این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدحسین آیت میردامادی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش متن)
(اصلاح منبع)
 
(۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''سید محمدحسین آیت میردامادی'''، فرزند [[سید جعفر آیت میرداماد|سید محمدجعفر]]، متخلص به '''آیت ،''' متولد ۱۳۰۳ و متوفی 1380قمری است.  
'''سید محمدحسین آیت میردامادی''' (۱۳۰۳ق-1380ق)، فرزند [[سیدجعفر آیت میردامادی|سید محمدجعفر]]، متخلص به '''آیت،''' عالم فاضل وادیب شاعر بوده است.


ایشان در امامزاده سید محمد در سده مدفون است. وی از عالمان عارف و شایسته سده است.  تالیفات چند و دیوان اشعار دارد.  
==معرفی==
او متولد شب جمعه 23 ربیع الثّانی ۱۳۰۳ق است. عالمی زاهد و در کمال استغنا بود. و در عصر خفقان رضاشاهی و ایجاد فشارها و محدودیت های فراوان برای روحانیّت، با هزینه کردن وجوه شرعی برای طلّاب و اهل علم و تشویق آنان برای تحصیل در حوزه، نقش مهمی در ادامه حیات سلسله روحانیت و علماء دیار خویش داشته است. وی طبع شعر نیز داشت.  


ابیات زیر از اشعار اوست<span> </span>:
ابیات زیر از اشعار اوست:


{{شعر}}
{{شعر}}
سطر ۱۱: سطر ۱۲:
{{ب| پرچم عباس بهر مشگ آبی سرنگون شد | حلق اصغر از برای جرعه آبی غرق خون شد }}
{{ب| پرچم عباس بهر مشگ آبی سرنگون شد | حلق اصغر از برای جرعه آبی غرق خون شد }}


{{ب| کاش می‌دیدید کاحوال فکار هردو چون شد | ليتكم في يوم عاشوراء جميعا تنظرونی <ref>اعلام اصفهان، ج ۲، ص ۶۴۶.</ref>}}
{{ب| کاش می‌دیدید کاحوال فکار هردو چون شد | ليتكم في يوم عاشوراء جميعا تنظرونی <ref>بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص 105.</ref>}}
{{پایان شعر}}
 
==اساتید==
وی در اصفهان خدمت آقا [[سید محمدباقر درچه‌ای|سیّد محمّدباقر درچه ای]]، آخوند [[کاشی]]، [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقائی]]، آخوند [[گزی]]، میر [[محمّدصادق مدرس خاتون آبادی]]، [[سیّد مهدی درچه ای]] و آخوند ملّا [[محمدحسین فشارکی اصفهانی|محمّد حسین فشارکی]] تَلّمذ نموده و مدّتی در قم در درس حاج شیخ [[عبدالکریم حائری یزدی]] حاضرشده است.
 
در نجف به درس آیات عظام آقا [[سید ابوالحسن اصفهانی|سیّد ابوالحسن اصفهانی]] و میرزا [[محمدحسین نائینی|محمّد حسین نائینی]] حاضر شده و پس از تکمیل تحصیلات خود به مولد خویش سِدِه [خمینی شهر کنونی] مراجعت نموده و به ارشاد و هدایت مردم و اقامه جماعت پرداخته است.
 
==آثار==
 
کتب زیر از اوست:
 
1. «دیوان آیت»
 
2. «رساله در قاعده علی الید» (تقریرات درس مرحوم نائینی)
 
3. «صومیّه» در مواعظ ماه رمضان
 
4. «عشریه» و غیره
 
تالیفات چند و دیوان اشعار ی نیز دارد.
 
==وفات==
سرانجام وی در شب جمعه اول ربیع الثانی 1380ق وفات یافته و جنب امامزاده سیّد محمّد [در خمینی شهر] مدفون گردید.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۴۶.</ref>


{{پایان شعر}}
==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />
==منبع==
 
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تاکنونمحمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.
==منابع==
 
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنوناصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.
 
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۴۰

سید محمدحسین آیت میردامادی (۱۳۰۳ق-1380ق)، فرزند سید محمدجعفر، متخلص به آیت، عالم فاضل وادیب شاعر بوده است.

معرفی

او متولد شب جمعه 23 ربیع الثّانی ۱۳۰۳ق است. عالمی زاهد و در کمال استغنا بود. و در عصر خفقان رضاشاهی و ایجاد فشارها و محدودیت های فراوان برای روحانیّت، با هزینه کردن وجوه شرعی برای طلّاب و اهل علم و تشویق آنان برای تحصیل در حوزه، نقش مهمی در ادامه حیات سلسله روحانیت و علماء دیار خویش داشته است. وی طبع شعر نیز داشت.

ابیات زیر از اشعار اوست:

شیعیان درد دلم از حد طاقت بر فزون شد چون شبيه مصطفی اکبر قتیل قوم دون شد
پرچم عباس بهر مشگ آبی سرنگون شد حلق اصغر از برای جرعه آبی غرق خون شد
کاش می‌دیدید کاحوال فکار هردو چون شد ليتكم في يوم عاشوراء جميعا تنظرونی [۱]

اساتید

وی در اصفهان خدمت آقا سیّد محمّدباقر درچه ای، آخوند کاشی، جهانگیرخان قشقائی، آخوند گزی، میر محمّدصادق مدرس خاتون آبادی، سیّد مهدی درچه ای و آخوند ملّا محمّد حسین فشارکی تَلّمذ نموده و مدّتی در قم در درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی حاضرشده است.

در نجف به درس آیات عظام آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی و میرزا محمّد حسین نائینی حاضر شده و پس از تکمیل تحصیلات خود به مولد خویش سِدِه [خمینی شهر کنونی] مراجعت نموده و به ارشاد و هدایت مردم و اقامه جماعت پرداخته است.

آثار

کتب زیر از اوست:

1. «دیوان آیت»

2. «رساله در قاعده علی الید» (تقریرات درس مرحوم نائینی)

3. «صومیّه» در مواعظ ماه رمضان

4. «عشریه» و غیره

تالیفات چند و دیوان اشعار ی نیز دارد.

وفات

سرانجام وی در شب جمعه اول ربیع الثانی 1380ق وفات یافته و جنب امامزاده سیّد محمّد [در خمینی شهر] مدفون گردید.[۲]

پانویس

  1. بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص 105.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۴۶.

منابع

  • بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.