تــن

این رباعی از اوست:

چون نوبت باغ و موسم گلزار است		بلبل به نوا و نغمه و گفتار است
با سروقدان رویم اندر بُستان		چون باغ پر از شاهد گلرخسار است^[۴]

فعالیت ها

با توجه به علاقه ای كه وی به تبليغ داشت، از همان دوران تحصيل به بيان احكام، وعظ و ذكـر مصـائب ائمـه اطهار(ع) پرداخت و چنان توانى از خود مصروف داشت كه با وجود صغر سن، در شهر اصفهان مشهور خاص و عام گرديد و اين شهرت موجب شد كه در شهرهاى ديگر هم منبر برود. سخنرانيهايش در مسجد گوهر شاد زبانزد خاص و عام بود. او محقّقی كوشا و باهمّت بود. پس از وفات پدر به اقامه جماعت در مسجد قرچقه( سرجوى شاه - بهشتى ) و مسجد صحرا ( صحرا كارها ) پرداخت. وی با وجود بیماری و فلج شدن از جادّه صبر و رضا خارج نشد و پیوسته به یاد خدا بود و به مطالعه و تحقیق و سرودن شعر می پرداخت.

وفات

در سال ۱۳۶۸ قمری در اثر سكته ی نـاقص در منـزل بسـتری بـود تا این که در سال 1374ق به علت بیماری رماتیسم و معالجات غلط پزشکان فلج شد و تا آخر عمر خانه نشین گردید. وی در ۱۷ رمضان المبارك ۱۴۰۳ هجری قمری پس از ساليانی رنج بيماری بـه ديار باقی شتافت و در تکیه سادات بهشتی در تخت فولاد مدفون گرديد.^[۵]

اديب گرانمايه استاد« نحوى » اشعار زیر را در رثايش سروده که بر سنگ مزارش هم نوشته شده است :^[۶]

بهشتی مرغ روحش بال بگشاد		از اين خاكی قفس گرديـد آزاد
حسينی بود در سر تا سر عمـر		نشد ذكر حسينش يك دم از ياد
نكـو نـام شـريفش بـود طــه		كه با طه به جنّت همنشـين بـاد
به تاريخ وفاتش طبـع نحـوی		رقم زد: «عترت طه ازو شـاد‌»

پانویس

↑ بهشتی، نوادر المواعظ، صص 420-418.
↑ بهشتی، تحفة الاحباب، ص46.
↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص547-548.
↑ بهشتی، دیوان بهشتی، مقدمه؛ بهشتی، تحفه الاحباب، ص46؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص136.
↑ مهدوی، سيری در تاريخ تخت فولاد، صص ۱۳۶_۱۳۷.
↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص 318-317.

منابع

لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.

مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.

[1] بهشتی، نوادر المواعظ، صص 420-418.

[2] بهشتی، تحفة الاحباب، ص46.

[3] مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص547-548.

[4] بهشتی، دیوان بهشتی، مقدمه؛ بهشتی، تحفه الاحباب، ص46؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص136.

[5] مهدوی، سيری در تاريخ تخت فولاد، صص ۱۳۶_۱۳۷.

