این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین مولوی کتابفروش خوانساری»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Kh1.farokhi (بحث | مشارکتها) (ویرایش جزیی) |
(ایجاد لینک) |
||
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
وی نزد علمای اصفهان تحصیل نموده و مانند پدر به شغل کتابفروشی پرداخته و از راه طبع کتب دینی خدمت شایسته ای به علم و دین انجام داد. | وی نزد علمای اصفهان تحصیل نموده و مانند پدر به شغل کتابفروشی پرداخته و از راه طبع کتب دینی خدمت شایسته ای به علم و دین انجام داد. | ||
اساتید وی عبارتند از حضرات آیات: حاج میرزا یحیی مستوفی بیدآبادی(وی داماد آیت‌اللّه مستوفی بیدآبادی بود)،<ref>الشیخ العالم الفقیه الاصولی الرجالی المتتبّع الماهر الحاج میرزا یحیی بن المیرزا محمّد شفیع المستوفی (المتوفّی هو 1281) البیدآبادی الاصفهانی. کان مع المهاره فی الفقه والاصول والرجال، ادیباً منشیاً بلیغاً شاعراً مجیداً حسن الخط والانشاء والمحاضره، مجموعه کمال، من محاسن هذا العصر، وقد منّ اللّه علیه بتهیئه الاسباب منها الکتب التی حازتها خزانته، سیّما العزیزه النفیسه منها ولا یخلو جلّها من خطوطه وتعلیقاته وتحقیقاته. تشرّف فی سنه 1318 للزیاره من اصفهان الی النجف بعد ابتلائه بسبب انکسار ورکه بالزمن، بحیث لم یکن مدّه خمس و عشرین سنه قادراً علی المشی من سنه 1290 الی سنه 1315 فألّف فی تلک السنه کتاباً فی فضائل الصدیقه الطاهره سلام اللّه علیها فعوفی من برکتها بغته لیله تمام الکتاب. و له تصانیف کثیره تبلغ ثلاثین کباراً و صغاراً، منها: کتابه فی تعیین الثقل الاکبر و کتاب تفضیل الائمه علی الملائکه. و بعد الزیاره رجع الی اصفهان و توفّی بها لیله الجمعه 2 ج 1 سنه 1325... وحدّثنی بجمله من احواله ابن اخته وهو السیّد ابوالقاسم الصفوی الاصفهانی المشتهر بالمحرّر المتوفّی بالنجف 1370 وذکر انّه خاله. نقباء البشر بخش مخطوط.</ref> [[عبدالکریم گزی|آخوند ملّا عبدالکریم گزی]]، [[مرتضی ریزی|شیخ مرتضی ریزی]]، [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|شیخ محمّد تقی آقا نجفی]]<ref>سیری در تاریخ تخت فولاد، ص 198.</ref> | اساتید وی عبارتند از حضرات آیات: [[یحیی مستوفی بیدآبادی|حاج میرزا یحیی مستوفی بیدآبادی(]]<nowiki/>وی داماد آیت‌اللّه مستوفی بیدآبادی بود)،<ref>الشیخ العالم الفقیه الاصولی الرجالی المتتبّع الماهر الحاج میرزا یحیی بن المیرزا محمّد شفیع المستوفی (المتوفّی هو 1281) البیدآبادی الاصفهانی. کان مع المهاره فی الفقه والاصول والرجال، ادیباً منشیاً بلیغاً شاعراً مجیداً حسن الخط والانشاء والمحاضره، مجموعه کمال، من محاسن هذا العصر، وقد منّ اللّه علیه بتهیئه الاسباب منها الکتب التی حازتها خزانته، سیّما العزیزه النفیسه منها ولا یخلو جلّها من خطوطه وتعلیقاته وتحقیقاته. تشرّف فی سنه 1318 للزیاره من اصفهان الی النجف بعد ابتلائه بسبب انکسار ورکه بالزمن، بحیث لم یکن مدّه خمس و عشرین سنه قادراً علی المشی من سنه 1290 الی سنه 1315 فألّف فی تلک السنه کتاباً فی فضائل الصدیقه الطاهره سلام اللّه علیها فعوفی من برکتها بغته لیله تمام الکتاب. و له تصانیف کثیره تبلغ ثلاثین کباراً و صغاراً، منها: کتابه فی تعیین الثقل الاکبر و کتاب تفضیل الائمه علی الملائکه. و بعد الزیاره رجع الی اصفهان و توفّی بها لیله الجمعه 2 ج 1 سنه 1325... وحدّثنی بجمله من احواله ابن اخته وهو السیّد ابوالقاسم الصفوی الاصفهانی المشتهر بالمحرّر المتوفّی بالنجف 1370 وذکر انّه خاله. نقباء البشر بخش مخطوط.</ref> [[عبدالکریم گزی|آخوند ملّا عبدالکریم گزی]]، [[مرتضی ریزی|شیخ مرتضی ریزی]]، [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|شیخ محمّد تقی آقا نجفی]]<ref>سیری در تاریخ تخت فولاد، ص 198.</ref> | ||
