این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید عبدالرسول بزمی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(درج عکس)
(ویرایش متن)
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:A-bazmiii.jpg|بندانگشتی|357x357پیکسل|سیّد عبدالرّسول شجره متخلّص به «بزمی»  شاعر عارف ادیب و واعظ. در قرن چهاردهم هجری می زیست.]]
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}[[پرونده:A-bazmiii.jpg|بندانگشتی|357x357پیکسل|سیّد عبدالرّسول شجره متخلّص به «بزمی»  شاعر عارف ادیب و واعظ. در قرن چهاردهم هجری می زیست.]]
سیّد عبدالرّسول شجره متخلّص به «بزمی» [فرزند حاج سیّد اسماعیل و از نوادگان «شجره، ذاکر اصفهانی»] شاعر عارف ادیب و واعظ. در قرن چهاردهم هجری  
'''سیّد عبدالرّسول شجره'''(1285ق -1355ق) متخلّص به «'''بزمی'''» شاعر، عارف، ادیب و واعظ در قرن چهاردهم هجری است.
 
<br />


==معرفی==
==معرفی==
در سال 1285ق در اصفهان متولّد شده، از غزل سرایان اصفهان و از اعضاء قدیمی و محترم انجمن ادبی شیدا بود. ارادت خدمت آقا میرزا عباس صابرعلی پاقلعه ای داشت. و علاوه بر فضل و ادب در علم تجوید و قرائت به سبک مرحوم محمّدعاصم کاشانی مهارت داشت و در شناخت آثار هنری خصوصا نقاشی صاحب نظر بود.
سید عبدالرسول در سال 1285ق در اصفهان متولّد شد. وی فرزند حاج سیّد اسماعیل شجره<ref>مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص86.</ref> و نبیره شجره ذاکر اصفهانی، از سادات محترم<ref>جابری انصاری، بدایع و نوادر، ص31.</ref> است. از فرزندان وی [[سید حسین شجره بزمی|سید حسین شجره]]، شاعر، نویسنده و محقق است.
 
وی از غزل سرایان اصفهان و از اعضاء قدیمی و محترم انجمن ادبی شیدا بود و علاوه بر فضل و ادب در علم تجوید و قرائت به سبک مرحوم محمّدعاصم کاشانی مهارت داشت و در شناخت آثار هنری خصوصا نقاشی صاحب نظر بود.
 
مرحوم شجره خدمت آقا میرزا عباس صابرعلی پاقلعه ای ارادت داشت<ref>مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص86.</ref> و از معاصرانش مرحوم میرزا حسن آتش، از شعرای بزرگ اصفهان بود که هر دو با هم رفاقت داشتند. بزمی مانند رفیقش، آتش در حق [[محمدعلی صائب تبریزی|صائب]] اعتقادی عظیم داشت و در صدد اقتفای طرز وی نیز بود، اما مثل آتش از عهده برنمی آمد.<ref>همایی، دیوان طرب، ص 116.</ref>
[[حسن جابری انصاری|ميــرزا حسن خان جابرى انصارى]]، وى را چنـين معرفـى مى كند:<blockquote>از سادات محترم خوش طبع و باذوق و شيرين سخن و يكى از غـزل سـرايان نامى انجمن كه شصت سال قبل بزم انجم را لاله و سمن بود و به استقبال كليم گفته: </blockquote>{{شعر}}
{{ب|تــا از كنــارم آن بــت نامهربــان گذشــت |موج سرشگم از سر هفت آسمان گذشت<ref>جابرى انصارى، بدايع و نوادر، ص۳۱.</ref>}}
{{پایان شعر}}
 
 
از اشعار  اوست:
{{شعر}}
{{ب|با یاد دوست سر به گریبان که می برد| زین باغ برگ عیش به دامان که می برد}}
{{ب|جز یاد غنچه دهنت ای گل مراد | ما را به سیر باغ و گلستان که می برد<ref>مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص219؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص227؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج7، صص 2708 و 2709؛ مهدوی، تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی؛ یادداشت های محقّق گرامی آقای حمید خلیلیان؛ برقعی، سخنوران نامی معاصر ایران، ج3، ص1917؛ عارفچه، تذکره الشعراء، ص23.</ref>}}
{{پایان شعر}}
 


از اوست:
به مناسبت ميلاد باسعادت حضرت على(ع) چنين سروده است:<ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص108.</ref>


با یاد دوست سر به گریبان که می برد زین باغ برگ عیش به دامان که می برد
{{شعر}}
{{ب|بيا كـه رونـق ديگـر جهـان گرفـت امـروز | كه پرده از رخ خود دلسـتان گرفـت امـروز}}
{{ب|فــداى همــت مســت محبتــى كــز خــويش | سبك برآمـد و رطـل گـران گرفـت امـروز<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج4، ص231.</ref>}}
{{پایان شعر}}


