این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «جلال‌الدین همایی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
استاد علامه '''جلال الدين همايى''' شيرازى اصفهانى متخلّص بـه '''سـنا''' فرزنـد ميـرزا [[ابوالقاسم محمدنصير]] متخلّص به طـرب می باشد. (١٢٧٨_١٣٥٩ ه.ش)
استاد علامه '''جلال الدين همايى''' شيرازى اصفهانى متخلّص بـه '''سـنا''' فرزنـد ميـرزا [[ابوالقاسم محمدنصير]] متخلّص به طـرب می باشد. (١٢٧٨_١٣٥٩ ه.ش)
==زندگی نامه==
==زندگی نامه==
در سحر چهارشنبه غـره رمضـان المبـارك سـنه 1317
وی تحصيلات خود را از 5 سالگى در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال هاى 1326
قمرى مطابق با 19 دى ماه 1278 شمسى در خانه ى مـوروثى جـد خـويش [[همـاى شيرازى]] در جلو خان حاج هادى در محله ى پاقلعه ى اصفهان ديده به جهان گشود.
و 1327 به ترتيب در مدارس حقايق و قدسيه كسب علم نمود.  
تحصيلات خود را از 5 سالگى در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال هاى 1326
 
و 1327 به ترتيب در مدارس [[حقايق]] و [[قدسيه]] كسب علم نمود.  
در دوازدهم فروردين ماه سال 1330
در دوازدهم فروردين ماه سال 1330
شمسى پدر خويش را از دست داد و تحت
شمسى پدر خويش را از دست داد و تحت
سرپرستى عموى خويش ميرزا [[محيى الدين محمد]] متخلّص به سها تحصيلات خويش را
سرپرستى عموى خويش [[ محيى الدين محمد همای شیرازی|ميرزا محيى الدين محمد]] متخلّص به سها تحصيلات خويش را
در علوم قديمه از جمله مباحث دينى و
در علوم قديمه از جمله مباحث دينى و
طلبگى كه از سال 1328 در [[ مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه ى نيم آورد]] آغاز نموده بود ادامه داد.  
طلبگى كه از سال 1328 در [[ مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه ى نيم آورد]] آغاز نموده بود ادامه داد.  
در سال 1331 حجره نشين [[مدرسه علمیه نیم آورد |مدرسه ى نيم آورد]] شد و از محضر آيةاللّه العظمى [[سید محمدباقر درچه‌ای |سيدمحمدباقر درچه اى]] بهره مند گرديد. از ديگر
در سال 1331 حجره نشين مدرسه ى نيم آورد شد و از محضر آيةاللّه العظمى [[سید محمدباقر درچه‌ای |سيدمحمدباقر درچه اى]] بهره مند گرديد.  
اساتيد او بايد به شيخ [[على مدرس يزدى]] و
 
حاج [[سيد محمدكاظم كروندى]] و آخوند ملا [[عبدالکریم گزی |عبدالكريم گزى]] و حاج ميرزا [[على آقاواعظ]] و ميرزا [[ابوالقاسم ناصرحكمت]] و حاج آقا [[رحیم ارباب |رحيم ارباب]] اشاره نمود.  
از ديگر اساتيد او بايد به شيخ [[على مدرس يزدى]] و
حاج [[سيد محمدكاظم كروندى]] و آخوند ملا [[عبدالکریم گزی |عبدالكريم گزى]] و حاج ميرزا [[على آقاواعظ]] و ميرزا [[ابوالقاسم ناصرحكمت]] و حاج آقا [[رحیم ارباب |رحيم ارباب]] اشاره نمود.
 
وى در سال 1347 قمرى مطابق با 1308 شمسى به خـدمت رسـمى دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـى و
وى در سال 1347 قمرى مطابق با 1308 شمسى به خـدمت رسـمى دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـى و
فقه... مشغول گرديد.  
فقه... مشغول گرديد.  
از مقامات علمى او مى توان به اجازه ى روايتـى از آيـة اللّـه آقـا [[شـيخ مرتضـى آشتيانى]] ، شيخ [[محمدحسین فشارکی اصفهانی |محمدحسـين فشـاركى]] و آقـا [[سید محمد نجف آبادی |سـيد محمـد نجـف آبـادى]] و مرحـوم  
از مقامات علمى او مى توان به اجازه ى روايتـى از آيـة اللّـه آقـا [[شـيخ مرتضـى آشتيانى]] ، شيخ [[محمدحسین فشارکی اصفهانی |محمدحسـين فشـاركى]] و آقـا [[سید محمد نجف آبادی |سـيد محمـد نجـف آبـادى]] و مرحـوم  
[[عبدالحسین سیّد العراقین |سيدالعراقين]] اشاره كرد.<ref> همايى، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، صفحه سى و يك.</ref>
[[عبدالحسین سیّد العراقین |سيدالعراقين]] اشاره كرد.<ref> همايى، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، صفحه سى و يك.</ref>
سطر ۲۵: سطر ۲۷:
از آخرين اشعار او مى توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود:
از آخرين اشعار او مى توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|پايــان شــب ســخنســرايى | مى‌گفـت ز سـوزِ دل همـايى}}
{{ب|پایان شب سخنسرایی|می‌گفت ز سوزِ دل همایی}}
{{ب|جز وهم محـال پـرورم نيسـت | مى‌ميرم و مرگ باورم نيسـت}}
{{ب|جز وهم محال پرورم نیست|می‌میرم و مرگ باورم نیست}}
{{ب|در خوابگــه عــدم بَرَنــدم | لب تا ابد از سخن ببنـدم ...<ref>همايى، جلال‌الدین ، ديوان سنا، ص215.</ref>}}  
{{ب|در خوابگه عدم بَرَندم|لب تا ابد از سخن ببندم ...<ref>همايى، جلال‌الدین ، ديوان سنا، ص215.</ref>}}  
{{م|****}}
{{م|****}}
{{ب|عمــرى بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم | يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم}}
{{ب|عمــرى بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم | يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم}}