پدرش، ملّا محمّد عالمی فاضل بوده و شغل کتابفروشی داشت و در 10 ذی القعده 1307 وفات یافت و در قسمت جنوب غربی مزار محقق خواجوئی مدفون گردید و سپس بقعه‌ای جهت او ساختند. اشعار زیر را فرزندش در وفاتش سروده است:<ref>گوهر گران بها از مرحوم سید مصلح الدین مهدوی، مخطوط.</ref> | پدرش، ملّا محمّد عالمی فاضل بوده و شغل کتابفروشی داشت و در 10 ذی القعده 1307 وفات یافت و در قسمت جنوب غربی مزار محقق خواجوئی مدفون گردید و سپس بقعه‌ای جهت او ساختند. اشعار زیر را فرزندش در وفاتش سروده است:<ref>گوهر گران بها از مرحوم سید مصلح الدین مهدوی، مخطوط.</ref> | ||
| سطر ۳۵: | سطر ۳۵: | ||
او سرانجام در سلخ شعبان سال 1366ق در سنّ نزدیک به هشتاد سالگی وفات یافت و در جنب پدر واقع در [[تکیه ملا اسماعیل خواجویی]] [[تخت فولاد]] مدفون گردید. | او سرانجام در سلخ شعبان سال 1366ق در سنّ نزدیک به هشتاد سالگی وفات یافت و در جنب پدر واقع در [[تکیه ملا اسماعیل خواجویی]] [[تخت فولاد]] مدفون گردید. | ||
مرحوم میرزا حبیب اللّه نیّر در وفاتش گوید: | مرحوم میرزا [[حبیب‌الله نیر اصفهانی|حبیب اللّه نیّر]] در وفاتش گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| سطر ۷۰: | سطر ۷۰: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
<br /> | |||
=='''پانویس'''== | =='''پانویس'''== | ||
| سطر ۷۸: | سطر ۷۸: | ||
برگرفته از کتاب<span> </span>: بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، رحیم قاسمی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388. | برگرفته از کتاب<span> </span>: بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، رحیم قاسمی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388. | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:بزم معرفت]] | [[رده:بزم معرفت]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
نسخهٔ ۱۹ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۵۳
شیخ محمّد حسین کتابفروش فرزند ملّا محمّد بن ملّا علی خوانساری، از فضلای قرن چهاردهم هجری است و در اصفهان متولّد شده است.[۱]
معرفی
وی نزد علمای اصفهان تحصیل نموده و مانند پدر به شغل کتابفروشی پرداخته و از راه طبع کتب دینی خدمت شایسته ای به علم و دین انجام داد.
اساتید وی عبارتند از حضرات آیات: حاج میرزا یحیی مستوفی بیدآبادی(وی داماد آیت‌اللّه مستوفی بیدآبادی بود)،[۲] آخوند ملّا عبدالکریم گزی، شیخ مرتضی ریزی، شیخ محمّد تقی آقا نجفی[۳]
پدرش، ملّا محمّد عالمی فاضل بوده و شغل کتابفروشی داشت و در 10 ذی القعده 1307 وفات یافت و در قسمت جنوب غربی مزار محقق خواجوئی مدفون گردید و سپس بقعه‌ای جهت او ساختند. اشعار زیر را فرزندش در وفاتش سروده است:[۴]
| دلا با که داری تو گفت و شنود | ز نیرنگ این نه رواق کبود | |
| چه بسیار صیدی که از جای خود | برون نامده همچو تارش ز پود | |
**** | ||
| ز هجرت هزار و سه صد سال و هفت | که بگذشت ناگه اجل شد فرود | |
| به دل داغ مرگ پدر برنهاد | ز داغش بشد زرد چشم کبود | |
آثار
از آثارش وی می‌توان تالیفات زیر را بیان کرد:
1. "تفسیر مولوی" است که در حاشیه قرآن به چاپ رسیده و خلاصه چندین تفسیر است.