[6] مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص 318-317.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
-[[پرونده:S.t- beheshti.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|آقا سید طه بهشتی شاعری ادیب و واعظی فاضل بود .]]
+{{نیازمند جعبه اطلاعات}}[[پرونده:S.t- beheshti.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|آقا سید طه بهشتی شاعری ادیب و واعظی فاضل بود .]]
-'''آقا سيّد طه بهشتی''' (1322ق-1403ق) فرزند سیّد محمّد باقر از ادباء و فضلای معاصر در اصفهان ديده به جهان گشود. وی شاعری اديب و واعظی فاضل بود.
+'''آقا سيّد طه بهشتی''' (1322ق-1403ق) فرزند [[سید محمدباقر بهشتی|سیّد محمّد باقر]]، از ادباء و فضلای معاصر در اصفهان و شاعری اديب و واعظی دانشمند بود.
-==زندگی نامه==
+==زندگی‌نامه==
-آقا سیّد طه (طاها) بهشتی  در 4 صفر 1322ق در اصفهان متولّد شد و نزد شیخ علی یزدی، حاج میر سیّد علی نجف آبادی و آقا میرزا احمد اصفهانی و دیگران به تحصیل مشغول شد. دو پسر او در سالهای نوجوانی عمر وفات یافته و پدر را به مفارقت خود گرفتار ساختند.
-با توجه به علاقه ای كه به تبليغ داشت، از همان دوران تحصيل به بيان احكام و وعظ و ذكـر مصـائب ائمـه اطهار عليهم السلام پرداخت.
+===ولادت===
+آقا سیّد طه (طاها) بهشتی  در 4 صفر 1322ق در اصفهان متولّد شد.
-او محقّقی كوشا و باهمّت بود.
+===خاندان===
-در سال ۱۳۶۸ قمری در اثر سكته ی نـاقص در منـزل بسـتری بـود؛ تا این که در سال 1374ق به علت بیماری رماتیسم و معالجات غلط پزشکان فلج شده و تا آخر عمر خانه نشین گردید. امّا از جادّه صبر و رضا خارج نشد. و پیوسته به یاد خدا بود و به مطالعه و تحقیق و سرودن شعر می پرداخت.
+سید طه فرزند سید محمدباقر بن [[سید محمدحسن بهشتی|سید محمدحسن]] بن سید علی بهشتی در خانواده‌ای عالم و فاضل به دنیا آمد. دو پسر او در سالهای نوجوانی عمر وفات یافتند و پدر را به مفارقت خود گرفتار ساختند.
-از جمله اشعار او، كه در پايان كتاب تحفة الاحباب نقل كرده است:
+===اساتید===
+وی نزد [[علی مدرس یزدی|شیخ علی یزدی]]، [[سید علی نجف آبادی|حاج میر سیّد علی نجف آبادی]] و آقا میرزا احمد اصفهانی و دیگران به تحصیل مشغول شد. او از علماى بزرگ از جمله [[سید ابوالحسن اصفهانی|آيت الله العظمى آقا سيد ابوالحسن اصفهانى]]، آيت الله حاج ميرزا حسين فقيه سبزوارى، [[محمدرضا کلباسی|آيت الله حاج ميرزا محمد رضا كلباسى]] و آيت الله شيخ محمد حسين آل كاشف الغطاء اجازه روايت داشت.<ref>بهشتی، نوادر المواعظ، صص 420-418.</ref> <br />
+==آثار و فعالیت ها==
-'''غدیریه'''
+===آثار===
-{{شعر }}
+[[پرونده:Dyvan Beheshti.jpg|بندانگشتی|150x150px|ديوان سيد طه بهشتی]]
-{{ب|بــاد بهــاری گرفــت پــرده ز روی چمــن|گشــت جــوان دوســتان بــاز جهــان كهــن}}
+[[پرونده:Navader.jpg|بندانگشتی|150x150px|نوادر المواعظ از سید طه بهشتی]]
-{{ب|كــرد بــه بســتان بهــار پيــرهن ســبز را|قبــایِ زردِ خــزان ربــودش اكنــون ز تــن}}
+تأليفات متعدّدی از او در موعظه و نصايح به يادگـار مانـده است كه  مـی تـوان بـه كتابهـای<span> زیر اشاره نمود:</span><ref>بهشتی، تحفة الاحباب، ص46.</ref>
