این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «جلالالدین همایی»
Kh1.ghasemi (بحث | مشارکتها) (←آثار) |
Kh1.ghasemi (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
استاد علامه '''جلال الدين همايى''' شيرازى اصفهانى متخلّص بـه '''سـنا''' فرزنـد ميـرزا [[ابوالقاسم محمدنصير]] متخلّص به طـرب می باشد. (١٢٧٨_١٣٥٩ ه.ش) | استاد علامه '''جلال الدين همايى''' شيرازى اصفهانى متخلّص بـه '''سـنا''' فرزنـد ميـرزا [[ابوالقاسم محمدنصير]] متخلّص به طـرب می باشد. (١٢٧٨_١٣٥٩ ه.ش) | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
وی تحصيلات خود را از 5 سالگى در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال هاى 1326 | |||
و 1327 به ترتيب در مدارس حقايق و قدسيه كسب علم نمود. | |||
تحصيلات خود را از 5 سالگى در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال هاى 1326 | |||
و 1327 به ترتيب در مدارس | |||
در دوازدهم فروردين ماه سال 1330 | در دوازدهم فروردين ماه سال 1330 | ||
شمسى پدر خويش را از دست داد و تحت | شمسى پدر خويش را از دست داد و تحت | ||
سرپرستى عموى خويش | سرپرستى عموى خويش [[ محيى الدين محمد همای شیرازی|ميرزا محيى الدين محمد]] متخلّص به سها تحصيلات خويش را | ||
در علوم قديمه از جمله مباحث دينى و | در علوم قديمه از جمله مباحث دينى و | ||
طلبگى كه از سال 1328 در [[ مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه ى نيم آورد]] آغاز نموده بود ادامه داد. | طلبگى كه از سال 1328 در [[ مدرسه علمیه نیم آورد|مدرسه ى نيم آورد]] آغاز نموده بود ادامه داد. | ||
در سال 1331 حجره نشين | در سال 1331 حجره نشين مدرسه ى نيم آورد شد و از محضر آيةاللّه العظمى [[سید محمدباقر درچهای |سيدمحمدباقر درچه اى]] بهره مند گرديد. | ||
اساتيد او بايد به شيخ [[على مدرس يزدى]] و | |||
حاج [[سيد محمدكاظم كروندى]] و آخوند ملا [[عبدالکریم گزی |عبدالكريم گزى]] و حاج ميرزا [[على آقاواعظ]] و ميرزا [[ابوالقاسم ناصرحكمت]] و حاج آقا [[رحیم ارباب |رحيم ارباب]] اشاره نمود. | از ديگر اساتيد او بايد به شيخ [[على مدرس يزدى]] و | ||
حاج [[سيد محمدكاظم كروندى]] و آخوند ملا [[عبدالکریم گزی |عبدالكريم گزى]] و حاج ميرزا [[على آقاواعظ]] و ميرزا [[ابوالقاسم ناصرحكمت]] و حاج آقا [[رحیم ارباب |رحيم ارباب]] اشاره نمود. | |||
وى در سال 1347 قمرى مطابق با 1308 شمسى به خـدمت رسـمى دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـى و | وى در سال 1347 قمرى مطابق با 1308 شمسى به خـدمت رسـمى دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـى و | ||
فقه... مشغول گرديد. | فقه... مشغول گرديد. | ||
از مقامات علمى او مى توان به اجازه ى روايتـى از آيـة اللّـه آقـا [[شـيخ مرتضـى آشتيانى]] ، شيخ [[محمدحسین فشارکی اصفهانی |محمدحسـين فشـاركى]] و آقـا [[سید محمد نجف آبادی |سـيد محمـد نجـف آبـادى]] و مرحـوم | از مقامات علمى او مى توان به اجازه ى روايتـى از آيـة اللّـه آقـا [[شـيخ مرتضـى آشتيانى]] ، شيخ [[محمدحسین فشارکی اصفهانی |محمدحسـين فشـاركى]] و آقـا [[سید محمد نجف آبادی |سـيد محمـد نجـف آبـادى]] و مرحـوم | ||
[[عبدالحسین سیّد العراقین |سيدالعراقين]] اشاره كرد.<ref> همايى، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، صفحه سى و يك.</ref> | [[عبدالحسین سیّد العراقین |سيدالعراقين]] اشاره كرد.<ref> همايى، جلال الدين، تاريخ اصفهان، مجلد هنر و هنرمندان، مقدمه كتاب، صفحه سى و يك.</ref> | ||
سطر ۲۵: | سطر ۲۷: | ||
از آخرين اشعار او مى توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود: | از آخرين اشعار او مى توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| | {{ب|پایان شب سخنسرایی|میگفت ز سوزِ دل همایی}} | ||
{{ب|جز وهم | {{ب|جز وهم محال پرورم نیست|میمیرم و مرگ باورم نیست}} | ||
{{ب|در | {{ب|در خوابگه عدم بَرَندم|لب تا ابد از سخن ببندم ...<ref>همايى، جلالالدین ، ديوان سنا، ص215.</ref>}} | ||
{{م|****}} | {{م|****}} | ||
{{ب|عمــرى بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم | يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم}} | {{ب|عمــرى بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم | يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم}} |
نسخهٔ ۶ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۹
استاد علامه جلال الدين همايى شيرازى اصفهانى متخلّص بـه سـنا فرزنـد ميـرزا ابوالقاسم محمدنصير متخلّص به طـرب می باشد. (١٢٧٨_١٣٥٩ ه.ش)
زندگی نامه
وی تحصيلات خود را از 5 سالگى در نزد پدر و مادر آغاز نمود و در سال هاى 1326 و 1327 به ترتيب در مدارس حقايق و قدسيه كسب علم نمود.
