محمدرضا بن عبدالحسین نصیری طوسی

محمدرضا نصیری طوسی فرزند عبدالحسین منشی الممالک بن ادهم بیک مستوفی بن ملک بهرام کلانتر نصیری طوسی، عالم فاضل و ادیب محقق از علمای قرن یازدهم هجری است.

معرفی

وی از اعقاب شیخ طوسی و از مشاهیر خاندان «نصیری طوسی» است. او نزد جمعی از علماء عالی قدر از جمله امیر شرف الدین علی شولستانی تحصیل کرده و در علوم زمان خود همچون ادبیات فارسی و عرب، تفسیر، حدیث، کلام و فقه مهارتی به سزا داشته است. در اصفهان ساکن بوده و ظاهرا مانند پدر منصب «منشی الممالک» را برعهده داشته است.

آثار

کتب زیر از اوست:

1. «تفسیرالائمه لهدایه الامه» [به فارسی و عربی. کتاب تفسیری بزرگ مفصل در چندین جلد که نسخه ای از جلد اوّل آن در کتابخانه شیخ محمّد امین آل شیخ اسداللّه دزفولی در کاظمین موجود بوده است. جلد دوم تفسیر در کتابخانه شیخ محمّد جواد محی الدّین جامعی در نجف نگهداری می شده و نسخه ای دیگر از جلد دوم به شماره 12867 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است. همچنین بنا به نقل شیخ ابوالمجد محمّد رضا نجفی اصفهانی مجموعه 15 جلدی این کتاب در کتابخانه خاندان قزوینی در اصفهان موجود بوده که «اقبال الدّوله» حاکم اصفهان 3 جلد آنرا گرفته و پس نداده است.

2. «کشف الآیات» معروفترین تألیف اوست که به عربی نوشته و در سال 1067ق از تألیف آن فراغت یافته است. نسخه های این کتاب در بسیاری از کتابخانه ها موجود است و معروفترین تألیف صاحب عنوان به شمار می رود.

3. «مختصر تفسیر الائمه» به فارسی

4. «منشآت سلیمانی» در علم لغت، که ناتمام مانده است.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج3، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1389.