این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدباقر انوری اصفهانی»
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) (رده زدن) |
(درج شعر) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:Mohammadbagher lomee anvari.jpg|بندانگشتی|محمدباقر لمعه انواری اصفهانی]] | [[پرونده:Mohammadbagher lomee anvari.jpg|بندانگشتی|محمدباقر لمعه انواری اصفهانی]] | ||
''' | '''محمد باقر انوری''' (1321ق- 1385ق)متخلص به '''«لمعه»''' شاعر ادیب فاضل چهارمین فرزند [[عبدالکریم سودائی دستگردی|ملا عبدالکریم ادیب الشریعه سودایی دستگردی]]<nowiki/>است.<ref>انوری، انوار سهیلی، ص805.</ref> | ||
== | ==زندگی نامه== | ||
وی | لمعه اصفهانی در سال 1280 ش در دستگرد خیار اصفهان متولد شد.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص786؛ انواری، انوار سهیلی، ص805.</ref> وی علوم قدیمه را به طور متفرق در دستگرد فرا گرفت . | ||
سپس منبر را ترک نموده به | وی ابتدا در کسوت روحانیت بود و در بخش دستگرد امور مذهبی را اداره می کرد، سپس در سال 1309 ش منبر را ترک نموده به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و مدیریت دبستان حسین آباد را به عهده گرفت.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص24و25.</ref> | ||
از | وی سال ها مدیریت دبستان حسین آباد را داشت و از کارمندان صدیق و فعال فرهنگ اصفهان بود. او از شعرای باذوق و خوش قریحه اصفهان بوده و در انجمن شعرا شرکت می کرد. | ||
محمدباقر سرودن شعر را از پدرش ملا عبدالکریم متخلص به سودایی فراگرفت. پدرش منظومه ای تحت عنوان انوار سهیلی دارد. | |||
اغلب اشعار او جنبه انتقادى و اجتماعى و سیاسى دارد. دیدگاه هاى سیاسى او در اشعار باعث گردید که او را به گروه هاى کمونیستى منتسب نمایند. از این رو در پاسخ به این افتراها در سال 1327ش با شِکوه به درگاه خداوند جل و على اشعاری را مى سراید. از جمله شاگردان وی به [[عبدالعلی ادیب برومند]] می توان اشاره کرد. | |||
از اشعار اوست: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|نرفتم دبستان ندیدم معلم | کمی آزمودم ز مردم زبانی }} | |||
{{ب|بود این سواد من از خود در آری | گرفتم ز افواه عالی و دانی <ref>انواری، انوار سهیلی، ص805؛ لمعه، دیوان لمعه، ص9.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
== آثار == | |||
محمد باقر انوری از خود آثاری به جا گذاشته از جمله: | |||
«نامه دهقان» <ref>مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 409 - 410.</ref>وی که این کتاب را براى تنویر افکار دهقانان و کارگران و تبیین ارزش زحمت کشان نوشته بود که با استقبال عموم هم مواجه شد و زود کمیاب گردید. | |||
«دیوان لمعه» در سال1372ش به اهتمام فرزندش مصطفی انواری در 163 صفحه به چاپ رسید.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج4، ص24-25.</ref> | |||
وی صاحب دیوان اشعار نیز هست. اشعار زیر سروده اوست: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| ای عکس ز من تو در جهان می مانی| من خاک شوم تو جاودان می مانی}} | {{ب| ای عکس ز من تو در جهان می مانی| من خاک شوم تو جاودان می مانی}} | ||
{{ب| تو آینه دعا و نفرین هستی| از نیک و بد کسان نشان می مانی<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص110.</ref>}} | {{ب| تو آینه دعا و نفرین هستی| از نیک و بد کسان نشان می مانی<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص110.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}<br /> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در یکشنبه 14 محرم 1385ه.ق وفات یافته و در [[تکیه شیخ مرتضی ریزی]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید. <ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص786؛ سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص124؛ مزارات اصفهان، ص214.</ref> | وی در یکشنبه 14 محرم 1385ه.ق وفات یافته و در [[تکیه شیخ مرتضی ریزی]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید. <ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص786؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص124؛ مهدوی، مزارات اصفهان، ص214.</ref> | ||
[[جلال‌الدین همایی|استاد همایى]] متخلص به «سنا» در رثاى او ماده تاریخ زیر را سروده که بر سنگ مزارش پس از اشعارى از او نوشته شده است: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|بهر تاریخش سنا پا در میان بنهاد و گفت|لمعه تابنده محو عالم انوار شد}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394. | |||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفریحی شهرداری اصفهان،1386. | |||
*لطفی، عليرضا(حامد اصفهانی)،تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ دی ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۰۸
محمد باقر انوری (1321ق- 1385ق)متخلص به «لمعه» شاعر ادیب فاضل چهارمین فرزند ملا عبدالکریم ادیب الشریعه سودایی دستگردیاست.[۱]
زندگی نامه
لمعه اصفهانی در سال 1280 ش در دستگرد خیار اصفهان متولد شد.[۲] وی علوم قدیمه را به طور متفرق در دستگرد فرا گرفت .
