عبدالکریم سودائی دستگردی

عبدالکریم دستگردی متخلّص به «سودائی» و معروف به «ادیب الشّریعه» و «حاج آخوند» فرزند ملاّ عبدالرزاق بن اسماعیل، عالم فاضل و ادیب شاعر.

زندگی‌نامه

از علماء و شعرای قرن چهاردهم هجری. در غرّه محرم 1281ق در قریه «دستگرد خیار» اصفهان متولّد گردیده و در مولد خویش و اصفهان کسب فضائل و علوم از فقه و اصول و صرف و نحو و غیره نموده و نزد آقا میرزا محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات) و شیخ محمّدتقی آقانجفی و میرزا محمّدحسن نجفی و دیگران تحصیل نموده و از اساتید نامبرده به کسب اجازه مفتخر گردید.

در ایام تحصیل عمر به قناعت گذرانیده و از راه کتابت اعاشه می نمود. او پس از اتمام تحصیلات، در زادگاه خود به تدریس در مکتب خانه و یا جهت اهل فضل و حلّ و فصل مشکلات مردم آن حدود مشغول شد. در شعر صاحب قریحه بود و به فارسی و عربی استادانه شعر می گفت و در انجمن های ادبی اصفهان خصوصا انجمن شیدا شرکت می کرد.

دو فرزندش دکتر ابراهیم انواری و محمّدباقر لمعه از شعراء و ادبای زمان خویش به شمار می رفته اند.

این شعر از اوست:

راحت و عشرت و فراغت دل نشود جمع با جهان داری

روغن کنجد ار ببینی صاف یادآور ز سنگ عصّاری

آثار

کتب و رسائل زیر از اوست:

1. «اجمالی در احوالات پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله »2. «ترجمه الدّرر» در ترجمه کلمات قصار حضرت علی علیه السلام3. «خسمه طیبه» مجموعه از اشعار اوست در مناقب و مراثی4. «دیوان قصائد مراثی»، [که در سال 1357ش به خط جلی و خوب ناظم در تهران چاپ و منتشر شد.]5. «دیوان غزلیّات و رباعیّات»6. «شمس و قهقهه» به بحر «خسرو و شیرین» نظامی7. «ضیاء الابصار فی احوال الاطهار»8. «دیوان گلزار چند قصیده از سودائی دستگردی» [که به اهتمام دکتر ابراهیم انواری، فرزند شاعر در سال 1336ش به طبع رسید.]9. «ملتقط اللّغه» که در آن 15 هزار لغت عربی به فارسی ترجمه شده است.10. منظومه «انوار سهیلی» معروف ترین اثر اوست. و به همین جهت به «ناظم السهیلی» معروف بود و نام فامیلی خود را «انواری» نهاد. این منظومه در سال 1371ش به اهتمام مهندس حسین انواری فرزند دکتر ابراهیم انواری به طبع رسید.

وفات

سرانجام در [ربیع الاوّل] 1352ق وفات یافته و در قبرستان عمومی روستای دستگرد مدفون شد.

منبع

برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان (کتاب)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.