این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدحسین آیت میردامادی»
Kh1.ghorbani (بحث | مشارکتها) (تصحیح صفحه) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سید محمدحسین آیت میردامادی'''، فرزند [[سیدجعفر آیت میردامادی|سید محمدجعفر]]، متخلص به ''' | '''سید محمدحسین آیت میردامادی''' (۱۳۰۳ق-1380ق)، فرزند [[سیدجعفر آیت میردامادی|سید محمدجعفر]]، متخلص به '''آیت،''' عالم فاضل وادیب شاعر بوده است. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
او عالمی زاهد و در کمال استغنا بود. و در عصر خفقان رضاشاهی و ایجاد فشارها و محدودیت های فراوان برای روحانیّت، با هزینه کردن وجوه شرعی برای طلّاب و اهل علم و تشویق آنان برای تحصیل در حوزه، نقش مهمی در ادامه حیات سلسله روحانیت و علماء دیار خویش داشته است. | او متولد شب جمعه 23 ربیع الثّانی ۱۳۰۳ق است. عالمی زاهد و در کمال استغنا بود. و در عصر خفقان رضاشاهی و ایجاد فشارها و محدودیت های فراوان برای روحانیّت، با هزینه کردن وجوه شرعی برای طلّاب و اهل علم و تشویق آنان برای تحصیل در حوزه، نقش مهمی در ادامه حیات سلسله روحانیت و علماء دیار خویش داشته است. وی طبع شعر نیز داشت. ابیات زیر از اشعار اوست: | ||
== اساتید == | {{شعر}} | ||
{{ب| شیعیان درد دلم از حد طاقت بر فزون شد | چون شبيه مصطفی اکبر قتیل قوم دون شد }} | |||
{{ب| پرچم عباس بهر مشگ آبی سرنگون شد | حلق اصغر از برای جرعه آبی غرق خون شد }} | |||
{{ب| کاش می‌دیدید کاحوال فکار هردو چون شد | ليتكم في يوم عاشوراء جميعا تنظرونی <ref>بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص 105.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==اساتید== | |||
وی در اصفهان خدمت آقا [[سید محمدباقر درچه‌ای|سیّد محمّدباقر درچه ای]]، آخوند [[کاشی]]، [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقائی]]، آخوند [[گزی]]، میر [[محمّدصادق مدرس خاتون آبادی]]، [[سیّد مهدی درچه ای]] و آخوند ملّا [[محمدحسین فشارکی اصفهانی|محمّد حسین فشارکی]] تَلّمذ نموده و مدّتی در قم در درس حاج شیخ [[عبدالکریم حائری یزدی]] حاضرشده است. | وی در اصفهان خدمت آقا [[سید محمدباقر درچه‌ای|سیّد محمّدباقر درچه ای]]، آخوند [[کاشی]]، [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقائی]]، آخوند [[گزی]]، میر [[محمّدصادق مدرس خاتون آبادی]]، [[سیّد مهدی درچه ای]] و آخوند ملّا [[محمدحسین فشارکی اصفهانی|محمّد حسین فشارکی]] تَلّمذ نموده و مدّتی در قم در درس حاج شیخ [[عبدالکریم حائری یزدی]] حاضرشده است. | ||
در نجف به درس آیات عظام آقا [[سید ابوالحسن اصفهانی|سیّد ابوالحسن اصفهانی]] و میرزا [[محمدحسین نائینی|محمّد حسین نائینی]] حاضر شده و پس از تکمیل تحصیلات خود به مولد خویش سِدِه [خمینی شهر کنونی] مراجعت نموده و به ارشاد و هدایت مردم و اقامه جماعت پرداخته است. | در نجف به درس آیات عظام آقا [[سید ابوالحسن اصفهانی|سیّد ابوالحسن اصفهانی]] و میرزا [[محمدحسین نائینی|محمّد حسین نائینی]] حاضر شده و پس از تکمیل تحصیلات خود به مولد خویش سِدِه [خمینی شهر کنونی] مراجعت نموده و به ارشاد و هدایت مردم و اقامه جماعت پرداخته است. | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
کتب زیر از اوست: | کتب زیر از اوست: | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۳۲: | ||
تالیفات چند و دیوان اشعار ی نیز دارد. | تالیفات چند و دیوان اشعار ی نیز دارد. | ||
==وفات== | |||
== وفات == | |||
سرانجام وی در شب جمعه اول ربیع الثانی 1380ق وفات یافته و جنب امامزاده سیّد محمّد [در خمینی شهر] مدفون گردید.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۴۶.</ref> | سرانجام وی در شب جمعه اول ربیع الثانی 1380ق وفات یافته و جنب امامزاده سیّد محمّد [در خمینی شهر] مدفون گردید.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۴۶.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱. | برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱. | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ ۱۰ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۴۹
سید محمدحسین آیت میردامادی (۱۳۰۳ق-1380ق)، فرزند سید محمدجعفر، متخلص به آیت، عالم فاضل وادیب شاعر بوده است.
معرفی
او متولد شب جمعه 23 ربیع الثّانی ۱۳۰۳ق است. عالمی زاهد و در کمال استغنا بود. و در عصر خفقان رضاشاهی و ایجاد فشارها و محدودیت های فراوان برای روحانیّت، با هزینه کردن وجوه شرعی برای طلّاب و اهل علم و تشویق آنان برای تحصیل در حوزه، نقش مهمی در ادامه حیات سلسله روحانیت و علماء دیار خویش داشته است. وی طبع شعر نیز داشت. ابیات زیر از اشعار اوست:
| شیعیان درد دلم از حد طاقت بر فزون شد | چون شبيه مصطفی اکبر قتیل قوم دون شد | |
| پرچم عباس بهر مشگ آبی سرنگون شد | حلق اصغر از برای جرعه آبی غرق خون شد | |
| کاش می‌دیدید کاحوال فکار هردو چون شد | ليتكم في يوم عاشوراء جميعا تنظرونی [۱] |
اساتید
وی در اصفهان خدمت آقا سیّد محمّدباقر درچه ای، آخوند کاشی، جهانگیرخان قشقائی، آخوند گزی، میر محمّدصادق مدرس خاتون آبادی، سیّد مهدی درچه ای و آخوند ملّا محمّد حسین فشارکی تَلّمذ نموده و مدّتی در قم در درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی حاضرشده است.
در نجف به درس آیات عظام آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی و میرزا محمّد حسین نائینی حاضر شده و پس از تکمیل تحصیلات خود به مولد خویش سِدِه [خمینی شهر کنونی] مراجعت نموده و به ارشاد و هدایت مردم و اقامه جماعت پرداخته است.
آثار
کتب زیر از اوست:
1. «دیوان آیت»
2. «رساله در قاعده علی الید» (تقریرات درس مرحوم نائینی)
3. «صومیّه» در مواعظ ماه رمضان
4. «عشریه» و غیره
تالیفات چند و دیوان اشعار ی نیز دارد.
وفات
سرانجام وی در شب جمعه اول ربیع الثانی 1380ق وفات یافته و جنب امامزاده سیّد محمّد [در خمینی شهر] مدفون گردید.[۲]
پانویس
منابع
برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تاکنون)، محمدعلی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.