وی ابتدا در کسوت روحانیت بود و در بخش دستگرد امور مذهبی را اداره می کرد، سپس در سال 1309 ش منبر را ترک نموده به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و مدیریت دبستان حسین آباد را به عهده گرفت.[۳]
وی سال ها مدیریت دبستان حسین آباد را داشت و از کارمندان صدیق و فعال فرهنگ اصفهان بود. او از شعرای باذوق و خوش قریحه اصفهان بوده و در انجمن شعرا شرکت می کرد.
محمدباقر سرودن شعر را از پدرش ملا عبدالکریم متخلص به سودایی فراگرفت. پدرش منظومه ای تحت عنوان انوار سهیلی دارد.
اغلب اشعار او جنبه انتقادى و اجتماعى و سیاسى دارد. دیدگاه هاى سیاسى او در اشعار باعث گردید که او را به گروه هاى کمونیستى منتسب نمایند. از این رو در پاسخ به این افتراها در سال 1327ش با شِکوه به درگاه خداوند جل و على اشعاری را مى سراید. از جمله شاگردان وی به عبدالعلی ادیب برومند می توان اشاره کرد.
از اشعار اوست:
| نرفتم دبستان ندیدم معلم | کمی آزمودم ز مردم زبانی | |
| بود این سواد من از خود در آری | گرفتم ز افواه عالی و دانی [۴] |
آثار
محمد باقر انوری از خود آثاری به جا گذاشته از جمله:
«نامه دهقان» [۵]وی که این کتاب را براى تنویر افکار دهقانان و کارگران و تبیین ارزش زحمت کشان نوشته بود که با استقبال عموم هم مواجه شد و زود کمیاب گردید.
«دیوان لمعه» در سال1372ش به اهتمام فرزندش مصطفی انواری در 163 صفحه به چاپ رسید.[۶]
وی صاحب دیوان اشعار نیز هست. اشعار زیر سروده اوست:
| ای عکس ز من تو در جهان می مانی | من خاک شوم تو جاودان می مانی | |
| تو آینه دعا و نفرین هستی | از نیک و بد کسان نشان می مانی[۷] |
وفات
وی در یکشنبه 14 محرم 1385ه.ق وفات یافته و در تکیه شیخ مرتضی ریزی در تخت فولاد مدفون گردید. [۸]
استاد همایى متخلص به «سنا» در رثاى او ماده تاریخ زیر را سروده که بر سنگ مزارش پس از اشعارى از او نوشته شده است:
| بهر تاریخش سنا پا در میان بنهاد و گفت | لمعه تابنده محو عالم انوار شد |
پانویس
- ↑ انوری، انوار سهیلی، ص805.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص786؛ انواری، انوار سهیلی، ص805.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص24و25.
- ↑ انواری، انوار سهیلی، ص805؛ لمعه، دیوان لمعه، ص9.
- ↑ مهدوی، تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 409 - 410.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج4، ص24-25.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص110.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص786؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص124؛ مهدوی، مزارات اصفهان، ص214.
منابع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
- لطفی، عليرضا(حامد اصفهانی)،تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.