در دوازدهم فروردين ماه سال 1330 شمسى پدر خويش را از دست داد و تحت سرپرستى عموى خويش ميرزا محيى الدين محمد متخلّص به سها تحصيلات خويش را در علوم قديمه از جمله مباحث دينى و طلبگى كه از سال 1328 در مدرسه ى نيم آورد آغاز نموده بود ادامه داد. در سال 1331 حجره نشين مدرسه ى نيم آورد شد و از محضر آيةاللّه العظمى سيدمحمدباقر درچه اى بهره مند گرديد.
از ديگر اساتيد او بايد به شيخ على مدرس يزدى و حاج سيد محمدكاظم كروندى و آخوند ملا عبدالكريم گزى و حاج ميرزا على آقاواعظ و ميرزا ابوالقاسم ناصرحكمت و حاج آقا رحيم ارباب اشاره نمود.
وى در سال 1347 قمرى مطابق با 1308 شمسى به خـدمت رسـمى دولـت در وزارت معارف وارد شد و در دبيرستان و دانشكده ادبيات به تدريس علـوم ادبـى و فقه... مشغول گرديد.
از مقامات علمى او مى توان به اجازه ى روايتـى از آيـة اللّـه آقـا شـيخ مرتضـى آشتيانى ، شيخ محمدحسـين فشـاركى و آقـا سـيد محمـد نجـف آبـادى و مرحـوم سيدالعراقين اشاره كرد.[۱]
سراسر زندگى او به تدريس و تأليف گذشـت و از پسـت و مناصـب پيشـنهادى دستگاه حاكمه ى طاغوت اعراض مى نمود. [۲]
سرانجام اين استاد فرزانه در ششم رمضان المبارك 1400 قمرى مطابق با بيسـت و هفتم تيرماه 1359 شمسى ديده از جهان فرو بست و در تكيه ی لسان الارض ضلع شرقى مقبره يوشع نبى تخت فولاد مدفون گرديد.[۳]
از آخرين اشعار او مى توان به ابیات زیر که از مثنوی ها و غزلیات سروده ی وی است اشاره نمود:
پایان شب سخنسرایی | میگفت ز سوزِ دل همایی | |
جز وهم محال پرورم نیست | میمیرم و مرگ باورم نیست | |
در خوابگه عدم بَرَندم | لب تا ابد از سخن ببندم ...[۴] | |
**** | ||
عمــرى بــه عبــث در ره مقصــود دويــديم | يـك عمـر دويـديم و بـه مقصـد نرسـيديم | |
چـــون طـــاير آواره ى تشـــويش گرفتـــه | هر لحظه از ايـن شـاخ بـدان شـاخ پريـديم | |
گيتى اسـت «سـنا» گلشـنى آراسـته لـيكن | ما جـز علـف هـرزه از ايـن بـاغ نچيـديم [۵] |
آثار
از وى آثار و مقالات متعددى به رشته ى تحرير درآمده است كه از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
1 ـ تاريخ ادبيات فارسى در پنج مجلّد
2 ـ تاريخ اصـفهان در ده مجلّـد كـه دو جلد آن تاكنون به چاپ رسـيده اســـت.
3 ــ دو رســاله در فلـسفه ى اســلامى
4 ـ غزالى نامه
5 ـ مولوى نامه فنون بلاغت و صـناعت ادبـى
7 ــ ديـوان اشـعار
8 ـ همايى نامه
9 ـ شعوبيه
10 ـ ديوان سه شاعر
11 ـ مقدمه ديوان طرب كه حاوى مطالب بسيار ارزشمند است.
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، پژوهش و تألیف علیرضا لطفی(حامد اصفهانی)،اصفهان:سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. ص 307