-{{م|***}}
-{{ب|مــژده كــه اكنــون رســيد عيــد ســعيد غــدير |مســت ســرور آمــده جماعــت مــرد و زن}}
-{{ب|به زيب و زيـور شـدند ملايـك و حوريـان|به وجد و عيش و سرور نگر حسين و حسن}}
-{{م|***}}
-{{ب|طبــع روانــم كنــون داده خــدای جهــان|گشته مثَـل شـعر مـن بـه محفـل و انجمـن}}
-{{ب|گفت «بهشـتی» چنـين مـدح امام مبین|تا كه كنـد يـاريش خسـروِ شـيرين سـخن}}
-{{پایان شعر}}
-'''غفلت نامه'''
+#تحفةالاحباب در شرح حال جمعـی از مشاهير خـاندان بهشتی
-{{شعر}}
+#نـورالايمان در شرح خطبه رمضان
-{{ب|ســال تــو گرديــد هشــتاد و گرانجــانی هنــوز | طــی شــده طومــار عمــر و فكــر ســامانی هنــوز}}
+#هدايةالصـالحين
-{{ب|شد سفيد اين موی بر عـارض، تـو تـا كـی غـافلی
+#ديوان اشعار او كـه بـه چـاپ نرسـيده است .
-|قاصــد مــرگ اســت و تــو دنبــال شــيطانی هنــوز<ref>بهشتی، سيد طـه، تحفةالاحباب</ref>}}
+#انیس المتّقین
-{{پایان شعر}}
+#دُرَر المواعظ» شامل 41 مجلس
+#«دیوان بهشتی»، مطبوع
+#«عشریه» راجع به ایّام عاشورا
+#«علائم المتّقین» در شرح خطبه همام از نهج البلاغه در 3 جلد، مطبوع
+#«کنز المواعظ» در 51 مجلس
+#لئالی المواعظ
+#نوادر المواعظ<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص547-548.</ref>
-این رباعی از اوست:
-چون نوبت باغ و موسم گلزار است بلبل به نوا و نغمه و گفتار است
-با سروقدان رویم اندر بُستان چون باغ پر از شاهد گلرخسار است[1]
+وى طبعى روان داشته و ديوان شعرى نيز از خود به يادگار گذاشته است. در اشعارش« بهشتی» تخلص مى نموده است. از جمله اشعار او كه در پايان كتاب تحفة الاحباب نقل كرده است:{{شعر }}
+{{ب|بــاد بهــاری گرفــت پــرده ز روی چمــن|گشــت جــوان دوســتان بــاز جهــان كهــن}}
+{{ب|كــرد بــه بســتان بهــار پيــرهن ســبز را|قبــایِ زردِ خــزان ربــودش اكنــون ز تــن}}
+{{پایان شعر}}
-<br />
-==آثار==
-تأليفات متعدّدی از او به يادگـار مانـده است كه از آثار او مـی تـوان بـه كتابهـای<span> زیر اشاره نمود</span>:
-.تحفةالاحباب در شرح حال جمعـی از مشاهير خـاندان بهشتی
+این رباعی از اوست:{{شعر}}
+{{ب|چون نوبت باغ و موسم گلزار است |بلبل به نوا و نغمه و گفتار است}}
+{{ب|با سروقدان رویم اندر بُستان| چون باغ پر از شاهد گلرخسار است<ref>بهشتی، دیوان بهشتی، مقدمه؛ بهشتی، تحفه الاحباب، ص46؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص136.</ref>}}
+{{پایان شعر}}<br />
-.نـورالايمان در شرح خطبه رمضان
+===فعالیت ها===
+با توجه به علاقه ای كه وی به تبليغ داشت، از همان دوران تحصيل به بيان احكام، وعظ و ذكـر مصـائب ائمـه اطهار(ع) پرداخت و چنان توانى از خود مصروف داشت كه با وجود صغر سن، در شهر اصفهان مشهور خاص و عام گرديد و اين شهرت موجب شد كه در شهرهاى ديگر هم منبر برود. سخنرانيهايش در مسجد گوهر شاد زبانزد خاص و عام بود. او محقّقی كوشا و باهمّت بود. پس از وفات پدر به اقامه جماعت در مسجد قرچقه( سرجوى شاه - بهشتى ) و مسجد صحرا ( صحرا كارها ) پرداخت. وی با وجود بیماری و فلج شدن از جادّه صبر و رضا خارج نشد و پیوسته به یاد خدا بود و به مطالعه و تحقیق و سرودن شعر می پرداخت.
