محمدحسین تفلیسی

آخوند ملّا حسین تفلیسی(متوفی 1192ق) عالم عامل، فقیه برجسته و عارف زاهد کامل درقرن دوازدهم هجری در اصفهان است.

زندگی‌نامه

تاریخ تولد و نام پدر وی معلوم نیست. او از تفلیس به اصفهان جهت تحصیل و تهذیب مهاجرت نمود و در اصفهان می زیست. از علما و بزرگانی که ملاحسین از محضرشان کسب علم نموده، اطلاعی در دست نیست .

علامه آقا محمد بید آبادی از معاصران وی بوده که از حیث علم و ریاضت و وارستگی با یکدیگر هم عقیده بوده‌اند.

او عمر خود را به عبادت و ریاضت و مجاهده با نفس طی نموده و به حداقل از خوراک و پوشاک اکتفا می نموده است.

وجود القابی چون عمدة الفقهاء، قدوة الاتقیاء، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول بر سنگ مزار وی، نشان دهنده‌ی مقام علمی برجسته وی است. علت شهرت و معروفیت او در اصفهان به جهت تقوا و مجاهدت و همچنین کرامتی است که به او نسبت می دهند. داستان خوردن لقمه شبهه ناک و قی کردن آن توسط وی، حکایت از زهد و حکایت زیارت قبر وی نیز از کراماتی است که به وی منتسب می نمایند.

شاگردان

ملا حسین تفلیسی تدریس می نموده و جمعی از افاضل در خدمت او تحصیل نموده اند. از شاگردان وی ملا ولی الله مازندرانی نام برده شده است. عمده معلومات ملا ولی الله در فلسفه بوده و تألیفاتی هم داشته است. قبر وی در بقعه علامه مجلسی است.

آثار

به وی تفسیر قرآنی را نسبت داده‌اند. احتمالاً تفسیر وجوه قرآن حبیش تفلیسی است که به ملاحسین تفلیسی منسوب شده است. ابوالفضل حبیش بن ابراهیم تفلیسی صاحب کتب قانون ادب، مختصر اندر علم طب، وجوه قرآن و آثار دیگر است.

وفات

تاریخ فوت وی در منابع به اشتباه سال 1198ق ذکر شده که تاریخ فوت درست بر اساس سنگ مزار وی و همچنین کتاب مزارات اصفهان ماه رجب سال 1192ق است. وی در قبرستان آب بخشان اصفهان مدفون شد. بقعه ای آجری و کوچک بر سر قبر او بود که پس از تسطیح و تخریب قبرستان از بین رفت و پیکر او را از آنجا به تخت فولاد تشییع کرده و در بقعه صاحب روضات مدفون نمودند و سنگ قبری عالمانه بر مزار وی نصب است.

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.