این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید احمد مدرس حسینی خراسانی»
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
(ویرایش متن ویرایش پانویس و افزودن لینک، رده و منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''آقامیرزا احمد مدّرس | '''آقامیرزا احمد مدّرس'''(1281ق -1348ق) عالم فاضل، محقّق مدقّق، جامع معقول و منقول، از اجلّه فقهاء و مجتهدان و مدرّسین اصفهان است. | ||
<br /> | <br /> | ||
== | ==زندگی‌نامه== | ||
===ولادت=== | |||
وی در 29 ذی قعده سال 1281ق متولّد شد. | |||
===خاندان=== | |||
او فرزند سیّد محمّد حسینی خراسانی است | |||
====فرزندان==== | |||
از فرزندان میرزا احمد مدرس می تواو پس از نیل به اجتهاد، به نجف اشرف مهاجرت فرمود، و دوسالی آن جا بود. مجدّداً به اصفهان آمد، و در مدرسه نیماورد ساکن شدن به [[محمدباقر شهیدی علوی|حاج میرزا محمّد باقر شهیدی علوی]] از علمای فاضل اصفهان و سید محمد تقى علوى شهیدى اشاره کرد. | |||
===تحصیلات=== | |||
وی تحصیلات خویش را در اصفهان به پایان رساند و و پس از نیل به اجتهاد، به نجف اشرف مهاجرت فرمود و دوسالی آن جا بود. مجدّداً به اصفهان آمد و در [[مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه نیماورد]] ساکن شد و به در مسجد مجاور آن، امامت نمود.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، ص243.</ref> [[حسن جابری انصاری|میرزا حسن خان جابرى]] مى نویسد: <blockquote>« میرزا احمد اصفهانى عالمى پرهیزگار و سیدى عالى مقدار که پنجاه سال در مدرسه نماورد به تحصیل و تدریس و تکمیل ملکات نفسانیه گذرانده. در مسجد قرب مدرسه امامت مى نمود با جمعیت زیاد [...]»<ref>جابری انصاری، تاریخ اصفهان، ص305.</ref></blockquote> | |||
===اساتید=== | |||
اساتید وی عبارتند از: | |||
#[[ابوالمعالی کلباسی|مرحوم آقامیرزا ابوالمعالی کلباسی]] | |||
#[[سید مهدی بن سید محمدحسن نحوی|حاج سیّدمهدی نحوی]] | |||
#[[محمدحسن نجفی هزار جریبی|آقامیرزا محمّدحسن نجفی]] | |||
#[[محمدباقر نجفی مسجدشاهی|حاج شیخ محمّدباقر نجفی مسجدشاهی]] | |||
===شاگردان=== | |||
وی در مدرسه نیم‌آورد به تدریس فقه و اصول اشتغال جست و جمعی کثیر از فضلاء، در محضر او حاضر می شدند و استفاده علمی می کردند. | |||
شاگردش، سید مرتضى موحد ابطحى، در مصاحبه با مجله حوزه مى گوید:<blockquote> | |||
« شرح لمعه را نزد مرحوم میرزا احمد شهیدى خواندم. ایشان مجتهد بود و در تدریس شرح لمعه نظیر نداشت. درس را به سبک اجتهادى مى گفت. گاه افزون بر آنچه در متن کتاب آمده بود، شقوق متعددى را بیان مى کرد. وى تا آخر عمر تدریس شرح لمعه را رها نکرد [...] مرد بسیار پاک و مقدسى بود. نوع مؤمنین و مقدسین پشت سر ایشان نماز مى گزاردند. همیشه مسجد ایشان پر از جمعیت نمازگزار بود».<ref>مصاحبه با آیت الله سید مرتضی موحد ابطحی.</ref></blockquote>استاد [[جلال‌الدین همایی|جلال الدین همایى]] نیز مى نویسد: <blockquote>« وى در تدریس شرح لمعه که حوزه اش در ایوان بزرگ آن مدرسه تشکیل مى شد، تخصص و شهرتى عظیم داشت و همواره جمعى کثیر از طلاب به مدرس او مى رفتند و از آن جمله این حقیر بودم. به سبب ظرافت هایى که در اثناى درس و مخصوصا در اواخر درس داشت، همیشه طلاب با حالت خنده و بشاشت از پاى درس او بر مى خاستند. من کتاب نجاة العباد را در فقه بسیط و شرح باب حادى عشر را در کلام و شرح لمعه را در فقه استدلالى و علم رجال و درایه را از روى رجال ابوعلى خدمت آن عالم ربانى تحصیل کردم».<ref>همایی، محرم اسرار، صص25-24.</ref></blockquote> | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
سرانجام در شنبه 12 ذی القعده الحرام 1348ق وفات یافت، و در منزل خود مدفون شد. سپس به نجف اشرف نقل گردید، و در آن ارض اقدس مدفون شد. | سرانجام در شنبه 12 ذی القعده الحرام 1348ق وفات یافت، و در منزل خود در کوچه درخت سوخته پشت مدرسه نیم آورد مدفون شد. سپس به نجف اشرف نقل گردید، و در آن ارض اقدس مدفون شد.<ref>مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص82؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص248- 249.</ref> | ||
میرزا حسن خان جابری انصاری در تاریخ وفات او گفته است: | میرزا حسن خان جابری انصاری در تاریخ وفات او گفته است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|بنوشت جابری پی فوتش که «جدّ او|معراج احمدیش برد از براق علم}} | {{ب|بنوشت جابری پی فوتش که «جدّ او|معراج احمدیش برد از براق علم<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 477.</ref><br />}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
==منابع== | |||
== | |||
* مهدوی، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
* مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:مرداد ماه 1401]] | [[رده:مرداد ماه 1401]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
[[رده:مدرسین]] | |||
[[رده:شاگردان ابوالمعالی کلباسی]] | |||
[[رده:شاگردان محمدباقر نجفی]] | |||
[[رده:مدفونین در حرم حضرت علی(ع)]] | |||
نسخهٔ ۱۶ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۰۶
آقامیرزا احمد مدّرس(1281ق -1348ق) عالم فاضل، محقّق مدقّق، جامع معقول و منقول، از اجلّه فقهاء و مجتهدان و مدرّسین اصفهان است.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در 29 ذی قعده سال 1281ق متولّد شد.