2. "کشف الآیات" که در آخر کتاب "جنات الخلود" به طبع رسیده است.
3. از جمله کتاب‌هایی که به سعی و کوشش او به چاپ رسیده شرح فارسی کتاب "من لایحضره الفقیه" ملا محمّد تقی مجلسی به نام "لوامع صاحبقرانی" است که در سال 1331ق در دو جلد رحلی چاپ شده است.
وفات
او سرانجام در سلخ شعبان سال 1366ق در سنّ نزدیک به هشتاد سالگی وفات یافت و در جنب پدر واقع در تکیه ملا اسماعیل خواجویی تخت فولاد مدفون گردید.
مرحوم میرزا حبیب اللّه نیّر در وفاتش گوید:
| هرکه آمد در جهان هر چند باشد او قوی | عاقبت باید شدن از دار دنیا منزوی | |
| آن ادیب نابغه در علم و در خط حاج شیخ | شد روان سوی جنان با آن مقام معنوی | |
**** | ||
| ناشر مجموعه های دین زقرآن و کتاب | سلخ شعبان کرده جای اندر سریر خسروی | |
| با ادب تاریخ سال فوت را "نیّر" نگاشت | "آمده اندر بهشت اکنون حسین مولوی" | |
سنگ نوشته مزارش چنین است:
وفات مرحوم خلد آشیان، خادم اهل علم، طابع کتب دینیه، حاج شیخ محمّد حسین مولوی، خلف مرحوم حاج ملّا محمّد کتابفروش خوانساری، سلخ شعبان 1366.
| بنده درگاه حق، سمیّ خاص حسین | فغان که سرمست شد به نشأه نشأتین | |
| از این سرا رخت بست بدان سرا برنشست | به بوستان ارم، به ساحت جنّتین | |
**** | ||
| چو داشت دائم حساب دراین جهان با کتاب | به حمد و اخلاص شد مستحق سورتین | |
| از پی تاریخ او گفت خرد با یکی: | "جا بجنان می کناد شیخ محمّد حسین" | |
پانویس
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص 752.
- ↑ الشیخ العالم الفقیه الاصولی الرجالی المتتبّع الماهر الحاج میرزا یحیی بن المیرزا محمّد شفیع المستوفی (المتوفّی هو 1281) البیدآبادی الاصفهانی. کان مع المهاره فی الفقه والاصول والرجال، ادیباً منشیاً بلیغاً شاعراً مجیداً حسن الخط والانشاء والمحاضره، مجموعه کمال، من محاسن هذا العصر، وقد منّ اللّه علیه بتهیئه الاسباب منها الکتب التی حازتها خزانته، سیّما العزیزه النفیسه منها ولا یخلو جلّها من خطوطه وتعلیقاته وتحقیقاته. تشرّف فی سنه 1318 للزیاره من اصفهان الی النجف بعد ابتلائه بسبب انکسار ورکه بالزمن، بحیث لم یکن مدّه خمس و عشرین سنه قادراً علی المشی من سنه 1290 الی سنه 1315 فألّف فی تلک السنه کتاباً فی فضائل الصدیقه الطاهره سلام اللّه علیها فعوفی من برکتها بغته لیله تمام الکتاب. و له تصانیف کثیره تبلغ ثلاثین کباراً و صغاراً، منها: کتابه فی تعیین الثقل الاکبر و کتاب تفضیل الائمه علی الملائکه. و بعد الزیاره رجع الی اصفهان و توفّی بها لیله الجمعه 2 ج 1 سنه 1325... وحدّثنی بجمله من احواله ابن اخته وهو السیّد ابوالقاسم الصفوی الاصفهانی المشتهر بالمحرّر المتوفّی بالنجف 1370 وذکر انّه خاله. نقباء البشر بخش مخطوط.
- ↑ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص 198.
- ↑ گوهر گران بها از مرحوم سید مصلح الدین مهدوی، مخطوط.
منبع
برگرفته از کتاب : بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، رحیم قاسمی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.