جز یاد غنچه دهنت ای گل مراد ما را به سیر باغ و گلستان که می برد<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص219؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 86 و 87؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص227؛ مکارم الآثار، ج7، صص 2708 و 2709؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی؛ یادداشت های محقّق گرامی آقای حمید خلیلیان؛ بدایع و نوادر، ص31؛ سخنوران نامی معاصر ایران، ج3، ص1917؛ دانشوران اصفهان: مخطوط؛ دانشنامه تخت فولاد، ج1، ص302؛ تذکره الشعراء (عارفچه) ، ص23.</ref><ref>'''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، [[اعلام اصفهان]]،''' ج4، ص231</ref><br />
<br />


==وفات==
==وفات==
در سال 1355ق [12 آبان 1312 مطابق سنگ مزار او] وفات یافت و در تخت فولاد [تکیه آغاباشی] مدفون شد.
وی در 12 آبان 1312 ش مطابق با ۱۳۵۵ق وفات یافت و در [[تکیه آغاباشی]] واقع در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص 302-301.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />


=='''منبع'''==
==منابع==
برگفته از کتاب: '''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.'''
 
[[رده:تیرماه 1401]]
*لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
[[رده:کتاب اعلام اصفهان جلد چهارم]]
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]]
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:علمای قرن 14]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:واعظین]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۳۵

سیّد عبدالرّسول شجره متخلّص به «بزمی» شاعر عارف ادیب و واعظ. در قرن چهاردهم هجری می زیست.

سیّد عبدالرّسول شجره(1285ق -1355ق) متخلّص به «بزمی» شاعر، عارف، ادیب و واعظ در قرن چهاردهم هجری است.


معرفی

سید عبدالرسول در سال 1285ق در اصفهان متولّد شد. وی فرزند حاج سیّد اسماعیل شجره[۱] و نبیره شجره ذاکر اصفهانی، از سادات محترم[۲] است. از فرزندان وی سید حسین شجره، شاعر، نویسنده و محقق است.

وی از غزل سرایان اصفهان و از اعضاء قدیمی و محترم انجمن ادبی شیدا بود و علاوه بر فضل و ادب در علم تجوید و قرائت به سبک مرحوم محمّدعاصم کاشانی مهارت داشت و در شناخت آثار هنری خصوصا نقاشی صاحب نظر بود.

مرحوم شجره خدمت آقا میرزا عباس صابرعلی پاقلعه ای ارادت داشت[۳] و از معاصرانش مرحوم میرزا حسن آتش، از شعرای بزرگ اصفهان بود که هر دو با هم رفاقت داشتند. بزمی مانند رفیقش، آتش در حق صائب اعتقادی عظیم داشت و در صدد اقتفای طرز وی نیز بود، اما مثل آتش از عهده برنمی آمد.[۴]

ميــرزا حسن خان جابرى انصارى، وى را چنـين معرفـى مى كند:

از سادات محترم خوش طبع و باذوق و شيرين سخن و يكى از غـزل سـرايان نامى انجمن كه شصت سال قبل بزم انجم را لاله و سمن بود و به استقبال كليم گفته:

تــا از كنــارم آن بــت نامهربــان گذشــت موج سرشگم از سر هفت آسمان گذشت[۵]


از اشعار اوست:

با یاد دوست سر به گریبان که می برد زین باغ برگ عیش به دامان که می برد
جز یاد غنچه دهنت ای گل مراد ما را به سیر باغ و گلستان که می برد[۶]


به مناسبت ميلاد باسعادت حضرت على(ع) چنين سروده است:[۷]

بيا كـه رونـق ديگـر جهـان گرفـت امـروز كه پرده از رخ خود دلسـتان گرفـت امـروز
فــداى همــت مســت محبتــى كــز خــويش سبك برآمـد و رطـل گـران گرفـت امـروز[۸]


وفات

وی در 12 آبان 1312 ش مطابق با ۱۳۵۵ق وفات یافت و در تکیه آغاباشی واقع در تخت فولاد مدفون شد.[۹]

پانویس

  1. ↑ مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص86.
  2. ↑ جابری انصاری، بدایع و نوادر، ص31.
  3. ↑ مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص86.
  4. ↑ همایی، دیوان طرب، ص 116.
  5. ↑ جابرى انصارى، بدايع و نوادر، ص۳۱.
  6. ↑ مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص219؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص227؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج7، صص 2708 و 2709؛ مهدوی، تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی؛ یادداشت های محقّق گرامی آقای حمید خلیلیان؛ برقعی، سخنوران نامی معاصر ایران، ج3، ص1917؛ عارفچه، تذکره الشعراء، ص23.
  7. ↑ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص108.
  8. ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج4، ص231.
  9. ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص 302-301.

منابع

  • لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
برگرفته از «https://wiki.esfhozeh.ir/index.php?title=سید_عبدالرسول_بزمی_اصفهانی&oldid=45402»