خاندان
او فرزند سیّد محمّد حسینی خراسانی است
فرزندان
از فرزندان میرزا احمد مدرس می تواو پس از نیل به اجتهاد، به نجف اشرف مهاجرت فرمود، و دوسالی آن جا بود. مجدّداً به اصفهان آمد، و در مدرسه نیماورد ساکن شدن به حاج میرزا محمّد باقر شهیدی علوی از علمای فاضل اصفهان و سید محمد تقى علوى شهیدى اشاره کرد.
تحصیلات
وی تحصیلات خویش را در اصفهان به پایان رساند و و پس از نیل به اجتهاد، به نجف اشرف مهاجرت فرمود و دوسالی آن جا بود. مجدّداً به اصفهان آمد و در مدرسه نیماورد ساکن شد و به در مسجد مجاور آن، امامت نمود.[۱] میرزا حسن خان جابرى مى نویسد:
« میرزا احمد اصفهانى عالمى پرهیزگار و سیدى عالى مقدار که پنجاه سال در مدرسه نماورد به تحصیل و تدریس و تکمیل ملکات نفسانیه گذرانده. در مسجد قرب مدرسه امامت مى نمود با جمعیت زیاد [...]»[۲]
اساتید
اساتید وی عبارتند از:
- مرحوم آقامیرزا ابوالمعالی کلباسی
- حاج سیّدمهدی نحوی
- آقامیرزا محمّدحسن نجفی
- حاج شیخ محمّدباقر نجفی مسجدشاهی
شاگردان
وی در مدرسه نیم‌آورد به تدریس فقه و اصول اشتغال جست و جمعی کثیر از فضلاء، در محضر او حاضر می شدند و استفاده علمی می کردند.
شاگردش، سید مرتضى موحد ابطحى، در مصاحبه با مجله حوزه مى گوید:
« شرح لمعه را نزد مرحوم میرزا احمد شهیدى خواندم. ایشان مجتهد بود و در تدریس شرح لمعه نظیر نداشت. درس را به سبک اجتهادى مى گفت. گاه افزون بر آنچه در متن کتاب آمده بود، شقوق متعددى را بیان مى کرد. وى تا آخر عمر تدریس شرح لمعه را رها نکرد [...] مرد بسیار پاک و مقدسى بود. نوع مؤمنین و مقدسین پشت سر ایشان نماز مى گزاردند. همیشه مسجد ایشان پر از جمعیت نمازگزار بود».[۳]
استاد جلال الدین همایى نیز مى نویسد:
« وى در تدریس شرح لمعه که حوزه اش در ایوان بزرگ آن مدرسه تشکیل مى شد، تخصص و شهرتى عظیم داشت و همواره جمعى کثیر از طلاب به مدرس او مى رفتند و از آن جمله این حقیر بودم. به سبب ظرافت هایى که در اثناى درس و مخصوصا در اواخر درس داشت، همیشه طلاب با حالت خنده و بشاشت از پاى درس او بر مى خاستند. من کتاب نجاة العباد را در فقه بسیط و شرح باب حادى عشر را در کلام و شرح لمعه را در فقه استدلالى و علم رجال و درایه را از روى رجال ابوعلى خدمت آن عالم ربانى تحصیل کردم».[۴]
وفات
سرانجام در شنبه 12 ذی القعده الحرام 1348ق وفات یافت، و در منزل خود در کوچه درخت سوخته پشت مدرسه نیم آورد مدفون شد. سپس به نجف اشرف نقل گردید، و در آن ارض اقدس مدفون شد.[۵]
میرزا حسن خان جابری انصاری در تاریخ وفات او گفته است:
| بنوشت جابری پی فوتش که «جدّ او | معراج احمدیش برد از براق علم[۶] |
پانویس
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، ص243.
- ↑ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، ص305.
- ↑ مصاحبه با آیت الله سید مرتضی موحد ابطحی.
- ↑ همایی، محرم اسرار، صص25-24.
- ↑ مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص82؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص248- 249.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 477.
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.