-.هدايةالصـالحين
+==وفات==
+در سال ۱۳۶۸ قمری در اثر سكته ی نـاقص در منـزل بسـتری بـود تا این که در سال 1374ق به علت بیماری رماتیسم و معالجات غلط پزشکان فلج شد و تا آخر عمر خانه نشین گردید.  وی در ۱۷ رمضان المبارك ۱۴۰۳ هجری قمری پس از ساليانی رنج بيماری بـه ديار باقی شتافت و در [[تکیه سادات بهشتی]] در [[تخت فولاد]] مدفون گرديد.<ref>مهدوی، سيری در تاريخ تخت فولاد، صص ۱۳۶_۱۳۷.</ref>
-.ديوان اشعار او كـه بـه چـاپ نرسـيده است .<ref>بهشتی، طه، تحفة الاحباب، ص46.</ref>
+اديب گرانمايه استاد« نحوى »  اشعار زیر را در رثايش  سروده که بر سنگ مزارش هم نوشته شده است :<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص 318-317.</ref>{{شعر}}
-. انیس المتّقین
-.دُرَر المواعظ» شامل 41 مجلس
-. «دیوان بهشتی»، مطبوع
-«عشریه» راجع به ایّام عاشورا
-. «علائم المتّقین» در شرح خطبه همام از نهج البلاغه در 3 جلد، مطبوع
-. «کنز المواعظ» در 51 مجلس
-. لئالی المواعظ
-.نوادر المواعظ<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص547-548.</ref>
-== وفات ==
-وی در ۱۷ رمضان المبارك ۱۴۰۳ هجری قمری پس از ساليانی رنج بيماری بـه ديار باقی شتافت و در [[تکیه ی سادات بهشتی|مقبره سادات بهشتی]] در [[تخت فولاد]] مدفون گرديد.<ref>[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سيری در تاريخ تخت فولاد، صص ۱۳۶_۱۳۷.</ref>
-اشعار زير بر سنگ نوشته مزارش چنين است:
-{{شعر}}
 {{ب|بهشتی مرغ روحش بال بگشاد|از اين خاكی قفس گرديـد آزاد}}
 {{ب|حسينی بود در سر تا سر عمـر |نشد ذكر حسينش يك دم از ياد}}
 {{ب|نكـو نـام شـريفش بـود طــه|كه با طه به جنّت همنشـين بـاد}}
-{{ب|به تاريخ وفاتش طبـع نحـوی|رقم زد: «عترت طه زو شـاد‌»}}
+{{ب|به تاريخ وفاتش طبـع نحـوی|رقم زد: «عترت طه ازو شـاد‌»}}
 {{پایان شعر}}
@@ سطر ۸۰: / سطر ۶۲: @@
 {{پانویس}}
+==منابع==
+*لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
+*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
+*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.
-==منبع==
-برگرفته از کتاب [[تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص۱۲۸
 [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
 [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
+[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
+[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
+[[رده:نویسندگان]]
+[[رده:معاصرین درگذشته]]
+[[رده:ائمه جماعت]]
+[[رده:مبلغین]]
+[[رده:خاندان سادات بهشتی]]

تفاوت میان نسخه‌های «سید طه بهشتی»

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۲۵

محتویات

زندگی‌نامه

ولادت

خاندان

اساتید

آثار و فعالیت ها

آثار

فعالیت ها

وفات

پانویس

منابع

منوی ناوبری

تفاوت میان نسخه‌های «سید طه بهشتی»

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۲۵

زندگی‌نامه

ولادت

خاندان

اساتید

آثار و فعالیت ها

آثار

فعالیت ها

وفات

پانویس

منابع

منوی ناوبری

جستجو