محمدصالح بن ابو‌تراب اصفهانی

محمّد صالح بن میرزا ابوتراب اصفهانی، از خوشنویسان مشهور عهد صفویه در قرن یازدهم هجری در اصفهان است.

معرفی

وی اواسط قرن یازدهم در اصفهان متولّد شد و نزد پدرش که شاگرد میرعماد بود به مشق خط نستعلیق مشغول شد و به مقامی والا در خوشنویسی نستعلیق دست یافت. او عمر خود را صرف تعلیم خط به علاقمندان، کتابت و قطعه نویسی و کتیبه نویسی ابنیه و سنگ نوشته ها گذرانید.

محمّد صالح اصفهانی گاهی شعر می سروده و این رباعی از اوست:

آنها که درین دیر فنا یار همند		پیوسته پی شکست بازار همند
ارباب کمال را هنر معشوق است		گر نیست چنین بهر چه اغیار همند

آثار

او تذکره ای درشرح حال خوشنویسان عهد خویش نوشته که ارزشمند و مفید است.

از خطوط نستعلیق او بر روی کاشی، کتیبه های مدخل مدرسه چهارباغ (به سال 1119ق) بالای ایوان چهلستون (1118ق) و کتیبه بر روی سنگ مزار صائب تبریزی (سال 1087ق) و میر عبدالعال نجات (سال 1122ق) را می توان نام برد. همچنین او ده ها قطعه خوشنویسی به خط زیبای خود نوشته که در کتابخانه سلطنتی سابق و کتابخانه های ملّی ایران، مدرسه عالی سپهسالار، ملک، آستان قدس رضوی، دانشگاه استانبول ترکیه و در مجموعه های خصوصی داخل و خارج از کشور موجود است.

وفات

وی در روز 18 ربیع الاوّل 1126ق در اصفهان وفات یافت و جنب مزار پدرش در مسجد لنبان مدفون شد.

منبع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386 .