این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «حسین بن باقر نایینی اصفهانی»
Kh1.ghorbani (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) جز |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''آخوند ملّا حسین بن میرزا باقر نائینی'''، از علماء و فضلای اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بوده است. | '''آخوند ملّا حسین بن میرزا باقر نائینی'''، از علماء و فضلای اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بوده است. | ||
== | ==زندگی نامه== | ||
وی از شاگردان | او در یکی از حجرات [[مدرسه مسجد سید|مسجد سیّد]] سکونت داشته و سطوح فقه و اصول و ادبیات تدریس می نموده است. | ||
شیخ فخرالدین فشارکی در یادداشت های خود می نویسد: <blockquote>« در آن وقت بعضی حجرات فوقانی مسجد سید بعضی از اهل علم و بعضی دیگر که در زمره طلاب شاید محسوب میشدند، روزها بلکه شبها هم سکنی و منزل داشتند که از جمله آنها طلبه فاضلی بود که مخصوصا در علم نحو و صرف در اصفهان متخصص بود و در حجرات فوقانی مشرقی منزل داشت و مرد مقدس زاهد هم بود و زوجه و عیال هم اختیار ننموده بودو از معمرین بود. او آخوند ملا حسین نائینی بود و تنها در حجره مذکور بیتوته می کرد و رندگی می نمود.»<ref>فشارکی، الامال و شرح ایام حیات و الاحوال، ص33، مخلوط.</ref> </blockquote> | |||
===اساتید=== | |||
وی از شاگردان [[محمد کاشانی|آخوند ملّا محمد کاشانی]] بوده و در دستگاه آقایان [[خاندان مسجد شاهی|مسجد شاهی]] اصفهان موقعیتی داشته است. | |||
===شاگردان=== | |||
وی شاگردان زیادی را تربیت کرده از جمله: | |||
*[[رضا بن عبدالرحیم کلباسی|حاج میرزا رضا کلباسی]] | |||
*[[سید حسن بن مسیح موسوی خوانساری چهارسوقی|حاج میرزا سیّد حسن چهارسوقی]] .<ref>بلاغی، تاریخ نائین، ج4، ص46؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص530؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص195؛ روضاتی، زندگانی آیت اللَّه چهارسوقی، ص164.</ref> | |||
*[[غلامرضا گورتانی]]<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص433-434.</ref> | |||
== | ==وفات== | ||
این عالم سرانجام در زمستان سال 1325ق شبانه از ضعف و پیری پاهایش در خواب زیر کرسی سوخته و بدین علّت وفات یافته، در [[تخت فولاد]]، در بقعه [[تکیه بیدآبادی|آقا محمّد بیدآبادی]] و پایین پای علامه آقا [[محمد بیدآبادی]] مدفون گردید. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۳۸.</ref> | |||
سید عبدالحجه بلاغی مینویسد: | |||
« از علمای اتقیا بود. شبی آتش در خرمن هستی او افتاد و سوخت و وفات یافت.»<ref>بلاغی، انساب خاندانهای مردم نائین، ص145.</ref> | |||
سید مصلح الدین مهدوی می نویسد:<blockquote>«نگارنده از قول عالم جلیل مرحوم حاج رضا کلباسی نقل می کند که ایشان پس از تجلیل زیادکه از مشارالیه فرمودند و اینکه وی از اساتید مقدماتی ایشان بوه، فرمودند روز تشیع جنازه او حاضر بودیم. در موقع حفر قبر وی به قبر آقا محمد بیدآبادی راه یافت و پاهای آقا محمد را جمیع حاضرین که خود جزو آنها بودم، مشاهده کردند که بعد از گذشت 127 سال هیچ تغییری نکرده بود.»<ref>مهدوی، دارالعلم شرق، مخلوط، ص135،</ref></blockquote> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1394. | |||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده: | [[رده:مدرسین]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
[[رده:شاگردان آخوند کاشی]] | |||
[[رده:نیازمند درج تصویر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۱۴
آخوند ملّا حسین بن میرزا باقر نائینی، از علماء و فضلای اصفهان در اواخر دوره قاجاریه بوده است.
زندگی نامه
او در یکی از حجرات مسجد سیّد سکونت داشته و سطوح فقه و اصول و ادبیات تدریس می نموده است.
شیخ فخرالدین فشارکی در یادداشت های خود می نویسد:
« در آن وقت بعضی حجرات فوقانی مسجد سید بعضی از اهل علم و بعضی دیگر که در زمره طلاب شاید محسوب میشدند، روزها بلکه شبها هم سکنی و منزل داشتند که از جمله آنها طلبه فاضلی بود که مخصوصا در علم نحو و صرف در اصفهان متخصص بود و در حجرات فوقانی مشرقی منزل داشت و مرد مقدس زاهد هم بود و زوجه و عیال هم اختیار ننموده بودو از معمرین بود. او آخوند ملا حسین نائینی بود و تنها در حجره مذکور بیتوته می کرد و رندگی می نمود.»[۱]
اساتید
وی از شاگردان آخوند ملّا محمد کاشانی بوده و در دستگاه آقایان مسجد شاهی اصفهان موقعیتی داشته است.
شاگردان
وی شاگردان زیادی را تربیت کرده از جمله:
وفات
این عالم سرانجام در زمستان سال 1325ق شبانه از ضعف و پیری پاهایش در خواب زیر کرسی سوخته و بدین علّت وفات یافته، در تخت فولاد، در بقعه آقا محمّد بیدآبادی و پایین پای علامه آقا محمد بیدآبادی مدفون گردید. [۴]
سید عبدالحجه بلاغی مینویسد:
« از علمای اتقیا بود. شبی آتش در خرمن هستی او افتاد و سوخت و وفات یافت.»[۵]
سید مصلح الدین مهدوی می نویسد:
«نگارنده از قول عالم جلیل مرحوم حاج رضا کلباسی نقل می کند که ایشان پس از تجلیل زیادکه از مشارالیه فرمودند و اینکه وی از اساتید مقدماتی ایشان بوه، فرمودند روز تشیع جنازه او حاضر بودیم. در موقع حفر قبر وی به قبر آقا محمد بیدآبادی راه یافت و پاهای آقا محمد را جمیع حاضرین که خود جزو آنها بودم، مشاهده کردند که بعد از گذشت 127 سال هیچ تغییری نکرده بود.»[۶]
پانویس
- ↑ فشارکی، الامال و شرح ایام حیات و الاحوال، ص33، مخلوط.
- ↑ بلاغی، تاریخ نائین، ج4، ص46؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص530؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص195؛ روضاتی، زندگانی آیت اللَّه چهارسوقی، ص164.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص433-434.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۳۸.
- ↑ بلاغی، انساب خاندانهای مردم نائین، ص145.
- ↑ مهدوی، دارالعلم شرق، مخلوط، ص135،
منابع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1394.
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.