این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید مهدی میرعمادی خاتون آبادی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
جز
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند تصویر }}
{{نیازمند تصویر }} {{بررسی رده}}
{{بررسی رده}}
'''سید مهدی میرعمادی'''(1326ق-1404ق) عالم فاضل فرزند [[سید عبدالحسین سیدالعراقین]] در قرن چهاردهم بوده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص416</ref>
'''سید مهدی میرعمادی'''(1326ق-1404ق) عالم فاضل فرزند [[سید عبدالحسین سیدالعراقین]] در قرن چهاردهم بوده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص416</ref>



نسخهٔ ‏۸ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۲۵

سید مهدی میرعمادی(1326ق-1404ق) عالم فاضل فرزند سید عبدالحسین سیدالعراقین در قرن چهاردهم بوده است.[۱]

معرفی

سید مهدی در غرّه ماه مبارک رمضان 1326 در نجف اشرف متولّد شد.

وی نیز همچون برادرش سید مصطفی میرعمادی عالمی خلیق و مهربان و مورد وثوق و احترام مردم بود و در مسجد قصر منشی امامت جماعت می نمود. او داماد دانشمند فقید محمّد باقر الفت بود.[۲]

در سال 1327 به همراه پدر بزرگوارش به اصفهان آمد و به تحصیل علوم دینی پرداخت.

از اساتیدش در اصفهان شیخ علی مدرّس یزدی ،شیخ محمّد حکیم خراسانی وآیت اللّه سیّد محمّد نجف آبادی را می توان نام برد.[۳]

وفات

وی در روز جمعه 12 ذی قعده 1404ق وفات یافت و در بقعه پدرش در تکیه سیدالعراقین مدفون شد.

مرحوم سیّد مجتبی کیوان در وفات او چنین سروده:

گفت «کیوان» به صد افسوس به تاریخ وفاتش:«مهدی میرعمادی گهر حلم و کرامت[۴]

پانویس

  1. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص416
  2. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص416؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص148.
  3. مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج2، ص347؛ مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج3، صص273-274.
  4. قاسمی، شرح مجموعه گل، صص148-149.

منابع

  • قاسمی، رحیم، شرح مجموعه گل، اصفهان، سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، 1389.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.