نسخهٔ ‏۶ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۹

استاد علامه جلال الدين همايى شيرازى اصفهانى متخلّص بـه سـنا فرزنـد ميـرزا ابوالقاسم محمدنصير متخلّص به طـرب می باشد. (١٢٧٨_١٣٥٩ ه.ش)

زندگی نامه

وی تحصيلات خود را از 5 سالگى در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال هاى 1326 و 1327 به ترتيب در مدارس حقايق و قدسيه كسب علم نمود.

در دوازدهم فروردين ماه سال 1330 شمسى پدر خويش را از دست داد و تحت سرپرستى عموى خويش ميرزا محيى الدين محمد متخلّص به سها تحصيلات خويش را در علوم قديمه از جمله مباحث دينى و طلبگى كه از سال 1328 در مدرسه ى نيم آورد آغاز نموده بود ادامه داد. در سال 1331 حجره نشين مدرسه ى نيم آورد شد و از محضر آيةاللّه العظمى سيدمحمدباقر درچه اى بهره مند گرديد.

از ديگر اساتيد او بايد به شيخ على مدرس يزدى و حاج سيد محمدكاظم كروندى و آخوند ملا عبدالكريم گزى و حاج ميرزا على آقاواعظ و ميرزا ابوالقاسم ناصرحكمت و حاج آقا رحيم ارباب اشاره نمود.

وى در سال 1347 قمرى مطابق با 1308 شمسى به خـدمت رسـمى دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـى و فقه... مشغول گرديد.

از مقامات علمى او مى توان به اجازه ى روايتـى از آيـة اللّـه آقـا شـيخ مرتضـى آشتيانى ، شيخ محمدحسـين فشـاركى و آقـا سـيد محمـد نجـف آبـادى و مرحـوم سيدالعراقين اشاره كرد.[۱]

سراسر زندگى او به تدريس و تأليف گذشـت و از پسـت و مناصـب پيشـنهادى دستگاه حاكمه ى طاغوت اعراض مى نمود. [۲]

سرانجام اين استاد فرزانه در ششم رمضان المبارك 1400 قمرى مطابق با بيسـت و هفتم تيرماه 1359 شمسى ديده از جهان فرو بست و در تكيه ی لسان الارض ضلع شرقى مقبره يوشع نبى تخت فولاد مدفون گرديد.[۳]

از آخرين اشعار او مى توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود:

پایان شب سخنسراییمی‌گفت ز سوزِ دل همایی
جز وهم محال پرورم نیستمی‌میرم و مرگ باورم نیست
در خوابگه عدم بَرَندملب تا ابد از سخن ببندم ...[۴]
****
عمــرى بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم
چـــون طـــاير آواره ى تشـــويش گرفتـــه هر لحظه از ايـن شـاخ بـدان شـاخ پريـديم
گيتى اسـت «سـنا» گلشـنى آراسـته لـيكن ما جـز علـف هـرزه از ايـن بـاغ نچيـديم [۵]

آثار

از وى آثار و مقالات متعددى به رشته ى تحرير درآمده است كه از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

1 ـ تاريخ ادبيات فارسى در پنج مجلّد

2 ـ تاريخ اصـفهان در ده مجلّـد كـه دو جلد آن تاكنون به چاپ رسـيده اســـت.

3 ــ دو رســاله در فلـسفه ى اســلامى

4 ـ غزالى نامه

5 ـ مولوى نامه فنون بلاغت و صـناعت ادبـى

7 ــ ديـوان اشـعار

8 ـ همايى نامه

9 ـ شعوبيه

10 ـ ديوان سه شاعر

11 ـ مقدمه ديوان طرب كه حاوى مطالب بسيار ارزشمند است.

پانویس

  1. همايى، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، صفحه سى و يك.
  2. گلى زوارهاى، ناصح صالح، ص268.
  3. نصرى، عبداللّه، پايان شب سخنسرايى، صص 8 ـ 117.
  4. همايى، جلال‌الدین ، ديوان سنا، ص215.
  5. همان، ص94.


منبع

برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 307